columnist
mookanahalli@gmail.com
ಹಣಕಾಸು ಸಲಹೆಗಾರರೂ, ಅಂಕಣಕಾರರೂ ಆದ ಶ್ರೀ ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಅವರು 1300ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಲೇಖನ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. 32 ಪುಸ್ತಕಗಳ ಕರ್ತೃ, ಇನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಯುಟ್ಯೂಬ್ ವಿಡಿಯೋ, 930 ಮೋಟಿವೇಷನಲ್ ವಿಡಿಯೋಗಳ ಮೂಲಕವೂ ಅವರು ಪ್ರಸಿದ್ದರು. 68 ದೇಶಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಕನ್ನಡ, ಹಿಂದಿ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಜತೆಗೆ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್, ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಭಾಷೆಗಳು ಬರುತ್ತವೆ.
ರುವಾಂಡಾ ( RWANDA) ಎನ್ನುವುದು ಮಧ್ಯ-ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿನ ಒಂದು ದೇಶ. ಇದೊಂದು ‘ಲ್ಯಾಂಡ್-ಲಾಕ್ಡ್’ ದೇಶ. ಅಂದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ನೀರಿನ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ, ಇತರ ದೇಶಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದ ದೇಶ ವಾಗಿದೆ. ಉಗಾಂಡಾ, ಬುರುಂದಿ, ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಕಾಂಗೋ ಮತ್ತು ತಾಂಜಾನಿಯ ದೇಶಗಳನ್ನ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ದೇಶಗಳನ್ನಾಗಿ ಇದು ಪಡೆದಿದೆ.
ಒಂದಷ್ಟು ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರ ಮೈಕಿನಲ್ಲಿ ‘ನಮೋ ವೆಂಕಟೇಶ, ನಮೋ ತಿರುಮಲೇಶ’ ಎನ್ನುವ ಹಾಡನ್ನ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಕೊನೆಯ ಹಾಡು, ನಂತರ ಫಿಲಂ ಶುರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದು ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ತಿರುಗಿz. ಅಂದಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇಂದಿಗೆ ಅವರು ನೋಡು ತ್ತಿದ್ದ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಈ ಸತ್ಯ ಊರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ನಿನಗೆ ಇಂದು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಆಯ್ತಾ ಎನ್ನುವಂತಿರು ತ್ತಿತ್ತು.
ಬದುಕಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಬೇಕು. ಯಾರೂ ಹೆಚ್ಚಲ್ಲ, ಯಾರೂ ಕಡಿಮೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ರೀಪ್ಲೇಸ್ ಮಾಡಲು ಕೂಡ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದಿನ್ನೂ ರಿಟೈರ್ಮೆಂಟ್ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡದ, ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಇರುವುದೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಖಾಲಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸಮಾಜ. ಹೀಗಾಗಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಬರ್ಡನ್ ಅಲ್ಲ. ಅದು ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ ಎನ್ನುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಆಷಾಢ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಇದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮೈಸೂರಿನ ಗಲ್ಲಿಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಷಾಢ ಶುಕ್ರವಾರ ಅನ್ನದಾನ ಮಾಡುವುದು ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ತಾಯಿ ಚಾಮುಂಡೇ ಶ್ವರಿಯು ಶಕ್ತಿದೇವತೆಯಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಕೂಡ ಹೇರಳವಾಗಿ ಮಾಡಿ ಹಂಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದು ನೆಲೆ ನಿಂತ ಮೊದಲ ಆಷಾಢದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇದೇನೋ ಅಬ್ಬರು, ಇಬ್ಬರು ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ನೀವು ಒಂದನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಂತರದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ನೋಡಿ ಸಾಕು, ಅಂದಿನ ಮತ್ತು ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಒಂದೇ ಆಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಯುದ್ಧ ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಆಗಬಹುದು. ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಸಂಘರ್ಷಗಳು ದೊಡ್ಡ ಸಂಘರ್ಷಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಯೋಗ ವಷ್ಟೇ.
ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಎಂಬುದು ಒಂದು ಅನನ್ಯ ಆಸ್ತಿ ಹಾಗೂ ಗುಣ-ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ. ಇದನ್ನು ಕಲಿಸದೆ, ಬೆಳೆಸದೆ, ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಈ ದೇಶದ ಉದ್ಧಾರ ಅಸಾಧ್ಯ. ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು, ಭಾರತದ ‘ನಾನು’ ಅಂದರೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಧಾನ ಸೇವಕರು ಮಾಡುತ್ತಿzರೆ. ಆದರೇನು? ದೇಶದ ಜನರಲ್ಲಿ, ಅವರ ಪಕ್ಷದ ನೇತಾರರಲ್ಲಿ ನಾನು ಎನ್ನುವ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ತುಂಬದ ಹೊರತು ಬೇರೆಲ್ಲವೂ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಮ ಮಾಡಿದಂತೆ.
ಬದುಕಿಗೊಂದು ಹೋಮ್‌ವರ್ಕ್ ಬೇಕು. ಅದಿಲ್ಲದ ಬಿಡುಬೀಸು ಬದುಕು ನಮ್ಮನ್ನು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಒಯ್ಯುವು ದಿಲ್ಲ. ಇಚ್ಛೆ ಬಂದಂತೆ ಬದುಕು ಎಂದರೆ, ನಮಗೇನಿಷ್ಟ ಅದನ್ನು ಮಾಡುವುದು. ನಮ್ಮಿಷ್ಟದ ಕೆಲಸ ವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ನಾವು ಯಾವಾಗ ನಮಗಿಷ್ಟವಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ಆಗ ಅದು ಕೆಲಸ ಎನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಕೆಲಸವಿದೆ, ಕೆಲಸವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಈ ಹಾವು ಏಣಿ ಆಟವನ್ನು ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿದ ದಿನದಿಂದ ಕೇಳುತ್ತಾ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಕಳೆದ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ದಶಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಸಮಸ್ಯೆ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಜೀವಂತ ವಾಗಿದೆ. ಮುಂಬರುವ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ರೀತಿಯ ಅಸ್ಥಿರತೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಲಿದೆ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಆಗಬಹುದಾದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ನಡೆಯುವುದೊಂದೇ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗ.
ಬಾಲಕ ಬ್ರಾಸನ್ ನಡೆದು ಮನೆಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ತಲುಪಿದಾಗ ಕಂಡದ್ದು ಆತಂಕಗೊಂಡಿದ್ದ ಅಮ್ಮನ ಮುಖ. ಬ್ರಾಸನ್ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಅಂಥ ಚುರುಕು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಬೋರ್ಡಿಂಗ್ ಸ್ಕೂಲ್‌ಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಮನೆಯಿಂದ ದೂರವಿರುವ ದುಃಖದ ಜತೆಗೆ ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಅಂಕಗಳು ಕೂಡ ಕಡಿಮೆ ಬಂದು ಅವರ ದುಃಖವನ್ನು ಇಮ್ಮಡಿಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ-ಪೆನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ನಿಮಗೇನು ಬೇಕು ಅಥವಾ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಏನಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುವು ದನ್ನು ಬರೆದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಖರವಾಗಿ ಇಂಥದ್ದೇ ಎನ್ನುವ ಸಂಶಯವಿದ್ದಾಗ, ಕಡೇಪಕ್ಷ ಮೂರು ಅಂಥ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿ, ಬದುಕು ಪೂರ್ತಿ ‘ವೈ?’ ಎನ್ನುವುದರ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ. ಇದು ನಿರ್ಧಾರವಾದರೆ ‘ಹೌ?’ ಹುಟ್ಟು! ‘ಏಕೆ?’ ಎನ್ನುವುದು ನಿರ್ಧಾರವಾದ ನಂತರ ‘ಹೇಗೆ?’ ಎನ್ನುವುದು ಬರುತ್ತದೆ. ‘ವೈ’ ಎನ್ನುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯ. ಆಗ ‘ಹೌ’ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ನೂರು ದಾರಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಬ್ರಾಂಡೆಡ್ ಎಂದಾಕ್ಷಣ ಅದನ್ನು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವ ನಮ್ಮ ಮಂಕುಬುದ್ಧಿ, ನಮ್ಮ ಭಾವನೆ ಅವರ ಬಂಡವಾಳವಾಗಿದೆ. ಈ ಮಾತನ್ನು ಏಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರೆ, ಈ ಟಿ-ಶರ್ಟ್ ತಯಾರಾಗು ವುದು ಚೀನಾದಲ್ಲಿ, ಅದರ ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ 3 ಯುರೋ ಅಷ್ಟೇ! ಎಲ್ಲಿಯ 3 ಯುರೋ, ಎಲ್ಲಿಯ 110 ಯುರೋ?! ಇದೇ ಮಾತು ಪರ್ಫ್ಯೂಮ್‌ಗಳಿಗೂ ಅನ್ವಯವಾಗುತ್ತದೆ.
ಇಂದಿಗೂ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಜನರು ಅವರ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿಗಿಂತ ‘ಜಾಕ್ ಸ್ಪಾರೋ’ ಎಂದೇ ಅವರನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಂತರದ್ದು ಯಶಸ್ಸಿನ ಉತ್ತುಂಗದ ಕಥೆ. 2005ರಲ್ಲಿ ‘ಚಾರ್ಲಿ ಆಂಡ್ ಚಾಕೊಲೇಟ್ ಫ್ಯಾಕ್ಟರಿ’ ಚಿತ್ರ ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕಾಣುತ್ತದೆ. 2006ರಲ್ಲಿ ‘ಪೈರೇಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಕೆರಿಬಿಯನ್ ಡೆಡ್ ಮ್ಯಾನ್ಸ್ ಚೆಸ್ಟ್’ ಚಿತ್ರ ಹೊರಬರುತ್ತದೆ. ಈ ವೇಳೆಗೆ ಕೇವಲ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಜಾನಿ ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಸಿನಿಮಾ ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಬರುವ ಕೋಟ್ಯಂತರ ಅಭಿಮಾನಿಗಳನ್ನು ಆತ ಸಂಪಾ ದಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.
ಬದುಕೆನ್ನುವ ಬಂಡಿ ಎಳೆಯಲು ನೊಗಕ್ಕೆ ಇಬ್ಬರೂ ಹೆಗಲು ಕೊಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಅರಿವು ಆಕೆಗಿರುತ್ತದೆ. ತಮಗೆ ಬೇಕಾದಾಗ ‘ಹೆಣ್ತನ’ವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುವ, ಬೇಡವೆಂದಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿ ವರ್ತಿಸುವ ಹೆಂಗಸರಿಂದ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ತಪ್ಪು ಸಂದೇಶ ರವಾನೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಗಂಡ ಸರೂ ಹೇಗೆ ಕೆಟ್ಟವರಲ್ಲವೋ, ಹಾಗೆ ಎಲ್ಲ ಹೆಂಗಸರು ಕೂಡ ಒಳ್ಳೆಯವರಲ್ಲ
ವಿತ್ತಜಗತ್ತಿನ ಪಂಡಿತರು, ‘ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಬಳಿ ಇಷ್ಟು ಹಣವಿದ್ದರೆ ಆತ ಖುಷಿಯಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯ; ಈ ಪ್ರಮಾಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಕಡಿಮೆಯಾದರೂ ಆತ ಖುಷಿಯಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ’ ಅಂತ ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಮಾನ ದಂಡವನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಹೌದಾದರೆ ಅದು ಸರಿ ಅಥ ವಾ ತಪ್ಪು ಎನ್ನಲು ಏನಾದರೂ ಪುರಾವೆ ಇದೆಯೇ? ಇಂಥ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಹುಟ್ಟುವುದು ಸಹಜ
ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಆರ್ಥಿಕತೆ ನಿಂತಿರುವುದು ಸಾಲದ ಮೇಲೆ, ತಾವು ಗಳಿಸಿದ, ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದ ಪ್ರತಿ ಯೊಂದು ಹಣವನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕ ಇಟ್ಟು ಅದರ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸಮಾಜದ ಆರ್ಥಿಕತೆ ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನ ಅಳೆಯುವುದರ ಮೇಲೆ. ಇದನ್ನೇ ಜಿಡಿಪಿ ಎನ್ನುವುದು. ಭಾರತವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಬಹಳ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕ ಇಡಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ.
