ಸಂಪಾದಕರ ಸದ್ಯಶೋಧನೆ
ವಿಮಾನಯಾನದ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಆರಂಭಿಕ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಧನವನ್ನು ವಿಮಾನ ದ ಮುಖ್ಯ ಭಾಗವಾದ ‘ಫ್ಯೂಸಲೇಜ್’ (Fuselage)ನಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಿಮಾನಗಳು ದೊಡ್ಡದಾದಂತೆ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘ ದೂರದ ಪ್ರಯಾಣ ಆರಂಭವಾದಂತೆ, ಎಂಜಿನಿಯರ್ಗಳು ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳಾಗಿ ಬಳಸುವ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದರು.
ವಿಮಾನ ಹಾರುವಾಗ ಅದರ ರೆಕ್ಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ಎರಡು ಬಲವಾದ ಶಕ್ತಿಗಳು ವಿರುದ್ಧ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಹಾರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯು ರೆಕ್ಕೆಗಳನ್ನು ಮೇಲ್ಮುಖವಾಗಿ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ವಿಮಾನದ ಭಾರವನ್ನು ಈ ಲಿಫ್ಟ್ ಬಲವೇ ಹೊರಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತವೆ. ರೆಕ್ಕೆಗಳು ವಿಮಾನಕ್ಕೆ ಸೇರುವ ಜಾಗ ವನ್ನು ‘ವಿಂಗ್ ರೂಟ್’ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಅತಿಯಾದ ಒತ್ತಡ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಇಂಧನವನ್ನು ವಿಮಾನದ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ( Fuselage ) ತುಂಬಿದ್ದರೆ, ರೆಕ್ಕೆಗಳು ತೂಕವಿಲ್ಲದೆ ಹಗುರವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಲಿಫ್ಟ್ ಬಲದಿಂದಾಗಿ ಅತಿಯಾಗಿ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಬಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಆದರೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಟನ್ಗಟ್ಟಲೆ ಇಂಧನವನ್ನು ತುಂಬುವುದರಿಂದ, ಆ ಇಂಧನದ ಭಾರವು ರೆಕ್ಕೆ ಗಳನ್ನು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಎಳೆಯುತ್ತದೆ. ಇದು ಲಿಫ್ಟ್ ಬಲವನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಿ, ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಅತಿಯಾಗಿ ಬಾಗ ದಂತೆ ಮತ್ತು ವಿಂಗ್ ರೂಟ್ ಮುರಿಯದಂತೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆಧುನಿಕ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್ ( Integral Fuel Tanks) ಅಥವಾ Wet Wings ಎಂಬ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Vishweshwar Bhat Column: ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಮಾಸ್ಕ್ ಮತ್ತು ಮೈಕ್ರೋಪೋನ್
ಇಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆಯ ಒಳಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳಿರುವುದಿಲ್ಲ. ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲ್ಪದರ ಮತ್ತು ಒಳಗಿನ ರಚನೆಯನ್ನೇ ಸೀಲ್ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ ಇಂಧನ ತುಂಬಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಟ್ಯಾಂಕ್ಗಳಿದ್ದರೆ ಅವು ಗಳಿಗೂ ತೂಕವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ವೆಟ್ ವಿಂಗ್ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಿಂದ ವಿಮಾನದ ಒಟ್ಟು ತೂಕ ಗಣನೀಯ ವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಫ್ಯೂಸಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಇಲ್ಲದಿರುವುದರಿಂದ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸರಕು ( Cargo ) ಸಾಗಣೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ಥಳಾವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ವಿಮಾನದ ಸಮತೋನವು ಅದರ ಗುರುತ್ವ ಕೇಂದ್ರ ( Center of Gravity )ದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಿಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ.
ಇಲ್ಲಿ ಇಂಧನ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದರಿಂದ ವಿಮಾನದ ತೂಕದ ಹಂಚಿಕೆ ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಹಾರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇಂಧನ ಖಾಲಿಯಾದಂತೆ ವಿಮಾನದ ತೂಕ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನವು ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ತೂಕ ಇಳಿಕೆಯಾದರೂ ಗುರುತ್ವ ಕೇಂದ್ರವು ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಇದು ಪೈಲಟ್ಗೆ ವಿಮಾನವನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಸುರಕ್ಷತೆ ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿಯ ಅಪಾಯದ ತಡೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಮಾನವೀಯ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಇಂಧನವು ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚು ದಹನಕಾರಿ ವಸ್ತು. ಅದನ್ನು ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಕುಳಿತು ಕೊಳ್ಳುವ ಭಾಗದಿಂದ ದೂರ (ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ) ಇಡುವುದರಿಂದ, ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಅಪಘಾತಗಳ ಸಂದರ್ಭ ದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿ ತಕ್ಷಣವೇ ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ತಗುಲುವುದಿಲ್ಲ.
ವಿಮಾನವು ತುರ್ತು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಗೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದರೆ ( Crash landing ), ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಮೊದಲು ನೆಲಕ್ಕೆ ತಗುಲಿ ಮುರಿದು ದೂರ ಹೋಗಬಹುದು. ಆಗ ಇಂಧನವು -ಸಲೇಜ್ನಿಂದ ದೂರ ಉಳಿಯು ವುದರಿಂದ ಸಾವು-ನೋವಿನ ಪ್ರಮಾಣ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಮಾನವು ಅತಿ ವೇಗವಾಗಿ ಹಾರುವಾಗ ಗಾಳಿಯ ಘರ್ಷಣೆಯಿಂದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ನಡುಗಲು ಅಥವಾ ಕಂಪಿಸಲು ( Vibration/ Flutter ) ಆರಂಭಿಸಬಹುದು.
ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರುವ ದ್ರವರೂಪದ ಇಂಧನವು ಒಂದು ರೀತಿಯ ‘ಡ್ಯಾಂಪರ್’ (ಉತ್ಸಾಹ ಭಂಜಕ) ಆಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅದು ಈ ಕಂಪನಗಳನ್ನು ಹೀರಿಕೊಂಡು ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಸ್ಥಿರವಾಗಿರು ವಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ವಿಮಾನದ ಆಯಸ್ಸನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುವುದಲ್ಲದೇ, ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿಗೆ ಆರಾಮದಾಯಕ ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.
ದೊಡ್ಡ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲದೇ ಮಧ್ಯದ ಭಾಗದಲ್ಲೂ (Center Tank) ಇಂಧನವಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ನಿಯಮದಂತೆ ಮೊದಲು ಮಧ್ಯದ ಟ್ಯಾಂಕ್ ಅನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಲಾ ಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಇಂಧನ ಇರಲಿ ಎಂದು ಬಯಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಎಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ರೆಕ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರ ಇರುತ್ತದೆಯೋ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ‘ವಿಂಗ್ ಬೆಂಡಿಂಗ್ ರಿಲೀಫ್’ ಪ್ರಯೋಜನ ಸಿಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ವಿಮಾನದ ಎಂಜಿನ್ʼಗಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ಅತಿಯಾದ ಶಾಖ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಶಾಖವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಇಂಧನವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಎಂಜಿನ್ನ ಬಿಸಿ ತೈಲವನ್ನು ಇಂಧನದ ಪೈಪ್ಗಳ ಮೂಲಕ ಹರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದರಿಂದ ತೈಲ ತಂಪಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇಂಧನವು ಸ್ವಲ್ಪ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ದಹನವಾಗಲು ನೆರವಾಗುತ್ತದೆ. ಅತಿ ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಚಳಿಯಿರುವಾಗ ಇಂಧನ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟದಂತೆ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ತಡೆಯುತ್ತದೆ.