ಅಕ್ಬರ್ ನಾಮಾ
ಎಂ.ಜೆ.ಅಕ್ಬರ್
ಯಾವುದೇ ರಾಜಕಾರಣಿಗೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಕನಸೆಂದರೆ ಯಾವುದು? ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚುವುದು ಮತ್ತು ತಾನು ಸತ್ತ ಮೇಲೂ ದೇಶದ ಜನರ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವಂತೆ ಹೆಸರು ಮಾಡುವುದು. ಬ್ರಿಟನ್ನಿನ ಕೆಲ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಇದಕ್ಕೊಂದು ಅಡ್ಡದಾರಿ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೂರು ಒಳ್ಳೆಯ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡರೆ ಸಿಗುವುದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಚಾರ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಂಗ್ಯಭರಿತ ಮಾತಿನಿಂದ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ನಂಬಿಕೆ ಯಾಗಿತ್ತು. ಆ ಮಾತು ತೀರಾ ನಿಖರವಾಗೇನೂ ಇರಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದು ಬಹಳ ಆಕರ್ಷಕ ವಾಗಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ತುಂಬಾ ಜಾಣತನದಿಂದ ಕೂಡಿರಬೇಕು. ೧೯ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟನ್ನಿನ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಬೆಂಜಮಿನ್ ಡಿಸ್ರೇಲಿ ‘ಯಾರ ಬಳಿ ಅತ್ಯಂತ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾಹಿತಿಯಿದೆಯೋ ಅವನೇ ಯಶಸ್ವಿ ವ್ಯಕ್ತಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದರು.
ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಯಾವ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲೂ ಗೆಲ್ಲುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಆ ಪಕ್ಷ ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ವಾಗಿ ನೆಲಕಚ್ಚಿ ಬಹಳ ಸಮಯವೇ ಆಗಿದೆ. ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ವಿನ್ಯಾಸವು ಪಿರಮಿಡ್ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕು. ಅಲ್ಲಿ ತುತ್ತತುದಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ, ನಂತರ ಕೆಳಗಿನ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಾಯಕರು, ಮುಖಂಡರು, ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಹೀಗೆ ಸರಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇರಬೇಕು.
ಈ ನಾಯಕರು ಮತ್ತು ಕೆಳಹಂತದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ನಡುವೆ ದ್ವಿಮುಖ ಹೆದ್ದಾರಿಯ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಹಿತಿಗಳು ವಿನಿಮಯವಾಗಬೇಕು. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತನ ಜತೆಗೂ ಅತ್ಯುನ್ನತ ನಾಯಕನಿಗೆ ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಂಪರ್ಕವಿರಬೇಕು. ಇನ್ನುಳಿದಂತೆ, ತಳಮಟ್ಟದ ವಾಸ್ತವಗಳನ್ನೂ, ಜನರ ಯೋಚನಾಲಹರಿಗಳನ್ನೂ, ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಮತ್ತು ಇನ್ನಿತರ ಸ್ವತಂತ್ರ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿದೆ.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: M J Akbar Column: ಬಿಹಾರದಿಂದ ಬಂಗಾಳದವರೆಗೆ ಹಬ್ಬಿರುವ ಚುನಾವಣೆಯ ಮಾಯೆ...
ಆದರೆ, ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಬಳಿ ಇಂಥ ಯಾವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಚುನಾವಣೆಯ ತಯಾರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅದರ ನಾಯಕರಿಗೆ ಕೇವಲ ಆಶ್ಚರ್ಯವಲ್ಲ, ಶಾಕ್ ಆಗಿತ್ತು. ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷ ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಬೇರುಗಳಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನೇ ಕಡಿದುಕೊಂಡಿದೆಯೆಂಬುದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರು ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದರು.
ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ನೊಂದುಕೊಳ್ಳುವುದು ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ನಡವಳಿಕೆಯೂ ಅಲ್ಲ ಅಥವಾ ಸರಿಯಾದ ನೀತಿಯನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯವೂ ಅಲ್ಲ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಬಿಹಾರದಿಂದ ತುಂಬಾ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಂದೇಶಗಳು ರವಾನೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಕಳೆದ ಮೂರು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಹಾರದ ವಿಧಾನಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ಪ್ರತಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲೂ ಇಳಿಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.
1990ರಲ್ಲಿ ೭೧ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕರಿದ್ದರೆ, 2025ರಲ್ಲಿ ಅವರ ಸಂಖ್ಯೆ ೬ಕ್ಕೆ ಇಳಿದಿದೆ. 2010ರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ೪ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕರಿದ್ದರು. 2025ರಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಕೂಡ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗೆ ಮತ ಹಾಕಿಲ್ಲ, ಅವರು ಪರ್ಯಾಯ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಟ್ಟರ್‌ವಾದಿ ಆಲ್ ಇಂಡಿಯಾ ಮಜ್ಲಿಸ್ ಎ ಇತ್ತೆಹಾದುಲ್ ಮುಸ್ಲಿಮೀನ್ (ಎಐಎಂಐಎಂ) ಪಕ್ಷ ಬಿಹಾರದ ಈಶಾನ್ಯಕ್ಕಿರುವ ಸೀಮಾಂಚಲದಲ್ಲಿ ಐದು ಸೀಟುಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದಿದೆ. ಬಿಹಾರದ ವಿಧಾನಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಬಾರಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಇಳಿಕೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ಕಳವಳಕಾರಿ ಸಂಗತಿ.
ಭಾರತೀಯ ಜನತಾಪಕ್ಷವು ಮುಸ್ಲಿಂ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಟಿಕೆಟ್ ನೀಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಿಜೆಪಿಯಿಂದ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದರೆ ಅವರಿಗೆ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಗಳೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಜನತಾದಳ (ಆರ್‌ಜೆಡಿ) ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ನಂಥ ಪಕ್ಷಗಳು ಈಗ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಬ್ಯಾಂಕ ನ್ನು ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಎಐಎಂಐಎಂ ಬೇರೂರಲು ಕೆಂಪುಹಾಸು ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟಂತಾಗಿದೆ.
ಈ ವಿದ್ಯಮಾನದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಒಂದು ಸಂದೇಶವಿದೆ: ಇಂದು ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು ಅಂದರೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳ ಬೆಂಬಲವಿರ ಬೇಕು ಎಂಬಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬಿಹಾರದ ಚುನಾವಣೆ ಹೇಗೆ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಘರ್ಷವಾಗಿತ್ತೋ ಹಾಗೆಯೇ ಮೈತ್ರಿಕೂಟಗಳ ನಡುವಿನ ಸಮರವೂ ಆಗಿತ್ತು. 161 ವಿಧಾನಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಆರ್‌ಜೆಡಿ ಶೇ.೨೩ರಷ್ಟು ಮತಗಳನ್ನೂ, 101 ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ಶೇ.21ರಷ್ಟು ಮತ ಗಳನ್ನೂ ಪಡೆದವು. ಇದರ ನಡುವೆ ಇರುವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕೇವಲ ಸಂಖ್ಯೆಯದಲ್ಲ; ಮೈತ್ರಿಪಕ್ಷಗಳು ಎಷ್ಟು ಶೇಕಡಾವಾರು ಮತಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿವೆ ಎಂಬುದು ನಿಜವಾದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ.
ಜೆಡಿಯು 101 ಸೀಟುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ ಶೇ.19.25ರಷ್ಟು ಮತ ಪಡೆದಿದೆ. ಇದು ಬಿಜೆಪಿಗಿಂತ ಕೊಂಚ ಕಡಿಮೆಯಷ್ಟೆ. ಆದರೆ, ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಕೇವಲ ಶೇ.8.71ರಷ್ಟು ಮತಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದೆ. ಇದು ಅದರ ಮೈತ್ರಿಪಕ್ಷವಾದ ಆರ್‌ಜೆಡಿಯ ಸಮೀಪಕ್ಕೂ ಇಲ್ಲ. ಬಿಜೆಪಿ ಮತ್ತು ಜೆಡಿಯು ತಮ್ಮ ಜತೆಗೆ ಚಿರಾಗ್ ಪಾಸ್ವಾನ್‌ರ ಪಕ್ಷವನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಎನ್‌ಡಿಎ ಮೈತ್ರಿಕೂಟದ ಜಯ ಪ್ರಚಂಡವಾಯಿತು.
ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಆರ್‌ಜೆಡಿ ಕೂಡ ಚಿರಾಗ್ ಪಾಸ್ವಾನ್ ಜತೆ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ತಪ್ಪು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಿಂದಾಗಿ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ರಾಜ್ಯಗಳ ವಿಧಾನಸಭೆ ಚುನಾವಣೆ ಯಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಸ್ಥಳೀಯ ಗುರುತು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಕ್ಷವಾಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಐಡೆಂಟಿಟಿ ಹೊಂದಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಅಪರೂಪವೆಂಬಂತೆ ಎರಡು ಬಲವಾದ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪಕ್ಷ ಸರಿಯಾದ ಮೈತ್ರಿಪಕ್ಷವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೋ ಆ ಪಕ್ಷ ಅಧಿಕಾರ ನಡೆಸುತ್ತದೆ. ಈಗಾಗಲೇ ದೇಶದ ಜನರು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿರುವ ಪಕ್ಷದ ಜತೆಗೆ ಆರ್‌ಜೆಡಿ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿತ್ತು.
ಅದು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಆಚೆಗೆ ನೋಡಲೇ ಇಲ್ಲ, ಹೀಗಾಗಿ ಮೂಲೆಗುಂಪಾಯಿತು. ನಿತೀಶ್ ಕುಮಾರ್ ಫ್ಲೆಕ್ಸಿಬಲ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಕಳೆದ ೧೦ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಬಿಜೆಪಿಯಿಂದ ಆರ್‌ಜೆಡಿಗೆ ಜಿಗಿದು, ಪುನಃ ಬಿಜೆಪಿಯ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಅವರ ಜಾತ್ಯತೀತ ಗುರುತನನ್ನೇನೂ ಕೆಡಿಸಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ, ನೀವು ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀರಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಮತದಾರರು ನೋಡುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ನೀವೇನು ಹೇಳುತ್ತೀರಿ ಎಂಬುದನ್ನಲ್ಲ.
ಅಲ್ಲೇ ಪಕ್ಕದ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿ ಈವರೆಗೆ ಸ್ವಂತ ಬಲದಲ್ಲೇ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೂಲಕ ತಮಗೆ ಮೈತ್ರಿಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಬೇರೆ ಪಕ್ಷದ ನೆರವಿಲ್ಲದೆಯೂ ರಾಜ್ಯ ಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷವೊಂದು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಆದರೆ ಈಗ ಅವರೂ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಾದ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತೆ ಶಕ್ತಿ ಸಂಪಾದನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಅವು ಸುಲಭವಾಗಿ ಮಮತಾ ಬ್ಯಾನರ್ಜಿಯವರ ತೃಣ ಮೂಲ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ನ ಮತಗಳನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ. ಆಗ ಮಮತಾ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಅಧಕಾರ ಗಿಟ್ಟಿಸಲು ಕೆಲ ಸೀಟುಗಳ ಕೊರತೆ ಎದುರಾಗಬಹುದು. ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟ್‌ಗಳು ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳಿ-ಕೇಂದ್ರಿತ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ನೆಲಕಚ್ಚಿದ್ದ ಅವರ ಸಂಘಟನೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಿಗಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನು, ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವಂತೂ ಕೋಮಾದಲ್ಲಿದೆ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನೆಂದರೆ ಅದು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿಯವ ರನ್ನು ಆಪಾದಮಸ್ತಕ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವ ಹಕ್ಕು ಅದಕ್ಕಿದೆ ಎಂಬುದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ.
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದದಲ್ಲಿ ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದ ಬದ್ಧತೆ ಕೂಡ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ. ಆದರೆ ಇಂದಿರಾ ಏನು ಮಾಡಿದ್ದರು ಎಂಬುದರಿಂದ ಇಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಪಾಠ ಕಲಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಪತನ ಆರಂಭವಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ 1966ರಲ್ಲಿ ಇಂದಿರಾ ಪ್ರಧಾನಿಯಾದರು. ನಂತರ 1967ರಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಬಹಳ ತಿಣುಕಾಡಿ ಸಂಸತ್ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದಿತು, ಆದರೆ ಪಂಜಾಬಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಬಂಗಾಳದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸೋತಿತು.
ನಂತರ 1969ರಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪುಟಿದೇಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಇಂದಿರಾ ಗಾಂಧಿ ಯವರ ಆರ್ಥಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ಅವರು ‘ಗರೀಬಿ ಹಟಾವೋ’ ಘೋಷಣೆಯ ಮೂಲಕ ದೇಶದಿಂದ ಬಡತನವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡುವುದಾಗಿ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿದರು.
ಹೀಗಾಗಿ 1971ರ ಮಾರ್ಚ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷ ಅದ್ಭುತವಾದ ಜಯ ಗಳಿಸಿತು. ಈಗ ಆರ್ಥಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ? ಇದನ್ನೇ ಮೈತ್ರಿಪಕ್ಷಗಳು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ. ದ್ರಾವಿಡ ಮುನ್ನೇತ್ರ ಕಳಗಂ (ಡಿಎಂಕೆ) ನಾಯಕ ಎಂ.ಕೆ.ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಬಿಹಾರದಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದ ನಿತೀಶ್ ಕುಮಾರ್‌ಗೆ ಅಭಿನಂದನೆ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಆರ್‌ಜೆಡಿ ನಾಯಕ ತೇಜಸ್ವಿ ಯಾದವ್ ಅವರ ದಣಿವರಿಯದ ಪ್ರಚಾರವನ್ನೂ ಹೊಗಳಿದರು. ಅದರ ಜತೆಗೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ, ‘ಕಲ್ಯಾಣ ಆಧರಿತ ವಿಶ್ವಾಸಾರ್ಹತೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಮೈತ್ರಿ ರಾಜಕಾರಣ, ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ರಾಜಕೀಯ ಸಂದೇಶ ಮತ್ತು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅತ್ಯಂತ ಬದ್ಧತೆಯಿಂದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡುವುದು- ಈ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪಾಲಿಸಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲಬಹುದು’ ಎಂಬ ಸಂದೇಶ ನೀಡಿದರು.
ಬಿಹಾರದ ಫಲಿತಾಂಶ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪಾಠ ಎಂದು ಕೂಡ ಅವರು ಹೇಳಿದರು. ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಹೇಳಿಕೆ ಬಹಳ ಪ್ರಬುದ್ಧವಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯವಲ್ಲ. ನಿತೀಶ್‌ರ ಪುನರಾಯ್ಕೆಯನ್ನು ಅವರು ಅಭಿನಂದಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತಗಳವು ಎಂಬ ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಚಾರವನ್ನು ಬದಿಗೆ ಸರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಹಾರದ ಮತದಾರರು ಸಾಕಷ್ಟು ಯೋಚಿಸಿ, ‘ಆಡಳಿತ’ ಎಂಬ ಮಾನದಂಡವನ್ನು ಗಮನಿಸಿಯೇ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ನಿತೀಶ್‌ರನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿಲ್ಲದೆ ಇರಬಹುದು, ಆದರೆ ನಿತೀಶ್‌ಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ಏನಿದೆಯೋ ಅದು ಅವರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಹಿಡಿಸಿಲ್ಲ.
ಸ್ಟಾಲಿನ್ ಮುಂದುವರಿದು, ಪರಸ್ಪರ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಎಂದೂ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಸುಪ್ರಿಯಾ ಸುಳೆ ಅಂಕಿ-ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಅವುಗಳ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ‘ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳೂ ತಮ್ಮತಮ್ಮ ಮತಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ ಎಂದಾದರೆ ಆಡಳಿತ ವಿರೋಧಿ ಅಲೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅರ್ಥ’ ಎಂದು ಸುಳೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ಚುನಾವಣೆ ಬಂದಾಗ ಯಾವುದೇ ಆಡಳಿತಾರೂಢ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಗೆಲುವಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಮತಗಳಿಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಖಾತ್ರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಶೇ.೨ರಿಂದ ೩ರಷ್ಟು ಮತ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಕೂಡ ಭೂಕಂಪನ ಉಂಟುಮಾಡಬಲ್ಲದು. ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಮತಗಳನ್ನು ಬಿಜೆಪಿ ತನ್ನ ಮೈತ್ರಿಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಲಾಭ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.
ಅವರು ಮತಗಳಿಕೆಯ ಅಯಸ್ಕಾಂತವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ನಾಯಕತ್ವ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಬಿಜೆಪಿಯ ಮತಗಳಿಕೆ ಖಂಡಿತ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮೋದಿಯವರಿಗೆ ಬಡವರು ಮತ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಡವರಿಗಾಗಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಲ್ಯಾಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅವರು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ದೇಶದ ೮೦ ಕೋಟಿ ಜನರಿಗೆ ಅವರು ಆಹಾರದ ಭದ್ರತೆ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.
ಕಡುಬಡವರಿಗೆ ಮೋದಿಯವರ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿವೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬಡತನದ ಪ್ರಮಾಣ ಶೇ.೨ಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಗೆ ಕುಸಿದಿದೆ ಎಂದು ವಿಶ್ವಬ್ಯಾಂಕ್ ಕೂಡ ಹೇಳಿದೆ. ಬಿಹಾರಕ್ಕೆ ಬೇಕಿರುವುದು ಇದೇ ಆಗಿತ್ತು.
(ಲೇಖಕರು ಹಿರಿಯ ಪತ್ರಕರ್ತರು)