Executive Editor and Columnist
naveensagar2709@gmail.com
ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ವೃತ್ತಿ ಬದುಕು . ಹಾಯ್ ಬೆಂಗಳೂರ್. ಕನ್ನಡಪ್ರಭ, ವಿಶ್ವವಾಣಿ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ವರದಿಗಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಂಪಾದಕೀಯ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ ಅನುಭವ. ಕ್ರೈಂ, ರಾಜಕೀಯ, ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಸಿನಿಮಾ ಬರವಣಿಗೆ ಮೂಲಕ ಓದುಗರ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಗಳಿಸಿ ದ್ದಾರೆ. ಹಲವು ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಡಿಜಿಟಲ್ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಕಣಕಾರರಾಗಿಯೂ ಗುರುತಿಸಿ ಕೊಂಡವರು. ರಂಗಭೂಮಿ, ರೇಡಿಯೋ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ನಟನೆ, ಸಿನಿಮಾ/ಧಾರಾವಾಹಿ ಬರವಣಿಗೆ, ನಿರ್ಮಾಣ, ಕಂಠದಾನ ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಅನುಭವ. ಖಾಸಗಿ ಮನರಂಜನಾ ವಾಹಿನಿ ಯಲ್ಲಿಯೂ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿಶ್ವವಾಣಿ ಸಮೂಹದ ಪ್ರವಾಸಿ ಪ್ರಪಂಚ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಾಹಕ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಉಮೇಶ್ ನನ್ನ ಚೈಲ್ಡ್ ಹುಡ್ ಹೀರೋ. ಹೇಗೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ತೀರಾ? ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ ಮೊದಲ ಸಿನಿಮಾ ‘ಮಕ್ಕಳ ರಾಜ್ಯ’. ಶಾಲೆಯ ದೊಡ್ಡ ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪುಹಲಗೆ ಮೇಲೆ ಬೆಳ್ಳಿ ಪರದೆ ಹಾಕಿ, ಉಚಿತವಾಗಿ ಸಿನಿಮಾ ತೋರಿಸಿದ ಕಪ್ಪುಬಿಳುಪಿನ ಸಿನಿಮಾ. ಟಾಕೀಸ್ನಲ್ಲಲ್ಲದೇ ಬೇರೆ ಕಡೆಯೂ ಸಿನಿಮಾ ಮೂಡಬಲ್ಲದು ಅನ್ನೋದೇ ಅವತ್ತಿನ ಅಚ್ಚರಿ.
‘ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯ ಬೀದಿದೀಪದ ಕೆಳಗೆ ಕೂತು ಓದ್ತಾ ಇದ್ರಂತೆ’ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರೆ ‘ಹಗಲು ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಓದೋದ್ ಬಿಟ್ಟು ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ರು?’ ಅಂತ ಕೇಳೋ ಜಮಾನಾ ಇದು. ಅದರಲ್ಲೂ ಸೋಷಿ ಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾ ಎಂಬ ಅತಿರಂಜಿತ ಕರಪ್ಟೆಡ್ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಹಿಂದಿನ ಶ್ರಮದ ಕಥೆಗಳನ್ನೂ ಸುಲಭಕ್ಕೆ ನಂಬುವಂತಿಲ್ಲ ವಾಗಿದೆ.
ಕಂಬ್ಯಾಕ್, ಬೌನ್ಸ್ ಬ್ಯಾಕ್ ಅಂದ್ರೆ ಏನು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಅಟಪಟ್ಟು ಕೆರಿಯರ್ ಉದಾಹರಣೆ. ಸೋಲು ವೈಫಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿನಿಂತು ಯಶಸ್ಸು ಗಳಿಸುವುದಕ್ಕೆ ನಿದರ್ಶನ ವಾಗಬಹುದು ಅಟಪಟ್ಟು ಜೀವನಗಾಥೆ. ಮರಳಿ ಯತ್ನವ ಮಾಡು, ಕೈಚೆಲ್ಲಿ ಕೂರದಿರು, ಸೋಲೊಪ್ಪಿ ಕೊಳ್ಳದಿರು ಎಂದು ಯಾರಿಗೇ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಹೊರಟಾಗ ಅಟಪಟ್ಟು ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳಬಹುದು.
ಇಂಥ ಕಥೆಗಳ ನಡುನಡುವೆ ನನ್ನನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಗಮನ ಸೆಳೆದದ್ದು ಭಾರತದ ಥ್ರೋಡೌನ್ ಸ್ಪೆಷಲಿಸ್ಟ್ ರಾಘವೇಂದ್ರ ದಿವಗಿಯ ಜೀವನ. ಅನ್ಸಂಗ್ ಹೀರೋ, ಎಲೆಮರೆಯ ಕಾಯಿ ಇಂಥ ಪದಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಒಂದಿದ್ದರೆ, ಅದು ರಾಘವೇಂದ್ರ ದಿವಗಿ. ಸೋಷಿಯಲ್ ಮೀಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಈತನ ಬಗ್ಗೆ ಕೋಟಿಗಟ್ಟಲೆ ಮಂದಿ ಈಗಾಗಲೇ ಓದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅಸಲಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಓದುಗರಿಗೆ ಈತನಿನ್ನೂ ಅಜ್ಞಾತ. ಯಾರೂ ನಂಬಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇದು ಸತ್ಯ; ರಾಘವೇಂದ್ರ ದಿವಗಿ ಜಾಗತಿಕ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಲೋಕದ ದಂತಕಥೆ.
ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ದೃಷ್ಟಿ ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೊಂದು ಬಹಳ ಇಷ್ಟದ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಕಾರಣ, ಇದು ಒದೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾರ್ಗವೂ ಆಗಿತ್ತು. ವಿಪರೀತ ರಚ್ಚೆ ಹಿಡಿದು, ಊಟ ತಿಂಡಿ ಮಾಡದೇ ಗಲಾಟೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾಗೆಲ್ಲ ಅಮ್ಮನಿಂದ ಏಟು ಕಾಯಂ. ಆದರೆ ಏಟುಕೊಟ್ಟ ಮರುಕ್ಷಣವೇ ನಮಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ದುಃಖ ಪಡ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು ಅಮ್ಮ.
20 ನಿಮಿಷದ ಎಪಿಸೋಡನ್ನು ಫ್ರೇಮ್-ಟು-ಫ್ರೇಮ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನೋಡಿ ತಪ್ಪು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ. ಹುಡು ಕೋದು ಎಂಥ ತಪ್ಪು ಅಂತೀರಿ. ನೀವು ಅವರ ಹಾಗೆ ಆ 20 ನಿಮಿಷದ ಎಪಿಸೋಡನ್ನು ಎರಡೂವರೆ ಗಂಟೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನೋಡಿದ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಸಿಗುವಂಥ ತಪ್ಪು. ಆ ತಪ್ಪಿಗೆ ರೀಶೂಟ್ ಮಾಡಿಸಿ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿಸೋವ್ರೂ ಇದ್ದಾರೆ ಇಲ್ಲಿ. ಇಂಥವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಿರೋದು ಶೂಟಿಂಗ್ ಸೆಟ್ನಲ್ಲಿ. ಆಗ ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಹಣವೂ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ, ತಪ್ಪುಗಳೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಂಥವರೇನಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳಾದ ಮೇಲೆ ತಪ್ಪುಹುಡುಕಬಲ್ಲ ಬುದ್ಧಿವಂತರೇ ಹೊರತು, ಅದಕ್ಕಿಂತ ಇನ್ಯಾವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವೂ ಇವರಿಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ತಪ್ಪು ಹುಡುಕೋದು ಸುಲಭ, ತಪ್ಪಾಗದಂತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡೋದು ಕಷ್ಟ.
ಆ ದೃಶ್ಯ ಕೊನೆಗೂ ಬಂದಾಗ ಒಂದು ವರ್ಗದ ಹಸಿವು ತೀರಿದರೆ, ಮತ್ತೊಂದು ವರ್ಗಕ್ಕೆ ನಿರಾಸೆಯಾಗಿದೆ. ವಿಷಯ ಇಷ್ಟೆ. ಸೀಕ್ವೆಲ್ ಇರಲಿ ಪ್ರೀಕ್ವೆಲ್ ಇರಲಿ, ಒಂದರ ಯಶಸ್ಸಿನ ಲಾಭ ಪಡೆಯಲು ಹುಟ್ಟುವ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಾಡಕ್ಟ್ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕವಾಗಿಯೂ, ಗುಣಮಟ್ಟದ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಬಹಳ ರಿಸ್ಕಿ ನಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ಹಗ್ಗದ ಮೇಲಿನ ನಡಿಗೆಯೇ. ರಿಷಬ್ ತಮ್ಮದೇ ಪ್ರೊಡಕ್ಷನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಆಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಮೊದಲ ಕಾಂತಾರ ಗೆದ್ದಿದ್ದರೂ, ಮತ್ತೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕಾಂತಾರ ಮಾಡುವ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರ ಲಿಲ್ಲ.
ನವೀ, ನಾನೊಂದ್ ಸಲ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಮಾಡ್ತೀನೋ" ಅಂತ ನನ್ನಕ್ಕ ಕ್ರಿಕೆಟಿನ ಅಂಗಳದ ಮಧ್ಯ ಬಂದು ನಿಂತುಬಿಡ್ತಿಡ್ಳು. “ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಕೊಡದೇ ಹೋದ್ರೆ ಆಡೋಕೆ ಬಿಡಲ್ಲ. ಅಮ್ಮಂಗೆ ಬ್ಯಾಟ್ ಸುಟ್ಟಾಕೋಕೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಓದ್ಕೊಳೋದು ಬಿಟ್ಟು ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀನಿ..." ಹೀಗೆಲ್ಲ ಧಮಕಿ ಹಾಕಿ ಬ್ಯಾಟಿಂಗ್ ಗಿಟ್ಟಿಸ್ಕೋತಾ ಇದ್ಳು ಅಕ್ಕ.
ಸತ್ತಿರೋ ಹಾವಲ್ಲದೇ ಹೋದ್ರೂ ಅದು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸತ್ತಂತಿರೋ ಹಾವು. ಅದನ್ನು ಮೇಲೇಳದಂತೆ ಇಟ್ಟರೆ ಸಾಕು ಎಂಬುದು ಭಾರತದ ಸದ್ಯದ ಧೋರಣೆ. ಆ ಹೊತ್ತಿನ ಬಂದಿರುವುದು ಏಷ್ಯಾಕಪ್. ಪಾಕ್ ಜೊತೆ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಬೇಕಾ ಎಂಬುದು ಪುಲ್ವಾಮಾ ದಾಳಿ ಸಮಯದಿಂದ ಹರಿದಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಖಂಡಿತ ಇದು ಯಾರಿಗೂ ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದ್ದು.
ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶ ಸಿಕ್ಕರೂ ಪಾಕಿಗಳಿಗೆ, ಬಾಂಗ್ಲನ್ನರಿಗೆ ದಾಹ ತಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಅನಿಸಿತು- ಇಸ್ರೇಲ್ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಮಧ್ಯೆ ಬಹಳ ಹೋಲಿಕೆ ಇದೆ. ಆದರೆ ಇರುವ ಒಂದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಅಂದರೆ ಇಸ್ರೇಲ್ ನ ಜನರಿಗೆ ದೇಶಪ್ರೇಮವಿದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೊರತೆ ಇರೋದು ದೇಶಪ್ರೇಮದ್ದು. ಇನ್ ಫ್ಯಾಕ್ಟ್ ದೇಶ ಪ್ರೇಮ ಭಾರತದ ಅನ್ನ ತಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದೆ. ಆದರೆ ಅದು ಕೆಲವೊಬ್ಬರಿಗೆ ಬೇರೆ ದೇಶದ ಮೇಲಿದೆ ಅಷ್ಟೆ.
ಹೂವಿನ ಜತೆ ನಾರು ಸ್ವರ್ಗ ಸೇರುವುದು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಹೂವನ್ನೇ ಒದರಿ ನಾರು ಸ್ವರ್ಗ ಸೇರುವು ದನ್ನು ಬಾನು ಮುಷ್ತಾಕ್ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮಗ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಸ್ ಆದರೆ, ಹುಟ್ಟೋಕೆ ಕಾರಣ ಆದವರು ಎಂದು, ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಸರ್ಟಿಫಿಕೇಟ್ ಕೊಟ್ಟ ಹಾಗಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ಸರಕಾರದ ವಿವೇಚನೆ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡು ವುದೇ ವ್ಯರ್ಥ. ಇದು ವಿವಾದವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ, ವಿವಾದ ಆಗಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆ ಇಟ್ಟು ಕೊಂಡೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರ ಇದು. ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳ ಹೇಳಿಕೆ ಗಮನಿಸಿದೆ.
ನಟ ವಿಷ್ಣುವರ್ಧನ್ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಈ ರೀತಿ ಸತತ ನೋವುಣ್ಣುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ವಾದಕ್ಕೆ ಈ ಲೇಖನ ಬರೆಯುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ನಾನಿಲ್ಲ. ವಿಷ್ಣುವಿಗಾದ ಎಲ್ಲ ನೋವುಗಳಿಗೂ ರಾಜ್ ಕುಟುಂಬವೇ ಕಾರಣ ಎಂಬ ಆರೋಪವನ್ನಂತೂ ನಾನು ಸುತರಾಂ ಒಪ್ಪುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ವಿಷ್ಣು ನಿಜಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಗಂಧರ್ವ. ಇಂಡಸ್ಟ್ರಿಗೆ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಸಮಾಧಿ-ಸ್ಮಾರಕಗಳ ವಿವಾದದ ತನಕ ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣು ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ನೆಮ್ಮದಿಯೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿರುವು ದಂತೂ ಸತ್ಯ.
ಬೆಳಗಾವಿಯಂಥ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲೂ ಈ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಸೊಗಡಿನ ಚಿತ್ರ ಹೌಸ್ ಫುಲ್ ಆಗುತ್ತಿದೆ. ಇದೀಗ ಕತಾರ್, ಯುಎಸ್ಎ, ಕೆನಡಾ, ಜರ್ಮನಿ. ಯುಎಇ, ಓಮಾನ್, ಬಹರೈನ್ಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರದರ್ಶನಗಳಿಗೆ ಆನ್ ಡಿಮ್ಯಾಂಡ್ ವೇದಿಕೆ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಮಲಯಾಳಂ ಆವೃತ್ತಿ ಕೇರಳಾದ್ಯಂತ ಆಗ ಒಂದಕ್ಕೆ ತೆರೆ ಕಾಣಲಿದ್ದು, ಅದರ ಪೇಯ್ಡ ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಕೂಡ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆ.
ಇನ್ನೊಂದಷ್ಟು ತಿಂಗಳು ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಯಾರಿಗೂ ಸಿಕ್ಕದಂತಿದ್ದು, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹಡೆದು ಬಾಣಂತನ ಮುಗಿಸಿಯೇ ಸಿಗಬಹುದಿತ್ತು. ಸಂತೋಷ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋಣವೆಂದು ಅವರೇ ಮಾಧ್ಯಮಗಳನ್ನು ಮೈ ಮೇಲೆಳೆದುಕೊಂಡರೋ ಅಥವಾ ಯಾರಾದ್ರೂ ಮಾಧ್ಯಮಕ್ಕೆ ಸುದ್ದಿ ಹಾಕ್ಕೊಟ್ರೋ.. ಅಥವಾ ಇದೂ ತನಿಖಾ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದ ಒಂದು ಭಾಗವೋ ಆ ‘ಸ್ಪರ್ಮಾತ್ಮನೇ’ ಬಲ್ಲ.
ನಾವು ಎಷ್ಟೊಂದು ನೆಪ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳ್ಳ ಬೀಳುತ್ತೇವೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೋ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ, ನನಗೆ ಸಣ್ಣ ತಲೆನೋವಿದೆ. ಊರಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದು ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಮನಸ್ಸು ಸರಿ ಇಲ್ಲ. ಡಿಪ್ರೆಶನ್ನು. ಬರೆಯೋ ಮೂಡ್ ಇಲ್ಲ. ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಮೂಡ್ ಇಲ್ಲ. ಹೀಗೆಲ್ಲ ನೆಪ ಹುಡುಕುತ್ತೇವೆ. ಹೀಗೆ ನೆಪ ಹುಡುಕುವ ನಾವು, ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ಕ್ರೋಲಿಂಗ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿರೋದಿಲ್ಲ. ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ದುಡಿಯುವ ಕಡೆ ಮಾತ್ರ ನಮಗೆ ಇವೆಲ್ಲವೂ ನೆಪವಾಗಿ ಅಡ್ಡಿ ಬರುತ್ತವೆ. ನಮಗೆ ನಾವು ಆಳಾಗಿ ಉಳಿಯವುದು ಹೀಗೆಯೇ. ಇಂಥ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ಬಾಸ್ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.
ಇಂದು ನಾನು ಹೇಳೋಕೆ ಹೊರಟಿರೋದು ಕರ್ನಾಟಕದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಅಪ್ರತಿಮ ಕೀಪರ್ ಬ್ಯಾಟ್ಸ್ಮನ್ ಆದರೆ ನತದೃಷ್ಟ ಆಟಗಾರನ ಬಗ್ಗೆ. ಆತನ ಹೆಸರು ಬೂಧಿ ಕುಂದರನ್. ಬೂಧಿ ಕುಂದರನ್ ಅವರ ಅಸಲಿ ಹೆಸರಿನ ಬಗ್ಗೆ ಹಲವಾರು ಗೊಂದಲಗಳಿವೆ. ಕುಂದರನ್ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದಾಗ ತಮಿಳರೋ ಮಲಯಾಳಿಯೋ ಅನಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಇವರು ಕರ್ನಾಟಕದ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ಮೂಲ್ಕಿಯವರಂತೆ.
ಪದ್ಮಭೂಷಣ ನಟ ಸಾರ್ವಭೌಮ ಡಾಕ್ಟರ್ ರಾಜ್ಕುಮಾರ್ ಅಂತ ಹೇಳೋದರಲ್ಲಿ ಇರೋ ಅದ್ಭುತ ಆನಂದವೇ ಬೇರೆ. ಇವತ್ತಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ಥ್ರಿಲ್ಲರ್ ಮಂಜು, ಕೊಬ್ರಿ ಮಂಜುವಿನಿಂದ ಹಿಡಿದು ರವಿಚಂದ್ರನ್ ತನಕ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಡಾಕ್ಟರ್ಗಳೇ. ಅದರೆ ಅವರೇ ಅದನ್ನ ಡಿಮ್ಯಾಂಡ್ ಮಾಡಿ ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೇ ಹೊರತು, ಅಯಾಚಿತವಾಗಿ ಅವರ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ‘ಡಾಕ್ಟರ್’ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯ ವಾಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
ನಾನು ‘ಪ್ರವಾಸಿ ಪ್ರಪಂಚ’ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಅತ್ತ ನನ್ನ ಇನ್ನೊಂದು ಫೇವರಿಟ್ ಕ್ಷೇತ್ರವಾದ ಸಿನಿಮಾರಂಗದಲ್ಲಿ ‘ಬ್ಯಾಕ್-ಟು-ಬ್ಯಾಕ್’ ಟ್ರಾವೆಲ್ ಸಂಬಂಧಿ ಸಿನಿಮಾಗಳೇ ರಿಲೀಸಾಗ್ತಾ ಇದ್ದವು. ನೋಡಿದವರು ಏನಂತಾರೆ.. ಅದು ಪ್ರಯಾಣದ ಕಥೆಯೇ. ‘ಪಾರು ಪಾರ್ವತಿ’ ಅಂತ್ಯಾ ವುದೋ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ ಬಂತು. ಅದೂ ಒಂದು ‘ಸೋಲೋ ಟ್ರಿಪ್’ನ ಕಥೆಯೇ.
ಯಾವುದೂ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ ಅನ್ನೋದು ಕಳೆದ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿತ ವಾಗಿಹೋಯ್ತು. ಹದಿನೆಂಟು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಕಪ್ ಗೆದ್ದ ಆರ್ ಸಿಬಿ ತಂಡದ ಖುಷಿ ಇಪ್ಪತ್ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಶೋಕವಾಗಿ ಬದಲಾಯ್ತು. ಆರ್ಸಿಬಿ ಇನ್ನೂ ಹತ್ತು ಕಪ್ ಗೆದನ್ನು ನೋಡುವಷ್ಟು ಆಯಸ್ಸಿದೆ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಹನ್ನೊಂದು ಮಂದಿ, ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳ ಹಿಂದೆ, ತಾವು ಸಾಯ ಬಹುದು ಎಂಬ ಸುಳುಹೂ ಇಲ್ಲದವರು ಇವತ್ತಿಗೆ ಪಂಚಭೂತಗಳಲ್ಲಿ ಲೀನ.
