ತನ್ನಿಮಿತ್ತ
ನಿರಂಜನ್ ಜೈನ್ ಕುದ್ಯಾಡಿ
ಸುಳ್ಳು ಮಹಾ ಪಾಪವಾಗಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ಜೀವಿಯ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಶೀಲ ಜನರ ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಸ್ಪರ ಕಲಹಕ್ಕೆ ನಾಂದಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸತ್ಯ ನಡವಳಿಕೆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಔನ್ನತ್ಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬರನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸದೇ ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆದವನನ್ನು ಜಗತ್ತು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ಹೇಳಿದರು.
ಅದು ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೫೯೯ ರ ಕಾಲ. ಬಿಹಾರ ರಾಜ್ಯದ ಕುಂಡಲಪುರದ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮವೋ ಸಂಭ್ರಮ. ರಾಜಾ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಪವಡಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ಆತ ಯಾವುದೋ ಅವ್ಯಕ್ತ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಆ ದಿನದ ಸಭೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾವುದೋ ಸಂದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ. ದಾಸಿ ಯೊಬ್ಬಳು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಓಡಿ ಬಂದು ರಾಜನಿಗೆ ಸುದ್ಧಿಯೊಂದನ್ನು ಅರುಹಿದಳು. ಮಹಾಪ್ರಭು ಮಹಾರಾಣಿ ತ್ರಿಶಲಾ ದೇವಿಯವರಿಗೆ ಜಗವನ್ನೇ ಬೆಳಗುವ ಪುತ್ರನ ಜನನವಾಗಿದೆ, ತಾವೇ ಮಹಾಭಾಗ್ಯಶಾಲಿ ಎಂದಳು. ದಾಸಿಗೆ ಯಥೋಚಿತ ಸತ್ಕಾರವನ್ನು ಮಾಡಿ ರಾಜ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ತ್ರಿಶಲೆಯನ್ನು ಅಭಿನಂದಿಸಿ ಲೋಕೋದ್ಧಾರಕನಾದ ಪುತ್ರನಿಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕಿದನು. ಆ ಪುತ್ರನೇ ಮಹಾವೀರ.
ಸುಖಭೋಗದಲ್ಲಿ ಮಹಾವೀರನ ಉದಾಸೀನತೆ : ಸಕಲ ರಾಜಭೋಗಗಳೊಡನೆ ಮಹಾವೀರ ಬೆಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಮಹಾವೀರ ಆ ಸುಖಭೋಗಗಳನ್ನು ನೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳದೇ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಅನುಭೂತಿಯ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿರುವಂತೆ ತೋರಿತು. ಹೌದು ಯುವರಾಜ ಮಹಾವೀರ ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪತ್ತಿಗೆ ಅಂಟಿಯೂ ಅಂಟದಂತೆ ಇದ್ದನು.
ಮಹಾವೀರ ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅವಲೋಕಿಸಿದ. ರಾಜ್ಯದ ಆಡಳಿತವೇನೋ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ. ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಜೆಗಳೆಲ್ಲರೂ ಸುಖಸಂತೋಷದಿಂದ ಇರುವಂತೆ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲೋ ಏನೋ ಒಂದು ಕೊರತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸಿತು ಮಹಾವೀರನಿಗೆ. ಆದರೆ ಅದೇನೆಂದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲವಲ್ಲ. ಕೆಲವು ಕಡೆ ಮನುಷ್ಯರು ಅಲ್ಪ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಪಾಪ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವುದನ್ನು ಕಂಡನು.
ಹಾಗಾದರೆ ಜನ ಸುಖಿಯಾಗಿರುವುದು ಸುಳ್ಳೇ. ಯಜ್ಞಯಾಗಾದಿಗಳು ಐಹಿಕ ಸುಖಭೋಗಗಳ ಅಪೇಕ್ಷೆಗಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಘನಘೋರ ವಾದ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಮಹಾವೀರ ಹೌಹಾರಿದನು. ಯಜ್ಞ ಯಾಗಾದಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಬಲಿಕೊಟ್ಟು ರಣಕೇಕೆ ಹಾಕುವವರ ಕಂಡು ಮಹಾವೀರನಿಗೆ ಜಿಗುಪ್ಸೆ ಉಂಟಾಯಿತು. ಮನುಷ್ಯ ಇರುವ ಸುಖವನ್ನು ಉಂಡು ನೆಮ್ಮದಿಯಮಾಗಿರುವುದು ಬಿಟ್ಟು ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಸುಖ ಬೇಕೆಂಬ ಅತಿಯಾಸೆಯಿಂದ ಮೂಕಪ್ರಾಣಿಗಳ ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಪ ಸುಖವನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಿರುವನೇ.
ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರಿಬ್ಬರು ಆಸ್ತಿಗಾಗಿ ಕಾದಾಡುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಒಂದೇ ತಾಯಿಯ ಮಕ್ಕಳು ಸಹೋದರರಂತೆ ಬಾಳುವುದು ಬಿಟ್ಟು ಹೊಡೆದಾಡುವ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಕಂಗೆಟ್ಟನು. ವೃದ್ಧ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳು ಸಾಕಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮನ್ನು ಬೀದಿಪಾಲು ಮಾಡಿ ಹೊರಟ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಕಂಡು ಮಹಾವೀರನ ಮನಸ್ಸು ಮಮ್ಮಲ ಮರುಗಿತು.
ವೈರಾಗಿಯಾದ ಮಹಾವೀರ: ಅರಮನೆಯ ಪ್ರಾಂಗಣ ದಲ್ಲಿ ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ನಡೆದಾಡಿದ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಅವಾಂತರಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವೇನು. ಮನುಷ್ಯರು ಯಾಕೆ ಸುಖವಾಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಪಸುಖಕ್ಕಾಗಿ ಹಿಂಸೆ, ಸುಳ್ಳು, ಕಳ್ಳತನ, ಮೋಹಗಳಿಗೆ ಬಲಿ ಬಿದ್ದು ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಬೇಕೆನಿಸುವ ಸುಖಸಾಮಗ್ರಿಗಳ ಹೊತೊರೆಯುವಿಕೆಗೆ ಕಂಡು ಚಿಂತಾಕ್ರಾಂತನಾದನು. ಶಾಶ್ವತ ಸುಖವನ್ನು ನಾನೇಕೆ ಅರಸಬಾರದು ಎಂದು ಅರಮನೆಯ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲಿನಿಂದ ಹೊರನಡೆದು ಧ್ಯಾನಲೋಕವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ.
ಕಠಿಣ ವ್ರತನಿಯಮಗಳ ಮೂಲಕ ಧ್ಯಾನಾಸಕ್ತನಾದ ಮಹಾವೀರ ಅಹಿಂಸೆ, ಸತ್ಯ, ಅಚೌರ್ಯ, ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ ಹಾಗೂ ಅಪರಿಗ್ರಹಗಳ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಿ ತಪಗೈದನು. ಸರ್ವೋತ್ಕೃಷ್ಟ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲೋಸುಗ ನಿರ್ಗ್ರಂನಾಗಿ ಘೋರ ಕಾನನದೊಳು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ತಪಮುದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಲೀನನಾದನು. ಶಾಂತ ಮುದ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಪವಡಿಸುತ್ತಾ ಶಾಶ್ವತ ಸುಖದ ಅನ್ವೇಷಣೆಗೆ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಮಹಾಜ್ಞಾನದ ದೊರೆಯಾಗಿ ಜನರಿಗೆ ಧರ್ಮೋಪದೇಶ ವನ್ನು ಧಾರೆಯೆರೆದರು.
ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಕು ಬೀರಿದ ಮಹಾವೀರರು: ಶಾಶ್ವತ ಸುಖಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ದಾರಿಯನ್ನು ಅರಿತ ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ಲೋಕದ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ಧರ್ಮಸಭೆಯ ಪಿಠವನ್ನೇರಿದರು. ನೆರೆದಿರುವ ಸಕಲರಿಗೂ ಧರ್ಮದ ತಿರುಳನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸಿದರು. ಅದರಲ್ಲೂ ಬದುಕಿನ ಸುಖಮಯ ಸೂತ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಐದು ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಸಾರಿ ಮನುಕುಲಕ್ಕೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದರು.
ಅಹಿಂಸೆ – ಮಾನವ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ, ಸಂತೋಷಕ್ಕಾಗಿ ಇತರ ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆದು ಹಿಂಸಾ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವನಾಗಿ ತಾನೂ ಸುಖ ಪಡೆಯದೇ ಇತರರ ಸಂತೋಷವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಪಾಪಕೃತ್ಯವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಜೀವಿಗೂ ಬದುಕುವ ಹಕ್ಕಿದೆ. ಆ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳದೇ ನಾವು ನಿರ್ಮಲ ಭಾವದಿಂದ ಬಾಳಿ ಬದುಕುವುದೇ ಪರಮೋಚ್ಚ ಅಹಿಂಸೆಯಾಗಿದೆ. ನೀನು ಖಂಡಿತವಾಗಿ ಬದುಕಲೇ ಬೇಕು, ಆದರೆ ನೀನು ಬದುಕುವ ಭರಾಟೆಯಲ್ಲಿ ಇತರರ ಬದುಕಿಗೆ ಸಂಚಕಾರ ತರದೇ ಇದ್ದಾಗ ನಿನ್ನ ಬದುಕು ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಮಹಾವೀರರು ಅಹಿಂಸಾ ಸಂದೇಶವನ್ನು ಜಗದಗಲ ಸಾರಿದರು.
ಸತ್ಯ-ತನಗೆ ಹಾಗೂ ಪರರಿಗೂ ಸಂಚಕಾರ ತರುವಲ್ಲಿ ಕಾರಣೀಭೂತವಾಗಿರುವ ಸುಳ್ಳು ಮಹಾ ಪಾಪವಾಗಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ಜೀವಿಯ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಗೌರವಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಶೀಲ ಜನರ ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಸ್ಪರ ಕಲಹಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಸತ್ಯ ನಡವಳಿಕೆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ಔನ್ನತ್ಯಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬರನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸದೇ ಸತ್ಯದ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆದವನನ್ನು ಜಗತ್ತು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ಹೇಳಿದರು.
ಅಚೌರ್ಯ: ವಿವೇಕವಂತರು ಚೋರತನದ ಭಾವನೆಯಿಂದ ರಹಿತರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇವರ ಗೌರವವು ಮಾದರಿಯದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಕಳ್ಳತನವು ದುರಾಸೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕಳ್ಳನಿಗೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬಹಿಷ್ಕಾರವಿರುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಕಳ್ಳತನಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಿರುತ್ತದೆ. ದುಃಖಕ್ಕೆ ಮೂಲವಾಗಿರುವ ಕಳ್ಳತನವು ನಮ್ಮನ್ನು ಪಾಪಕೂಪಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಇರುವ ಸುಖ ಸಾಧನಗಳನ್ನೇ ಉಪಯೋಗಿಸಿಕೊಂಡು ಸುಖದ ಅನುಭವವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬದುಕುವುದು ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ವರ್ಧಮಾನರು ಉಪದೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ: ವಿಕಲ್ಪದ ಕಾಮವಾಸನೆಯು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಚಾರಿತ್ರವನ್ನು ಹರಣ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಸಂಸಾರದ ಹಿತದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಕಾಮವು ಧರ್ಮದ ಪರಿಧಿಯೊಳಗೆ ವಿಹರಿಸುವುದನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಬೆಳೆದಂತೆ ತನ್ನಾತ್ಮನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವುದು ಪರಿಶುದ್ಧ ಬ್ರಹ್ಮ ಚರ್ಯವಾಗಿದೆ. ಕಾಮಾತುರರು ಕಳಂಕ ಬಾಧೆಯಿಂದ ನರಳುತ್ತಾರೆ ಹಾಗೂ ದುಃಖವನ್ನು ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಪಶುಗಳಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಕಾಮವು ಸಂಸಾರದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ನಿಮಿತ್ತ ವಾಗಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಅನ್ಯ ಉದ್ದೇಶವಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯ ಪಶುವಿಗಿಂತಲೂ ಹೀನನಾಗಿ ಕಾಮ ಸೆರೆಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿ ನಿರ್ಲಜ್ಜನಾಗಿ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಯಾತನೆಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾನೆ. ಸುವಿಚಾರಗಳಿಂದ ಆವೃತ್ತ ವಾದ ಶೀಲತನವೇ ಬದುಕಿನ ದಾರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ಸಾರಿದರು.
ಅಪರಿಗ್ರಹ: ಅಂತರಂಗದಲ್ಲಿ ಮಮತ್ವ ಭಾವ , ಸ್ನೇಹಶೀಲತೆ ಹಾಗೂ ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪತ್ತಿನ ಅನುರಾಗವನ್ನು ಸ್ಥಿಮಿತ ದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಅಪರಿಗ್ರಹವಾಗಿದೆ. ಮನುಷ್ಯ ಎಂದೂ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಲ್ಲ. ಎಷ್ಟು ಇದ್ದರೂ ಮತ್ತಷ್ಟೂ ಬೇಕು ಬೇಕು ಎನ್ನುವ ದುರಾಸೆ ಮನುಷ್ಯನನ್ನು ತಪ್ಪು ದಾರಿಗೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಪಾಪ ಕೂಪದ ವಶನಾಗಿ ಮಾಡಬಾರದ ಪಾಪಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ವಾಮಮಾರ್ಗದಿಂದ ಸಂಪತ್ತಿನ ಕ್ರೋಡೀಕರಣ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಈರ್ಷ್ಯೆ ಅಸೂಯೆಗಳಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ಇರುವ ಸಂಪದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲಾರದೇ ರೋಗರುಜಿನಗಳಿಂದ ಬಸವಳಿದು ಪರಿಗ್ರಹದ ಕ್ಷೋಭೆಯೊಳಗೆ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆಯ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬದುಕಲು ಎಷ್ಟು ಪರಿಗ್ರಹಗಳು ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟನ್ನೇ ಒಟ್ಟುಮಾಡಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ
ಬದುಕುವುದು ಯೋಗ್ಯರ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ನಿರಾತಂಕವಾಗಿರಲಿ ಜೀವನದ ಅಂತಿಮ ಮುದ್ರೆ : ಸುಖೀ ಪುರುಷನು ಧರ್ಮವಂತನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ, ಅಹಿಂಸೆಯ ಆಭರಣವನ್ನು ತೊಟ್ಟು ಸತ್ಯದ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಾ ಮೋಸವಂಚನೆಯ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯದ ಸೇವನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅವಶ್ಯವಿರುವಷ್ಟೇ
ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಕೇಂದ್ರಿತಗೊಳಿಸಿ ಪಾಪ ರಹಿತನಾಗಿ ಬಾಳಿ ಬದುಕುವುದೇ ಯೋಗ್ಯ ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ.
ಜೀವನದ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಸುವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುತ್ತ ಪರೋಪಕಾರದ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮಾಡಿ ಪರರಿಗೆ ಕಂಟಕನಾಗದೇ ಇರುವುದು ಹಾಗೂ ಕರ್ಮಪುರುಷಾರ್ಥಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಲಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಜನ್ಮದ ಸಾರ್ಥಕತೆಯೊಡನೆ ನಿಜವಾದ ಸುಖದಲ್ಲಿ ರಮಣ ಮಾಡುವುದೇ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಅಂತಿಮ ಮುದ್ರೆಯಾಗಬೇಕೆಂದು ಭಗವಾನ್ ಮಹಾವೀರರು ಸಾರಿ ಶಾಶ್ವತ ಸುಖದ ಮೋಕ್ಷಪುರದ ನಿವಾಸಿಯಾದರು. ನಾವೂ ಕೂಡ ಇಂಥ
ಮಹಾವೀರರಾಗೋಣ.
