columnist
mookanahalli@gmail.com
ಹಣಕಾಸು ಸಲಹೆಗಾರರೂ, ಅಂಕಣಕಾರರೂ ಆದ ಶ್ರೀ ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ ಅವರು 1300ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಲೇಖನ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. 32 ಪುಸ್ತಕಗಳ ಕರ್ತೃ, ಇನ್ನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಯುಟ್ಯೂಬ್ ವಿಡಿಯೋ, 930 ಮೋಟಿವೇಷನಲ್ ವಿಡಿಯೋಗಳ ಮೂಲಕವೂ ಅವರು ಪ್ರಸಿದ್ದರು. 68 ದೇಶಗಳಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಕನ್ನಡ, ಹಿಂದಿ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಜತೆಗೆ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್, ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಭಾಷೆಗಳು ಬರುತ್ತವೆ.
ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟುಕಟ್ಟಳೆಗಳಂತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಅವರನ್ನು ಕುರಿತು ಋಣಾತ್ಮಕ ಮಾತು ಗಳು ಕೂಡ ಶುರುವಾಗಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಹುಟ್ಟು, ಶಾಲೆ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಯೌವನ, ಮದುವೆ, ನಂತರ ಮಕ್ಕಳು, ಆಮೇಲೆ ಆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಕಲು ದುಡಿಮೆ, ೬೦ ಅಥವಾ 65ಕ್ಕೆ ನಿವೃತ್ತಿ, ಆಯಸ್ಸು ಇರುವವರೆಗೆ ಕುಳಿತು ತಿಂದು, ವೇಳೆ ಕಳೆದು ಹೊರಟುಬಿಡುವುದು. ಇದು ಅಲಿಖಿತ ನಿಯಮ.
ಒಂದು ಸಂಸ್ಥೆ ನಡೆಯಬೇಕಾದರೆ ಹಣ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಇವತ್ತಿಗೆ ಅವರ ಪ್ರಕಾಶನ ಸಂಸ್ಥೆ, ಟ್ರಸ್ಟ್ ತನ್ನೆಲ್ಲಾ ಖರ್ಚುಗಳನ್ನು ಸರಿದೂಗಿಸಿಕೊಂಡು ಎರಡು ಕೋಟಿಯಷ್ಟು ಹಣ ವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಮಾತನ್ನು ಅವರು ಆಡಿದರು. ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಕೂಡ ಹಣ ಬೇಕು. ಹಣ ಗಳಿಸುವುದು, ಅದು ಕೂಡ ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಹಣ ಗಳಿಸುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಅದು ಹಕ್ಕು. ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಕಲಾವಿದರು, ಬರಹಗಾರರು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಇವತ್ತಿಗೆ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಹತ್ಯೆಗೆ ಸ್ಕೆಚ್ ಹಾಕಲಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವ ಸುದ್ದಿ ಕಾವು ಪಡೆದು ಕೊಂಡು ಎಡೆ ಹರಿದಾಡುತ್ತಿದೆ. ಅದೆಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಬೇರೆ ಅಂಶಗಳ ಮೂಲಕ ಹೇಗೆ ಭಾರತವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಹಾಕಲು ಅವರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದರು ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೋಡೋಣ.
ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಮಡಿವಂತಿಕೆ ಅದ್ಯಾವಾಗ ಮಾಯವಾಯ್ತು ಗೊತ್ತಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಮಾಧ್ಯಮ. ಅದನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ ಜನತೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಮ್ಮೆ ಬರುವಂಥ ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಾಲಿವುಡ್ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ಜನ ಅವರೇ ಒಪ್ಪಿ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿ ರುವ ವೆಬ್ಸಿರೀಸ್ ಜನ. ದೇಶ, ಸಂಸ್ಕಾರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲದರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಮರ್ಯಾದೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಹಣದ ಬಗ್ಗೆ ಕೀಳಾಗಿ ಅಥವಾ ‘ಅದೇನೂ ಅಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕಿಂತ ಬದುಕು ಮುಖ್ಯ, ಇನ್ನೇನೋ ಮುಖ್ಯ’ ಎಂದು ಬಡಬಡಿಸುವವರು ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಳದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಹಣ ಬೇಕಿರುತ್ತದೆ. ಸಿಗದ ಕಾರಣ ಅವರು ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಿಗಳಂತೆ ಮಾತನಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ.
ಯಾರೂ ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಏನೂ ಸಮಾಚಾರವಿಲ್ಲ ಎಂದ ಮೇಲೆ ಫೋನ್ ಇಡುತ್ತೇವೆ ಎನ್ನುವ ಅವರ ಧಾವಂತ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಭಗವಂತ ನೀಡಿದ್ದಾನಲ್ಲ! ಕಾಲು ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ನಗರಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಾಗ ಇದನ್ನು ನಾನು ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಅಲ್ಲಿ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತ ಇರುವ ಜನರೇ ಎಲ್ಲಾ! ಹೌದು ಕೆಲಸದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳೇ ಸರ್ವಸ್ವ.
ಸಾಲ ಮಾಡಲೇ ಬಾರದು ಎಂದಲ್ಲ. ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲದ ಸಾಲ ಮಾಡಬಾರದು. ನೀವು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇರುವುದಾದರೆ ಸಾಲ ಮಾಡಿ ಮನೆಯನ್ನು ಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಎನ್ನುವುದು ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಮಾಡಿ ಲಾಭಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನಷ್ಟ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ ನೀಡುವ ಸಲಹೆ. ಮನೆ ಎನ್ನುವುದು ಭದ್ರತೆಯ ಭಾವವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಮನೆಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವವರ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ವರ್ಗವಿದೆ.
ಯಶಸ್ಸು ಯೋಗ್ಯರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬೀದಿಬೀದಿ ಅಲೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಅದಕ್ಕೆ ಪರ್ಮನೆಂಟ್ ಅಡ್ರೆಸ್ ಇಲ್ಲ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವು ದಾದರೂ ಎಲ್ಲಿಗೆ? ಅದಕ್ಕೇ, ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಹೋದವರಿಗೆ ಯಶಸ್ಸು ದಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಕುಳಿತಲ್ಲಿಗೆ ಅದನ್ನು ನಾವು ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದರೆ ನಾವು ಅದನ್ನು ಹುಡುಕಿ ಕೊಂಡು ಯುರೋಪು, ಅಮೆರಿಕ ಎಂದು ಹೊರಟು ಬಿಡುತ್ತೇವೆ.
ನಾವು ಜನಿಸಿ ಒಂದೆರೆಡು ದಶಕದ ನಂತರ ಏನು ನೋಡಿದೆವು, ಯಾವುದನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಬೆವರು ಸುರಿಸಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡೆವು, ಅವೆಲ್ಲವೂ ಅವರಿಗೆ ಕಷ್ಟಪಡದೆ ಕಣ್ಣುಬಿಟ್ಟ ತಕ್ಷಣ ಲಭ್ಯವಿತ್ತು. ತಾವು ಪಡದ ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ಅವರಿಗೆ ಫಲಿತಾಂಶ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು. ನಾವು ಬಡತನದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದೆವು. ಅವರು ಸಿರಿತನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವರು.
ಒಂದು ದೇಶ, ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುವ ತಾಕತ್ತು ಅದಕ್ಕಿದೆ. ಇದನ್ನ ಸರಿದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಎಲ್ಲರ ಮೇಲಿದೆ. ಹೀಗೆ ಭಾರತೀಯ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್ ಸಬ್ಟೈಟ್ಲ್ಗಳಲ್ಲಿ ನೋಡಿದ ತೊಮಿ, ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡು ಬಾರಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟ. ನಾವೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ಲಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹಳಿದುಕೊಂಡು ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಅವನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಇದು ಸ್ವರ್ಗವಾಗಿ ಕಂಡಿತ್ತು.
ವ್ಯಕ್ತಿ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಆದಂತೆ ಅದೆಷ್ಟು ಅಶಕ್ತ! ಪ್ರಬಲನಾದಷ್ಟೂ ಅದೆಷ್ಟು ದುರ್ಬಲ! ಇಷ್ಟೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಕೂಡ ಕಿಮ್ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆತ ಸಾರ್ವ ಜನಿಕವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಕಿಮ್ ಇಲ್ ಸುಂಗ್ ಉತ್ತರ ಕೊರಿಯಾದ ಸ್ಥಾಪಕ. ಆತನ ಹುಟ್ಟುಹಬ್ಬ 15 ಏಪ್ರಿಲ್ ಅನ್ನು ದೇಶದ ಬಹುಮುಖ್ಯ ರಜಾದಿನವೆಂದು ಘೋಷಿಸ ಲಾಗಿದೆ. ಈ ದಿನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಿಮ್ ಜೊಂಗ್ ಉನ್ ಈ ಬಾರಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿಲ್ಲ.
ಇತಿಹಾಸ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಆಗುತ್ತೆ. ಮೇಲೇರಿದ್ದು ಕೆಳಗೆ ಬರಲೇಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಅದು ಪ್ರಕೃತಿ ನಿಯಮ ವಲ್ಲವೇ? ಸ್ಪೇನ್ ನ ರಾಜಧಾನಿ ಮ್ಯಾಡ್ರಿಡ್ ನಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ನಮ್ಮ ಶೆಟ್ಟರ ಅಂಗಡಿಯನ್ನ ಹೋಲುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಗೋಣಿಚೀಲದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಡುವ ಅಂಗಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿದೆ . ಜನ ನಿಧಾನ ವಾಗಿ ಮಾಲ್ಗಳಿಗೆ ಆದಿಯೋಸ್ (ಬಾಯ್ ) ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ರುವಾಂಡಾ ( RWANDA) ಎನ್ನುವುದು ಮಧ್ಯ-ಪೂರ್ವ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿನ ಒಂದು ದೇಶ. ಇದೊಂದು ‘ಲ್ಯಾಂಡ್-ಲಾಕ್ಡ್’ ದೇಶ. ಅಂದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ನೀರಿನ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ, ಇತರ ದೇಶಗಳಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದ ದೇಶ ವಾಗಿದೆ. ಉಗಾಂಡಾ, ಬುರುಂದಿ, ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಕಾಂಗೋ ಮತ್ತು ತಾಂಜಾನಿಯ ದೇಶಗಳನ್ನ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ದೇಶಗಳನ್ನಾಗಿ ಇದು ಪಡೆದಿದೆ.
ಒಂದಷ್ಟು ತಿಂಗಳುಗಳ ನಂತರ ಮೈಕಿನಲ್ಲಿ ‘ನಮೋ ವೆಂಕಟೇಶ, ನಮೋ ತಿರುಮಲೇಶ’ ಎನ್ನುವ ಹಾಡನ್ನ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು ಕೊನೆಯ ಹಾಡು, ನಂತರ ಫಿಲಂ ಶುರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದು ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ತಿರುಗಿz. ಅಂದಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇಂದಿಗೆ ಅವರು ನೋಡು ತ್ತಿದ್ದ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಈ ಸತ್ಯ ಊರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆ. ನಿನಗೆ ಇಂದು ಜ್ಞಾನೋದಯ ಆಯ್ತಾ ಎನ್ನುವಂತಿರು ತ್ತಿತ್ತು.
ಬದುಕಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಇಬ್ಬರೂ ಬೇಕು. ಯಾರೂ ಹೆಚ್ಚಲ್ಲ, ಯಾರೂ ಕಡಿಮೆಯೂ ಅಲ್ಲ. ಒಬ್ಬರನೊಬ್ಬರು ರೀಪ್ಲೇಸ್ ಮಾಡಲು ಕೂಡ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದಿನ್ನೂ ರಿಟೈರ್ಮೆಂಟ್ ಪ್ಲಾನ್ ಮಾಡದ, ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಇರುವುದೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿ ಖಾಲಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸಮಾಜ. ಹೀಗಾಗಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಬರ್ಡನ್ ಅಲ್ಲ. ಅದು ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ ಎನ್ನುವ ಮನೋಭಾವ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಆಷಾಢ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ಇದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬದಲಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಮೈಸೂರಿನ ಗಲ್ಲಿಗಲ್ಲಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಷಾಢ ಶುಕ್ರವಾರ ಅನ್ನದಾನ ಮಾಡುವುದು ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ತಾಯಿ ಚಾಮುಂಡೇ ಶ್ವರಿಯು ಶಕ್ತಿದೇವತೆಯಾಗಿರುವ ಕಾರಣ ಮಾಂಸಾಹಾರವನ್ನು ಕೂಡ ಹೇರಳವಾಗಿ ಮಾಡಿ ಹಂಚಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ಬಂದು ನೆಲೆ ನಿಂತ ಮೊದಲ ಆಷಾಢದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಇದೇನೋ ಅಬ್ಬರು, ಇಬ್ಬರು ಮಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ನೀವು ಒಂದನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಂತರದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಪರಿಶೀಲಿಸಿ ನೋಡಿ ಸಾಕು, ಅಂದಿನ ಮತ್ತು ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಒಂದೇ ಆಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಯುದ್ಧ ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಆಗಬಹುದು. ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ಸಂಘರ್ಷಗಳು ದೊಡ್ಡ ಸಂಘರ್ಷಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಯೋಗ ವಷ್ಟೇ.
ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಎಂಬುದು ಒಂದು ಅನನ್ಯ ಆಸ್ತಿ ಹಾಗೂ ಗುಣ-ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯ. ಇದನ್ನು ಕಲಿಸದೆ, ಬೆಳೆಸದೆ, ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಈ ದೇಶದ ಉದ್ಧಾರ ಅಸಾಧ್ಯ. ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು, ಭಾರತದ ‘ನಾನು’ ಅಂದರೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಧಾನ ಸೇವಕರು ಮಾಡುತ್ತಿzರೆ. ಆದರೇನು? ದೇಶದ ಜನರಲ್ಲಿ, ಅವರ ಪಕ್ಷದ ನೇತಾರರಲ್ಲಿ ನಾನು ಎನ್ನುವ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ತುಂಬದ ಹೊರತು ಬೇರೆಲ್ಲವೂ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಮ ಮಾಡಿದಂತೆ.
