ಹರ್ಷಿತಾ ಹೆಬ್ಬಾರ್
ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅದೇನೋ ಒಂದು ಸಂತಸ, ಉಲ್ಲಾಸ. ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬೇಕು ಎಂಬ ಭಾವ.
ಹುಚ್ಚುಕೋಡಿ ಮನಸ್ಸು, ಅದು ಹದಿನಾರನೆಯ ವಯಸ್ಸು ಎಂಬಂತೆ ಈ ಹದಿಹರೆಯದ ವಯಸ್ಸೇ ಹೀಗೆ. ಹುಚ್ಚುಕುದುರೆಯ ರೀತಿ ಓಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ, ನೂರಾರು ಕ್ರಷ್ ಗಳು, ಪ್ರಪೋಸ್‌ಗಳು ಬರುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವರು ಇದರ ಕಡೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಇರ್ತಾರೆ. ಇಂತಹ ಕ್ರಷ್‌ಗಳನ್ನು, ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಜೋಡಿಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಬಹಳ ಇಷ್ಟ.
ಇದೊಂದು ನಾ ಕಂಡಿರುವ ಅಪರಿಚಿತದಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯದ ಕಥೆ. ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಕಾಲೇಜಿನ ಮೊದಲನೆಯ ದಿನ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರವರ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುವ ತವಕ, ನೂತನ ಗೆಳೆತನವದು. ಕಾಲೇಜಿನ ಯಾವುದೋ ಕ್ಲಾಸ್, ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಸಹಪಾಠಿಗಳ, ಉಪನ್ಯಾಸಕರ ಪರಿಚಯವಾಗುವ ದಿನವದು. ಆಗ ಒಬ್ಬರ ನ್ನೊಬ್ಬರು ಪರಿಚಯಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯ. ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಾಗ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ನೋಡಲು ಬಹಳಷ್ಟು ಮುದ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯು ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಕುಳ್ಳ -ಕುಳ್ಳಿ ಜೋಡಿ ಒಂದೇ ಛತ್ರಿಯ ಅಡಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಾದು ಹೋದರು. ಗುಡ್ ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಇರಬಹುದು ಎಂದು ಅಂದುಕೊಂಡೆ.
ಪ್ರತಿನಿತ್ಯವು ಅವರಿಬ್ಬರು ಒಟ್ಟಿಗೇ ಓಡಾಡುವುದನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೆ. ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಿಟ್ಟಿರುವುದನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿಲ್ಲ. ಊಟ ಒಟ್ಟಿಗೆ, ಲೈಬ್ರರಿ, ಕ್ಯಾಂಟೀನ್, ಮಾರ್ಕೆಟ್ ಎಲ್ಲೂ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡುತಿದ್ದೆ. ಆಗ ತಿಳಿದ ವಿಷಯ ಅವರಿಬ್ಬರು ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಎಂದು. ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಬಾರದು ಮಾಡಿದರೆ ಜಗಕೆ ಹೆದರಬಾರದು ಎಂಬ ಹಾಡಿನ ಸಾಲಿನಂತೆ ಅವರಿಬ್ಬರು ಇದ್ದರು. ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಖುಷಿ.
ನೋಡಿದಾಗ ಸಂತಸ
ಆದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲು ಏನೋ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮುಜುಗರ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಅವರು ನನಗೆ ಅಪರಿಚಿ ತರು. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಅವರಿಬ್ಬರು ಕಾಲೇಜಿನ ಅಂತಿಮ ವರ್ಷದವರು. ನಾನು ಜೂನಿರ್ರ್. ಕಲರ್ ಡ್ರೆಸ್ ಇರುವಾಗ ಒಂದೇ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ತುಂಬಾ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಇದ್ದರು. ಇದೇ ಅಲ್ವಾ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ!
ಎಂಥವರಿಗಾದರೂ ಇವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಂತಸ, ನೆಮ್ಮದಿ. ಇವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಲೇ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಮುದ. ಅವರಿಬ್ಬರು ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಲ ಜಗಳ ಆಡಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ಮತ್ತೆ ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋದು ನೋಡಿ ದೃಷ್ಟಿ ಕೂಡ ತೆಗೆದಿದ್ದೇನೆ. ಕಲಿಯುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮುಂದಿದ್ದರು. ಒಬ್ಬರಿ ಗೊಬ್ಬರು ಪಾಠ ಹೇಳುವುದು, ಚರ್ಚೆ ಎಲ್ಲ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದರು. ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಕಾಲೇಜಿನ ಕೊನೆಯ ದಿನ ಬಂತು. ಸೀನಿಯರ್ಸ್‌ಗಳಿಗೆ ರಿಫ್ರೆಷ್ಮೆಂಟ್ ಡೇ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು. ಆಗ ಬೇರೆ ಜ್ಯೂನಿಯರ್ಸ್‌ಗಳಿಗೆ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಹೇಗೆಲ್ಲ ರೆಡಿ ಆಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನೋಡುವ ತವಕ. ಆದರೆ ನಾನು ಮಾತ್ರ ಆ ಕುಳ್ಳ -ಕುಳ್ಳಿ ಜೋಡಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಕಾಲೇಜಿನ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದೆ. ಎಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದರೂ ಇವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನಾ ಕಾಣೆ.
ಕ್ಯಾಂಟೀನ್, ಪಾರ್ಕ್, ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಗುಂಪುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹುಡುಕಿದೆ. ಎಲ್ಲೂ ಕಾಣದೆ ಸಪ್ಪೆ ಮೋರೆಯೊಂದಿಗೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ಗೆ ನಡೆದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಲೆಕ್ಚರ್ಸ್ ಜತೆ ಅವರಿಬ್ಬರು ಸೆಲ್ಫಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡೆ. ಒಮ್ಮೆಲೇ ನನ್ನ ಸಪ್ಪೆ ಮೋರೆಯು ಖುಷಿಗೀಡಾಯಿತು. ಹುಡುಗ ಬಿಳಿ ರೇಷ್ಮೆ ಪಂಚೆ, ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಶರ್ಟ್, ಹುಡುಗಿ ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಂದೇ ಬಣ್ಣದ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದರಿಂದ ನೋಡಲು ವಧು-ವರನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದರು.
ಕೊನೆಗೂ ಮಾತನಾಡಿಸಿದೆ
ಏನಾದ್ರು ಆಗಲಿ ಇವತ್ತು ಮಾತ್ರ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಲೇ ಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ, ಅ ಕಾದು ನಿಂತೆ.ಅವರಿಬ್ಬರು ಡಿಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್ ಇಂದ ಹೊರ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಅ ಇದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು ಇಬ್ಬರೂ ನಸುನಕ್ಕರು. ನನಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಂತಸವಾಗಿ ‘ಸೂರ್ಪ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೀರಾ ಇಬ್ಬರೂ’ ಎಂದು ಹೇಳಿ ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆದೆ. ಅವರು ‘ಥ್ಯಾಂಕ್ ಯು ಪುಟ್ಟ’ ಎಂದು ನಕ್ಕು ಅಲ್ಲಿಂದ ತೆರಳಿದರು. ನನಗೆ ದೊಡ್ಡ ಅವಾರ್ಡ್ ಅನ್ನೇ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು. ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯಲ್ಲೂ ಪುಳಕದಿಂದ, ಸಂತಸದಿಂದ ‘ಕೊನೆಗೂ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸೇಬಿಟ್ಟೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದೆ.
ಕೊನೆಗೂ ಸೀನಿಯರ್ಸ್‌ಗಳನ್ನು ಕಾಲೇಜಿನಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿ ಕಳಿಸುವ ದಿನ ಬಂತು. ಅಂದು ಸಂಜೆ ಆ ಜೋಡಿಗೆ ‘ಆಲ್ ದ ಬೆಸ್ಟ್ ಫಾರ್ ಯುವರ್ ಫ್ಯೂಚರ್ ಲೈಫ್’ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ ಈಚೆ ಬರಬೇಕಾದರೆ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದಂತೆ ಕಣ್ಣಂಚು ಒದ್ದೆ ಆಗಿತ್ತು. ಈಗ ಆ ನನ್ನ ಫೇವರಟ್ ಜೋಡಿ ಎಲ್ಲಿದ್ದಾ ರೆಂದು ಎಂದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನಾನಾಗ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಉಂಟಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಸಂತಸ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಈಗಲೂ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ನೋಡಬೇಕು ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅವರು ಎದರೂ ಇರಲಿ, ಹೇಗಾದರೂ ಇರಲಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಬಾಳಲಿ ಎಂದು ದೇವರಲ್ಲಿ ಕೇಳುತ್ತೇನೆ.
