ಸಂಪಾದಕರ ಸದ್ಯಶೋಧನೆ
ವಿಮಾನ ಪ್ರಯಾಣವು ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದ್ದು, ಅದು ಸಾವಿರಾರು ಅಡಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಹಾರಾಡಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು ವಿಸ್ಮಯವೇ. ಆದರೆ, ಈ ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಮಾನ ಚಾಲಕರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿರುವ ಕೆಲವು ಆಂತರಿಕ ಸಂಗತಿಗಳಿವೆ.
ಇವುಗಳ ಪೈಕಿ ಮೊದಲನೆಯದು, ಸ್ವಯಂ ಪೈಲಟ್ (Autopilot) ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು. ವಿಸ್ತೃತ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಮಾನ ಚಾಲಕರು ನಿಯಂತ್ರಣ ಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದಿರುವುದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಆಧುನಿಕ ವಿಮಾನಗಳು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ‘ಸ್ವಯಂ ಪೈಲಟ್’ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ವಿಮಾನ ಹಾರಾಟದ ಬಹುಪಾಲು ಅವಧಿಯನ್ನು ಅದುವೇ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.
ಪೈಲಟ್‌ಗಳು ವಿಮಾನವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಕೇವಲ ಟೇಕಾಫ್ ಮತ್ತು ಲ್ಯಾಂಡಿಂಗ್ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ. ಇವೆರಡೂ ಹಾರಾಟದ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಮತ್ತು ಸಂಕೀರ್ಣ ಹಂತಗಳು. ಹಾರಾಟದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ, ವಿಮಾನವು ಕ್ರೂಸಿಂಗ್ ಎತ್ತರವನ್ನು ತಲುಪಿದ ನಂತರ, ಸ್ವಯಂ ಪೈಲಟ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ವಿಮಾನವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಎತ್ತರ, ವೇಗ ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಿಖರವಾಗಿ ಇರಿಸುತ್ತದೆ.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Vishweshwar Bhat Column: ಕಾಕ್‌ʼಪಿಟ್‌ʼನಲ್ಲಿ ಯಾರು ಹೋಗಬಹುದು ?
ಪೈಲಟ್‌ಗಳ ಕೆಲಸವು ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡುವುದು, ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದು ಮತ್ತು ವಿಮಾನ ಸಂಚಾರ ನಿಯಂತ್ರಣದಿಂದ ಬರುವ ಸೂಚನೆಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸುವುದು ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಯಾಣದ ಬಹುತೇಕ ಭಾಗವು ಪೈಲಟ್ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪವಿಲ್ಲದೇ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.
ಎರಡನೆಯದು, ಟರ್ಬುಲೆನ್ಸ್ ಭಯಾನಕವಾಗಿದ್ದರೂ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಲ್ಲ ಎಂಬುದು. ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ವಿಮಾನವು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಅಲುಗಾಡಿದಾಗ (ಟರ್ಬುಲೆನ್ಸ್), ಅದು ವಿಮಾನ ದೊಳಗೆ ಇರುವ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವುದು ಸಹಜ. ಆದರೆ, ಪೈಲಟ್‌ಗಳ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಇದು ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಘಟನೆ.
ನಿಜಾಂಶ ಏನೆಂದರೆ ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಮಾನಗಳನ್ನು ಅತಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಒತ್ತಡ ಮತ್ತು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಗಾಳಿಯ ಹೊಡೆತಗಳನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದೊಂದಿಗೆ ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸ ಲಾಗಿರುತ್ತದೆ. ವಿಮಾನದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಎಷ್ಟು ಬಲವಾಗಿವೆಯೆಂದರೆ, ಅವು ಸಾಮಾನ್ಯ ಟರ್ಬುಲೆನ್ಸ್‌ಗಿಂತ ನೂರಾರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಹ ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲವು.
ವಿಮಾನಕ್ಕೆ ಗಂಭೀರ ರಚನಾತ್ಮಕ ಹಾನಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡುವ ಟರ್ಬುಲೆನ್ಸ್ ತೀರಾ ಅಪರೂಪ. ಪೈಲಟ್‌ಗಳು ಹವಾಮಾನ ವರದಿಗಳು, ರೇಡಾರ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಪೈಲಟ್‌ಗಳ ವರದಿಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಅಸ್ಥಿರ ವಲಯಗಳನ್ನು (Unstable Areas) ಮೊದಲೇ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ಅಥವಾ ಕಡಿಮೆ ಗೊಳಿಸಲು ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಟರ್ಬುಲೆನ್ಸ್‌ನಿಂದ ಸೀಟಿನಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಎಸೆಯುವುದರಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಗಾಯಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿದರೆ, ಇದು ವಿಮಾನದ ಸುರಕ್ಷತೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಅಪಾಯ ವನ್ನು ಒಡ್ಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಪೈಲಟ್‌ಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿರುತ್ತಾರೆ. ಮೂರನೆ ಯದು, ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಾಸ್ಕ್‌ಗಳು ಕೇವಲ 12ರಿಂದ 15 ನಿಮಿಷಗಳವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಇರುತ್ತವೆ ಎಂಬುದು.
ವಿಮಾನದ ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ (Cabin Pressure) ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಇಳಿಕೆ ಉಂಟಾದಾಗ, ತಕ್ಷಣವೇ ಮೇಲಿಂದ ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಾಸ್ಕ್‌ಗಳು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತವೆ. ಇದು ಗಂಭೀರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಯಾದರೂ, ಈ ಮಾಸ್ಕ್‌ಗಳು ಕೇವಲ 12ರಿಂದ 15 ನಿಮಿಷಗಳವರೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಆಮ್ಲಜನಕ ವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ.
ನಿಜಾಂಶ ಏನೆಂದರೆ, ಈ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯು ಆತಂಕಕಾರಿಯಾಗಿ ಕಂಡರೂ, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಇದು ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ, ಪೈಲಟ್‌ಗಳು ಮಾಸ್ಕ್‌ಗಳು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ವಿಮಾನ ವನ್ನು ತಕ್ಷಣವೇ ಕಡಿಮೆ ಮತ್ತು ಸುರಕ್ಷಿತ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ (ಸುಮಾರು 10000 ಅಡಿ ಅಥವಾ 3000 ಮೀಟರ್) ಇಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಾರೆ.
12 ರಿಂದ 15 ನಿಮಿಷಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಮಾನವು ಇಳಿಯುವಿಕೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿ, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಉಸಿರಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವಷ್ಟು ವಾತಾವರಣದ ಒತ್ತಡವಿರುವ ಎತ್ತರವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ಮಾಸ್ಕ್‌ಗಳ ಉದ್ದೇಶವು ಪ್ರಯಾ ಣಿಕರು ಪೈಲಟ್ ವಿಮಾನವನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಇಳಿಸುವವರೆಗೆ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಾಗಿರಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದಾಗಿದೆ.