Roopa Gururaj Column: ತುಕಾರಾಮರು ನಿಜವಾಗಿಸಿದ, ಚಿನ್ನದ ಪಾತ್ರೆಯ ದಾನ

ಒಂದೊಳ್ಳೆ ಮಾತು

ಈ ಕಥೆಯು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂತ-ಕವಿ ತುಕಾರಾಮರ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿ, ಉದಾರತೆ ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರ ಅಚಲ ಭಕ್ತಿ-ವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಪುಣೆಯ ಸಮೀಪದ ಚಿಂಚ್ವಾಡಿ (ಇಂದಿನ ಚಿಂಚ್ವಾಡ) ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ತುಕಾರಾಮರು ತಮ್ಮ ಸಂಕೀರ್ತನೆಗಳು, ಭಕ್ತಿಯ ಅಭಂಗಗಳನ್ನು ಹಾಡಲು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಆಹ್ವಾನಿತರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಭಜನೆಗಳು ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವದವರೆಗೂ ಮುಂದುವರಿದು, ಗ್ರಾಮಸ್ಥರನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಆಕರ್ಷಿಸಿ, ಅವರಿಗೆ ಭಗವಂತ ನಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸು ನೆಡಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತಿತ್ತು.

ಒಂದು ದಿನ, ರಾಮಾಯಣದ ಪಂಡಿತನಾಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು, ತನ್ನ ಮಗಳ ವಿವಾಹಕ್ಕಾಗಿ ಧನಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಉಪನ್ಯಾಸ ನೀಡಲು ಈ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಬಂದನು. ಆದರೆ ಗ್ರಾಮ ಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಜನರು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸುಮಾರು 8 ಗಂಟೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ದಿನಾರಂಭ ಮಾಡು ತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ, ಅದನ್ನು ಸೋಮಾರಿತನವೆಂದು ತಪ್ಪಾಗಿ ಭಾವಿಸಿದನು.

ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ತುಕಾರಾಮರ ಕೀರ್ತನೆಗಳು ತಡರಾತ್ರಿಯವರೆಗೂ ನಡೆಯುವುದರಿಂದ ಜನರು ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಮಾತ್ರ ನಿದ್ರೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ತಿಳಿಯಿತು. ಇದರಿಂದ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರಿಗೆ ತನ್ನ ಉಪನ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಹಿಂದಿರುಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Roopa Gururaj Column: ಟೀಕಿಸುವುದರಿಂದ ಹೆಗಲೇರುವ ಕರ್ಮಫಲ

ಈ ವಿಷಯ ತುಕಾರಾಮರಿಗೆ ತಿಳಿದಾಗ, ಅವರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ, ಊರಿನ ಉಳಿದು ರಾಮಾಯಣ ಉಪನ್ಯಾಸ ನೀಡುವಂತೆ ವಿನಂತಿಸಿದರು. ತಾವು ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೇಳುವುದಾಗಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದರು. ಈ ವಿನಮ್ರತೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಸಂತೋಷಪಡಿಸಿ, ಅವರು ನಲವತ್ತೈದು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ವಿವರವಾದ ರಾಮಾಯಣ ಉಪನ್ಯಾಸ ನೀಡಲು ಒಪ್ಪಿದರು.

ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಜಿಪುಣ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ದೇಣಿಗೆಯನ್ನು ಕೇಳಬಹುದು ಎಂಬ ಭಯದಿಂದ ಉಪನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ತಾನು ಹಾಗೂ ತನ್ನ ಕುಟುಂಬ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪಟ್ಟು ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತನು. ಇನ್ನು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಹೇಗಾದರೂ ದೇಣಿಗೆ ವಸೂಲು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೆದರಿ 45 ದಿನಗಳ ಉಪನ್ಯಾಸ ಮುಗಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಗ್ರಾಮವನ್ನು ತೊರೆದನು.

ನಂತರ ದೇಣಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಆಯೋಜಕರು ಬಂದಾಗ, ಅವನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಹಣ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯ ವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆಕೆ ಕಾಲು ತೊಳೆಯಲು ಬಳಸುತ್ತಿದ್ದ ಹಳೆಯ ತಾಮ್ರದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ದಾನವಾಗಿ ಕೊಟ್ಟಳು. ಸಮಾರೋಪ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ದೇಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸು ವಾಗ ಆಯೋಜಕರು ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ ‘ಜಿಪುಣ ವ್ಯಾಪಾರಿಯು ಬಂಗಾರದ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ದಾನ ಮಾಡಿ ದ್ದಾನೆ’ ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿ, ಆ ಹಳೆಯ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ತುಕಾರಾಮರಿಗೆ ನೀಡಿದರು.

ಜಿಪುಣನ ಹೆಂಡತಿ ದೂರದಿಂದ ಇದನ್ನು ನೋಡಿ, ತಾನು ಬಂಗಾರದ ಪಾತ್ರೆ ನೀಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪದಿಂದ ಮನಸಾರೆ ದುಃಖಪಟ್ಟಳು. ಅವಳ ಹೃದಯದ ಶುದ್ಧ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅರಿತ ತುಕಾರಾಮರು, ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಆ ಪಾತ್ರೆಯನ್ನು ಬಂಗಾರವಾಗಿಸಿದರೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಅದ್ಭುತದಿಂದ ಆ ಜಿಪುಣನ ಹೆಂಡತಿ ಆನಂದಬಾಷ್ಪ ಸುರಿಸಿದಳು.

ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಗ್ರಾಮಸ್ಥರ ಉದಾರತೆಗೆ ಕೃತಜ್ಞನಾಗಿ, ದೇಣಿಗೆಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ತನ್ನ ಮಗಳ ವಿವಾಹ ವನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಲು ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದನು. ತುಕಾರಾಮರು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮರಳಿದರು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಮಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಕಷ್ಟಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಮನಸ್ಸಾಗುತ್ತದೆ.

ಆದರೆ ಅಷ್ಟು ಅನುಕೂಲ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂಥ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಏನೂ ಮಾಡದೆ ಇರುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಒಳ್ಳೆಯ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ನಮ್ಮ ಕೈಲಿ ಏನಾಗುತ್ತದೆ ಅದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಭಗವಂತನ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅದೇ ಅವರಿಗೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.

ನಾವು ಮಾಡುವ ಸಹಾಯ ದೊಡ್ಡದು ಚಿಕ್ಕದು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಸಹಾಯಗಳು ನೂರುಪಟ್ಟು ಒಳಿತನ್ನು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಕೈಲಾದ ಸಹಾಯ ಮಾಡೋಣ, ಅದು ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನ ಬೇಡ. ಮುಖ್ಯವಾಗುವುದು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಮಾತ್ರ...