‘ಅಂಗಾರ ಅಂಗಾರ ಅಪ್ಪಯ್ಯ, ತಗ್ಗಿಗೆ ಬಿದ್ದರೆ ಕುಪ್ಪಯ್ಯ, ಒತ್ತಿ ಕಂಡರೆ ಕೆಂಪಯ್ಯ’ ಇದು ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಒಂದು ಎದುರುಕಥೆ (ಒಗಟು). ಹೆಬ್ಬಲಸು ಗೊತ್ತು ತಾನೆ? ದಟ್ಟ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕಾಡಂಚಿನ ಊರುಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಬೃಹತ್ ಮರ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹತ್ತಿರ, ದರೆಗೆ ತಾಗಿ ಕೊಂಡು ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ನಾಲ್ಕು ಮರಗಳಿದ್ದವು. ಇದರ ಕಾಯಿಯ ಗಾತ್ರ ಮಾತ್ರ ಹೆಸರಿಗೆ ವ್ಯತಿರಕ್ತ. ಪುಟಾಣಿ ಹಣ್ಣು ಇದು. ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣಿನ ಮಿನಿಯೇ ಚರ್ ಎನಿಸುವ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಹಣ್ಣನ್ನು, ನಗರದವರು, ಬಯಲುಸೀಮೆಯವರು ನೋಡಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಎತ್ತರವಾದ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಮರದತುದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುವ ನೂರಾರು ಹಣ್ಣುಗಳು ಬೆಳಗಿನ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಹೊಳೆಯುವ ಸೊಗಸನ್ನು ಕಂಡೇ, ಜನಪದರು ಮೇಲಿನ ಎದುರುಕಥೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿರಬೇಕು. ಈ ಹೆಬ್ಬಲಸಿನ ಹಣ್ಣನ್ನು ತಿಂದು, ಅದರ ಬೀಜದಿಂದ ಎಣ್ಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಎದುರು ದರೆಯ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಹರಿದು ಸಾಗುವ ದೊಡ್ಡತೋಡಿನ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಹೊನ್ನೆಮರದ ಕಾಯಿಯಿಂದಲೂ ಎಣ್ಣೆ ಮಾಡಿ, ದೀಪ ಹಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ.
ಆದರೆ ನಾನು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ, ಆ ಪದ್ಧತಿ ಮರೆಯಾಗಿ, ಚಿಮಿಣಿ ಎಣ್ಣೆಯ ದೀಪ ಹಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರು. ಕಾಡಂಚಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು, ಗೆಳೆಯನಂತೆ ರುಚಿಕರ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಮರವೆಂದರೆ ಚೇಂಪಿಮರ. ದ್ರಾಕ್ಷಿ ಹಣ್ಣಿನ ಗಾತ್ರ, ದಟ್ಟ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣವಿರುವ ಚೇಂಪಿ ಹಣ್ಣುಗಳು ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಜಾಸ್ತಿ. ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿಎರಡು ಕಡೆ ಚೇಂಪಿ ಮರಗಳಿದ್ದವು. ಒಂದು ಮರ ಕಟ್ಟೆಮಕ್ಕಿ ಉಬ್ಬಿನಿಂದಾಚೆ, ದಾರಿಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ದಲ್ಲಿತ್ತು. ಇನ್ನೊಂದು ಹಾಲಾಡಿಯ ಹಂಚಿನ ಕಾರ್ಖಾನೆ ಹತ್ತಿರ ತಗ್ಗಿನಲ್ಲಿ, ಕುರುಚಲು ಗಿಡದ ನಡುವೆ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಹೆಚ್ಚು ಎತ್ತರವಲ್ಲದ, ಸುಮಾರು ೧೫-೨೦ ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಚೇಂಪಿ ಮರಗಳಿಂದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವಾಗ, ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಮುಳ್ಳುಗಳಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಈ ಮುಳ್ಳುಗಳಿಂದಾಗಿ, ರೈತರು ಈ ಮರಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಾಗಿದ ಚೇಂಪಿ ಹಣ್ಣುಗಳು ದ್ರಾಕ್ಷಿ ಯಂತೆಯೇ, ಕೆಲವು ಬಾರಿ ದ್ರಾಕ್ಷಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ರುಚಿಕರ. ಈಗ ಚೇಂಪಿಮರಗಳು ಬಹುತೇಕ ನಮ್ಮೂರಿನ ಸರಹದ್ದಿನಿಂದ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಿವೆ. ಕಪ್ಪು ದ್ರಾಕ್ಷಿಯನ್ನೇ ತದ್ವತ್ ಹೋಲುವ, ಅದೇ ಬಣ್ಣ-ಗಾತ್ರದ ಮತ್ತೊಂದು ಹಣ್ಣು ಎಂದರೆ ಗರ್ಚನ ಹಣ್ಣು (ಕವಳೆ ಕಾಯಿ). ರುಚಿ ಸಹ ಕಪ್ಪುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಹಣ್ಣನ್ನೇ ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ದಟ್ಟ ಕಾಡು ಇರದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಗರ್ಚನ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಜೊಂಪೆ ಜೊಂಪೆ ಹಣ್ಣುಗಳು; ಮುಳ್ಳಿನ ಸಂದಿಯಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ತಿನ್ನುವ ಮಜವೇ ಮಜ.
ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ, ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವನ್ನು ಹೋಲುವ ಗರ್ಚನ ಹೂವುಗಳನ್ನು ಸಹಾ ನಾವು ಮಕ್ಕಳು ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇದರ ಕಾಯಿಯನ್ನು, ಹೂವನ್ನು, ಎಲೆಯನ್ನು ಕಿತ್ತರೆ ಬಿಳಿ ಹಾಲಿನಂಥ ದ್ರವ ಸೂಸುತ್ತಿದ್ದುದು ಮತ್ತೊಂದು ಅಚ್ಚರಿ. ಹುಳಿ ರುಚಿಯ ಹೂ ಬಿಡುವ ಗರ್ಚನ ಗಿಡವು, ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಮಾಡಬಲ್ಲಂಥ ಕಾಯಿಗಳನ್ನೂ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಅವನ್ನು ಬುಟ್ಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಮಾಡುವುದೆಂದರೆ, ಕೆಲವು ಹೆಂಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಅತೀವ ಆಸಕ್ತಿ. ಅವರು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಗೆಂದು ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಕೊಯ್ದ ನಂತರ, ಗಿಡದಲ್ಲೇ ಉಳಿದ ಕಾಯಿಗಳು ಮಾಗಿದಾಗಲೇ ದ್ರಾಕ್ಷಿ ರುಚಿಯ ಹಣ್ಣುಗಳು ದೊರೆಯುವುದು. ಕುರುಚಲು ಸಸ್ಯದಂತೆ ಬೆಳೆಯುವ ಈ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಬೆಳೆಯಗೊಟ್ಟರೆ, ಆರೆಂಟು ಅಡಿಯ ಪುಟ್ಟ ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ- ಬಿಳಿದಾಸವಾಳದ ಗಿಡದ ರೀತಿ. ಗರ್ಚನ ಕಾಯಿಯ ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವ ನಮ್ಮೂರಿನ ಕೆಲವು ಹೆಂಗೆಳೆಯರು, ಆ ಮುಳ್ಳುಗಿಡವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿ ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಿದ್ದುದೂ ಉಂಟು- ಅಂದರೆ, ಗಿಡವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸದೇ, ಕೆಲವು ಟೊಂಗೆಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ತೆಗೆದು, ಎತ್ತರ ಬೆಳೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮೂರಿನಿಂದ ತಟ್ಟುವಟ್ಟು ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಗುಡ್ಡೆಟ್ಟಿಗೆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ, ನೂರಾರು ಕಾಯಿಗಳನ್ನು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ ೨ ಗರ್ಚನ ಮರಗಳನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದೆ. ಬಿರು ಬೇಸಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುವ ಗರ್ಚನ ಕಾಯಿಯನ್ನು ಕೊಯ್ದು ತಂದು ಉಪ್ಪಿನಕಾಯಿ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರಿನ ಹೆಂಗೆಳೆಯರ ಖುಷಿ ನೋಡಬೇಕಿತ್ತು.
ಕಾಡಿನ ನಡುವೆ ಬೆಳೆಯತ್ತಿದ್ದ ಹಲವು ಕಾಟು ಮಾವಿನ ಮರಗಳ ಕಥೆಯಂತೂ ಇನ್ನೂ ರುಚಿಕರ. ಒಂದೊಂದು ಮರದ ಹಣ್ಣು ಒಂದೊಂದು ರುಚಿ. ಆ ಪುಟಾಣಿ ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಈಗಿನ ಮಲ್ಲಿಕಾ ಹಣ್ಣಿನ ರುಚಿ! ಬೇಸಗೆಯ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ನೆರಳು ನೀಡುವ ಆ ಬೃಹತ್ ಮಾವಿನ ಮರದ ಅಡಿ ಹೋದರೆ, ಒಂದಾದರೂ ಹಣ್ಣು ಸಿಗದಿದ್ದರೆ ಕೇಳಿ! ಕೆಲವು ಮರಗಳ ಬುಡದಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಕಾಟು ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣುಗಳು ಬಿದ್ದಿರುತ್ತಿದ್ದುದೂ ಇದೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಂಸಲ ಭಾಗ ಕಡಿಮೆ, ಗೊರಟನ್ನು ಚೀಪುತ್ತಾ, ಬಹು ರುಚಿಕರ ಎನಿಸುವ ಆ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಿಂದು, ಗೊರಟನ್ನು ಎಸೆಯುವಾಗ ಒಂದು ನುಡಿಗಟ್ಟು ‘ಗೊರಟಿನ ಬೆನ್ನರ ಓಡು!’ ಎಂದು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆ ಹೇಳುವ ಹಾಸ್ಯ. ಅವರು ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಾರಾ? ಇನ್ನೊಂದು ಹಾಸ್ಯಚಟಾಕಿ ಹಾರಿಸುತ್ತಾರೆ! ‘ಹೆಣ್ತಿನ ಮಾರಿ ಕುದುರೆ ತಂದು ಕೊಡು!’ ಬೃಹತ್ ಮಾವಿನ ಮರದ ಅಡಿ ಹಣ್ಣು
ಬಿದ್ದಿರದೇ ಇದ್ದರೆ, ಮರದ ಮೇಲಿರುವ ಅಳಿಲನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ನುಡಿಗಟ್ಟೂ ಉಂಟು! ‘ಚಣಿಲಣ್ಣ, ಮಣಿಲಣ್ಣ, ನಂಗೊಂದು ಹಣ್, ನಿಂಗೊಂದು ಹಣ್ ದಡ್ಡೋ ಬುಡ್ಡೋ’. ಮೇ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯ ವಾರದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿ ಮತ್ತು ಮೋಡಗಳ ಸವಾರಿ ನಮ್ಮೂರಿನ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಹೊರಡುತ್ತದೆ. ಕಪ್ಪನೆಯ ಮೋಡಗಳು, ಬಿರುಸಾಗಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿ. ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕಾಟುಮಾವಿನ ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣ್ಣುಗಳು.
ಜೋರಾಗಿ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದಾಗ, ಅಂಥ ಮರಗಳ ಅಡಿ ಹೋಗಿ, ಗಾಳಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ನೂರಾರು ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಆಯ್ದು ತಂದು, ಗೊರಟುಗಳನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ, ಅರೆಯುವ ಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ಅರೆದು, ರಸ ಮಾಡಿ, ಬೆತ್ತದ ಗೆರಸಿಯ ಮೇಲೆ ಹರಡಿ ಒಣಗಿಸಿದರೆ, ಮಾವಿನ ಹಣ್‌ಚಟ್ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹತ್ತಾರು ದಿನ ಈ ರೀತಿ ರಸವನ್ನು ಹಲವು ಪದರಗಳಾಗಿ ಹರಡಿ, ಒಣಗಿಸಿದರೆ, ೨-೩ ಸೆಂ.ಮೀ. ದಪ್ಪದ ಹಣ್‌ಚಟ್ ಸಿದ್ಧ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಇದರ ಚಟ್ನಿ, ಗೊಜ್ಜು ಮಾಡಿದರೆ, ಬಹು ರುಚಿಕರ. ಒಂದೆರಡು ಅಡಿ ಅಗಲ ಇರುವ ಈ ಹಣ್‌ಚೆಟ್ ಅನ್ನು ದೂಪದ ಎಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಒಣಗಿಸಿ ಇಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದರೆ, ೨-೩ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ
ಅದರಲ್ಲಿ ಪುಟಾಣಿ ಹುಳುಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದವು! ಅಂದ ಹಾಗೆ, ನಮ್ಮೂರಿನ ಗೋವೆ ಹಣ್ಣು ಅಥವಾ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಕಾಣಸಿಗುವ ಬಿಳಿ ಪುಟಾಣಿ ಹುಳುಗಳೆಂದರೆ, ರೈತ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತೀರ ರೇಜಿಗೆ ಇಲ್ಲ! ಏಕೆಂದರೆ ‘ಹಣ್ಣಿನ ಹುಳ ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪು’ ಎಂಬ ಗಾದೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ, ಹುಳವನ್ನು ಬಿಸಾಕಿ, ಹಣ್ಣನ್ನು ಸ್ವಾಹಾ ಮಾಡುವವರೂ ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ!
ಇಂಥ ಹಲವು ಗಿಡಮರಗಳೇ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿದ್ದವು ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಿದ್ದರಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಕಂಡಿದ್ದರೆ, ಈ ಮುಂದಿನ ವಿವರ ಓದಿ ನೋಡಿ. ಮರಗಿಡಗಳ ಸ್ನೇಹದ ಕರೆ ಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾ, ಅವುಗಳ ಸಂಗ ಬಯಸುತ್ತಾ ಅವೆಷ್ಟೋ ಗಂಟೆಗಳನ್ನು ಅವುಗಳೊಡನೆ ಕಾಲ ಕಳೆವ ಅವಕಾಶ ನನಗೆ ದೊರಕಿತ್ತು! ನಮ್ಮ ಮನೆ ಹಿಂದಿನ ಸೇಡಿಮಣ್ಣಿನ ದರೆಯನ್ನು ಹತ್ತಿ ಹೋದರೆ, ಒಂದು ಹಕ್ಕಲು ಇದೆ. ೩-೪ ಎಕರೆ ವಿಸ್ತೀರ್ಣವಿರುವ, ಇಳಿಜಾರಾಗಿರುವ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಗಿಡ, ಮರ, ಬಳ್ಳಿಗಳ ಸಂತೆ. ಹಕ್ಕಲು ಎಂದರೆ, ದೊಡ್ಡ ಮರಗಳಿಲ್ಲದ, ಮಧ್ಯಮ ಗಾತ್ರದ ಮರಗಳ ತಾಣ. ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮರಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವುದರಿಂದಾಗಿ, ಇಲ್ಲಿ ಹದವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಮಧ್ಯಮ ಗಾತ್ರದ ಮರಗಳೇ ಜಾಸ್ತಿ. ಹೆಚ್ಚಿನವು ಕಾಡುಜಾತಿಯ ಗಿಡಗಳು. ಈ ಹಕ್ಕಲಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಗೋವೆ ಮರಗಳನ್ನೂ
(ಗೋಡಂಬಿ) ಬೆಳೆಸಿದ್ದರು. ಈ ಗೋವೆ ಮರಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಹಣ್ಣುಗಳಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಬೇಸಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವು ಹಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಾಗ, ಅದರ ರಸವನ್ನು ಹೀರಿಕುಡಿದಾಗ, ಗಂಟಲಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ನವೆ.
ಆದರೂ ಗೋವೆ ಹಣ್ಣು ಎಂದರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇಷ್ಟ. ನಾನು ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ, ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಇದು ನನಗೆ ಬಹು ಇಷ್ಟದ ಜಾಗ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಬೇಸಗೆಯಲ್ಲೇ ನಮಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳ ಕಾಲ. ಮಕ್ಕಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಅಂಕ ಪಡೆಯಲಿ ಎಂದು, ಈ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಓದಲಿಕ್ಕೆಂದು ೧-೨ ತಿಂಗಳ ರಜಾ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರಲ್ಲ, ಆಗ ನಾನು ಕುಳಿತು ‘ಓದುತ್ತಿದ್ದುದು’ ಇಲ್ಲೇ. ಈ ರೀತಿ ರಜಾ ಕೊಟ್ಟಾಗ ತಾಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲೆಂದು ಮಾಡಿದ್ದ ರೂಮನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಬಂದಿರುವುದೇ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಓದಲಿಕ್ಕೆ; ಓದದೇ ಸೋಮಾರಿತನ ಮಾಡಿದರೆ ಮನೆಯವರು ಬಿಡುತ್ತಾರೆಯೆ? ಆದ್ದರಿಂದ, ಆ ರಜಗಳಲ್ಲಿ, ಪರೀಕ್ಷೆ
ಮುಗಿಯುವ ತನಕ ನನ್ನ ಠಿಕಾಣಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ! ೨-೩ ಕಿ.ಮೀ. ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ನನಗ್ಯಾರೂ ಸಹಪಾಠಿಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಂಬೈನ್ಡ್ ಸ್ಟಡಿ ಮಾಡುವ ಅವಕಾಶವೂ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿದಿನ ಓದಲೆಂದು ದಪ್ಪನೆಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು ಹಕ್ಕಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ, ಕಂಬೈನ್ಡ್ ಸ್ಟಡಿಗೆ ಸಹಕಾರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದುದೇ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಮರಗಳು.
ಈ ಹಕ್ಕಲಿನ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮಧ್ಯಮ ಗಾತ್ರದ ಮರಗಳಿದ್ದವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ ಮುಗಿಸಿ, ಹಕ್ಕಲಿಗೆ ಬಂದು ೧೫ ಅಡಿ ಎತ್ತರವಿದ್ದ ಒಂದು ಮರವನ್ನು ಹತ್ತಿ ಕುಳಿತರೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟದ ತನಕವೂ ಅದೇ ನನ್ನ ಸ್ಟಡಿ ಟೇಬಲ್. ಕಾಲೇಜಿನ ಲೈಬ್ರರಿಯಿಂದ ತಂದ ದಪ್ಪನೆಯ ಫಿಸಿಕ್ಸ್ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು, ಪುಟ ಬಿಡಿಸಿ, ಮರದ ಕೊಂಬೆಗಳ, ಎಲೆಗಳ ಸಂದಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವ ಆಗಸ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ! ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪಠ್ಯಗಳು ನನ್ನ ತಲೆಗೆ
ಇಳಿಯುತ್ತಿದ್ದುದು ತುಂಬಾ ನಿಧಾನ. ಆ ದಪ್ಪನೆಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪುಸ್ತಕದ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗಿಂತಾ, ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಹಾರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿಯೇ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಹೊಸದಾಗಿ ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಪಕ್ಷಿವೀಕ್ಷಣೆಯ ಹವ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಇಂಬುಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನ, ಗಿಡಮರಗಳ ನಡುವೆ ಇದ್ದ ಆ ಸ್ನೇಹಮಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಬಹುವಾಗಿ ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ಹದವಾದ ದಟ್ಟಣೆಯ ಮರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಆ ಹಕ್ಕಲಿಗೆ ಭೇಟಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಕ್ಕಿಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಅವಕಾಶ.
ಮಳೆಕೋಂಗಿಲ, ಚಪ್ಪು ಕೋಂಗಿಲ, ಮೀನು ಗೂಬೆ, ಭೂತ ಹಕ್ಕಿ, ಚಿಟ್ಟ ಗೂಬೆ, ಟಿಕಲ್ಸ್ ಫ್ಲವರ್ ಪೆಕರ್, ಸ್ವರ್ಗದ ನೊಣಹಿಡುಕ, ಕಾಪರ್ ಸ್ಮಿತ್, ಬಿಳಿ ಎದೆಯ ಮಿಂಚುಳ್ಳಿ, ಗೋಲ್ಡನ್ ಓರಿಯಲ್, ಬ್ಲಾಕ್ ಹೆಡೆಡ್
ಓರಿಯಲ್, ಕಾಜಾಣ, ಪುಟ್ಟ ಕಾಜಾಣ, ಕಂದು ಕಾಜಾಣ, ಫಾರೆಸ್ಟ್ ವ್ಯಾಗ್‌ಟೇಲ್, ಹಲವು ಪ್ರಭೇದದ ಸನ್‌ಬರ್ಡ್, ಮಿನಿವಿಟ್‌ಗಳು ಈ ರೀತಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆ ಆ ಹಕ್ಕಲಿನಲ್ಲಿ. ನಾನು ಮರದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿರುವಾಗ, ನೆಲದ ಮೇಲೆ ನಕ್ಷತ್ರ ಆಮೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ತರಗಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಚಲಿಸುವುದನ್ನು ಕಂಡದ್ದುಂಟು. ಒಮ್ಮೆ ಅಲ್ಲೇ ನಾಗರಹಾವು ಹರಿದಾಡುವುದನ್ನೂ ನೋಡಿದ್ದರೂ, ಹೆದರಿಕೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ, ಸುತ್ತಲೂ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರಾಗಿರುವ ಮರಗಿಡಗಳಿದ್ದವಲ್ಲ! ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟೆನೆಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಮಾಧಾನ- ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ಈ ಭೂಪ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಓದಲೆಂದು, ಹಕ್ಕಲಿನ ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದಾನೆ, ಅಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಶಬ್ದವಾಗಿ ಓದುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆ ಅವರಿಗೆ. ನಾನು ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಪಕ್ಷಿವೀಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾ, ಆಮೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಅಣೆಯ ಕಡೆಗೋ, ಬಳ್ಳಿಹರ ಎಂಬ ಗುಡ್ಡದ ಕಡೆಗೋ ಚಾರಣ ಮಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ತಡವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಆ ರೀತಿ ಪರಿಸರದ ಸಾಂಗತ್ಯದಲ್ಲಿ ದಿನ ಕಳೆಯುತ್ತಾ ‘ಓದಿದ್ದು’
ನನಗಂತೂ ತೃಪ್ತಿ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು; ಆದರೆ ನಾನು ಬರೆದ ಪರೀಕ್ಷಾ ಪೇಪರ್ ವ್ಯಾಲ್ಯುಯೇಟ್ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಏನೇನೂ ತೃಪ್ತಿ ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಕ್ಕಲಿನ ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ನನ್ನ ಪರಿಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಅವರು ನೀಡಿದ ಮಾರ್ಕು ಮೂರು ಮತ್ತೊಂದು!
ಮನೆ ಸುತ್ತ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಮರಗಳ ಜತೆಗಿನ ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಗೆಳೆತನ, ಸಾಂಗತ್ಯವು ಬಹು ಮಧುರ. ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಈ ಗೆಳೆತನದ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಮಜಲುಗಳಿವೆ. ಒಂದೊಂದೂ ಮರದ ಕುರಿತು, ಗಿಡದ ಕುರಿತು, ಬಳ್ಳಿಯ ಕುರಿತು ಆತ್ಮೀಯವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಇನ್ನಷ್ಟು ಸರಕುಗಳಿವೆ. ಅವೆಲ್ಲವೂ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೂಲೆಯೊಳಗೆ ಹುದುಗಿ ಕುಳಿತಿವೆ; ಈ ರೀತಿ ಬರೆಯಲು ಕುಳಿತಾಗ ಕೆಲವು ನೆನಪುಗಳು ಆಪ್ತವಾಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತವೆ; ಇನ್ನಷ್ಟು ನೆನಪುಗಳು ಮೂರ್ತರೂಪ ಪಡೆದು, ಅಕ್ಷರಗಳ ಮೂಲಕ ಹೊರಬರಲು ಸೂಕ್ತ ಗಳಿಗೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ!
