ಸಂಪಾದಕರ ಸದ್ಯಶೋಧನೆ
ಅದು ಮ್ಯೂನಿಕ್ ನಗರದಿಂದ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದ ಮುಂಜಾನೆಯ ವಿಮಾನ. ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದ ಜಂಜಾಟ ಮುಗಿಸಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಆಸನಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದರು. ಕೆಲವರು ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವರು ಕಿಟಕಿಯ ಮೂಲಕ ಹೊರಗಿನ ಮೋಡಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ ಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದರು. ಎಂದಿನಂತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು.
ಆದರೆ, ಆ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಅಂದು ನಡೆಯಲಿದ್ದ ಘಟನೆ ಒಬ್ಬ ಬಾಲಕನ ಬದುಕನ್ನೇ ಬದಲಿಸಲಿದೆ ಎಂದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ವಿಮಾನದ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ತಂಡದಲ್ಲಿ ಇಸಾಬೆಲಾ ಮೊರೊ ಎಂಬ ಅನುಭವಿ ಫ್ಲೈಟ್ ಅಟೆಂಡೆಂಟ್ (ಗಗನಸಖಿ) ಇದ್ದರು. ಇಸಾಬೆಲಾ ಕೇವಲ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸವನ್ನು ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮಾಡುವವರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಬದಲಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಅವರ ವರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿ ಸುವ ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು. ವಿಮಾನವು ಆಗಸಕ್ಕೆ ಏರಿ, ‘ಸೀಟ್ ಬೆಲ್ಟ್’ ದೀಪಗಳು ಆರಿ ಹೋದ ನಂತರ ಇಸಾಬೆಲಾ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಊಟೋಪಚಾರ ನೀಡಲು ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ಕ್ಯಾಬಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ, ಮೂರನೇ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಇಬ್ಬರು ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಅವರ ಗಮನ ಸೆಳೆದರು.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Vishweshwar Bhat Column: ನೆಹರು- ವಾಜಪೇಯಿ ಸ್ನೇಹ
ಕಿಟಕಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಬಾಲಕನೊಬ್ಬ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಅವನು ನೋಡಲು ಬಡಕಲಾಗಿದ್ದ ಮತ್ತು ಅತಿಯಾದ ಆತಂಕ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಪಕ್ಕ ದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ನಲವತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನ ದೃಢಕಾಯದ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಹಾವಭಾವಗಳು ತುಂಬಾ ಗಂಭೀರವಾಗಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಆತ ಆ ಬಾಲಕನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಲನ ವಲನವನ್ನೂ ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು.
ಇಸಾಬೆಲಾ ಆ ಸಾಲನ್ನು ದಾಟಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವಾಗ, ಆ ಬಾಲಕನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರು. ಆ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಭಯ ಮತ್ತು ಅಸಹಾಯಕತೆ ತುಂಬಿತ್ತು. ಬಾಲಕ ಏನನ್ನೂ ಮಾತನಾಡು ತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮೌನವಾಗಿ ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಅಂಗಲಾಚುತ್ತಿದ್ದವು.
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ಆ ಬಾಲಕ ತನ್ನ ಕೈಬೆರಳುಗಳಿಂದ ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಸನ್ನೆಯೊಂದನ್ನು ಮಾಡಿದ. ಅವನು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಏನನ್ನೋ ಬರೆಯುವಂತೆ ಅಥವಾ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಆಕಾರವನ್ನು ತೋರಿಸುವಂತೆ ಬೆರಳುಗಳನ್ನು ಮಡಚುತ್ತಿದ್ದ. ಮೊದಲಿಗೆ ಇಸಾಬೆಲಾ ಇದೊಂದು ಆಟವಿರಬಹುದು ಎಂದು ಕೊಂಡರು.
ಮಕ್ಕಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಾಗ ಹೀಗೆ ಮಾಡುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ, ಇಸಾಬೆಲಾ ಅವರ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಅಂತಃಪ್ರಜ್ಞೆ ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯವಲ್ಲ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. ಆ ಬಾಲಕ ಆ ಸನ್ನೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಪಕ್ಕದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅವನನ್ನು ನೋಡದಂತೆ ಅತ್ಯಂತ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ವಹಿಸು ತ್ತಿದ್ದ. ಆ ದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕತೆ ಇತ್ತು. ಆ ಸನ್ನೆಯು ತಮಾಷೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಅದು ಪ್ರಾಣಾಪಾಯದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ನೀಡುವ ‘ಗೌಪ್ಯ ಕರೆ’ಯಂತಿತ್ತು. ಇಸಾಬೆಲಾಗೆ ಆ ಬಾಲಕ ಮತ್ತು ಪಕ್ಕದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧದ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನ ಮೂಡಿತು. ಅವರು ತಂದೆ-ಮಗನಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಬಾಲಕನ ಭಯ ಇವೆರಡೂ ತಾಳೆ ಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರ, ಪಕ್ಕದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಶೌಚಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಎದ್ದು ನಿಂತ. ಇದೇ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ ಆ ಬಾಲಕ, ಇಸಾಬೆಲಾ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ ಅದೇ ಕೈ ಸನ್ನೆಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಹತಾಶೆಯಿಂದ ಮತ್ತು ವೇಗವಾಗಿ ಮಾಡಿದ.
ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿನ ಆತಂಕ ಈಗ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಇಸಾಬೆಲಾ ಒಂದು ಕಠಿಣ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯಿತು. ಒಂದು ವೇಳೆ ತಮ್ಮ ಅನುಮಾನ ತಪ್ಪಾಗಿದ್ದರೆ? ಪ್ರಯಾಣಿಕರೊಬ್ಬರ ಮೇಲೆ ವಿನಾಕಾರಣ ಆರೋಪ ಮಾಡಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಒಂದು ವೇಳೆ ತಮ್ಮ ಅನುಮಾನ ನಿಜವಾಗಿದ್ದು, ಈಗ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೆ ಆ ಮಗುವಿನ ಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಅಪಾಯ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ.
ಇಸಾಬೆಲಾ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಾಕ್ಷಿಯ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಅವರು ತಕ್ಷಣವೇ ಯಾವುದೇ ಗದ್ದಲ ವಿಲ್ಲದಂತೆ ಕಾಕ್ಪಿಟ್ಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಬಳಿ ಹೋದ ಇಸಾಬೆಲಾ, ಅತ್ಯಂತ ತುರ್ತು ಮತ್ತು ಗೌಪ್ಯ ಸಂದೇಶವನ್ನು ರವಾನಿಸಿದರು - ’೩-ಎ ಸೀಟ್ನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಬಗ್ಗೆ ಬಲವಾದ ಅನುಮಾನವಿದೆ. ಇದು ಸಂಭಾವ್ಯ ಅಪಹರಣ ಅಥವಾ ಮಾನವ ಕಳ್ಳಸಾಗಣೆಯ ಪ್ರಕರಣ ವಾಗಿರಬಹುದು. ತಕ್ಷಣವೇ ಲ್ಯಾಂಡಿಂಗ್ ಮತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಪೊಲೀಸ್ ಭದ್ರತೆಯನ್ನು ಕೋರು ತ್ತಿದ್ದೇನೆ’ ಮುಂದೇನಾಯಿತು?