ವಿಶ್ವರಂಗ
ರಂಗಸ್ವಾಮಿ ಮೂಕನಹಳ್ಳಿ
ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದ ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಚರಿತ್ರೆ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿ ಈಗಲೂ ತನ್ನ ಮೂಲಬೇರುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡದೆ ಹೊಸ ಜಗತ್ತಿನ ಬದಲಾ ವಣೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ವರ್ತಮಾನಕ್ಕೆ ಜಿಗಿಯುವ ಈ ನಗರಕ್ಕೆ ಮೆಡಿಟರೇನಿ ಯನ್ ಸಮುದ್ರ ಮೂಕಸಾಕ್ಷಿ.
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ದೇಶ ಕೂಡ ಹಲವಾರು ರೀತಿ-ರಿವಾಜುಗಳನ್ನು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತದೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಸರಿ-ತಪ್ಪು ಎನ್ನುವ ತಕ್ಕಡಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ ತೂಗಲು ಮಾತ್ರ ಎಂದಿಗೂ ಹೋಗಬಾರದು. ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರು ಮುಂಜಾನೆಯ ೬ ಅಥವಾ ೭ ಗಂಟೆಗೆ ಅರ್ಧ ಲೀಟರ್ ಬಿಯರ್ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳು ವುದು ನಮಗೆ ಅಸಹಜ ಎನ್ನಿಸಿದರೆ, ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಾವು ತಿಂಡಿಗೆ ಚಿತ್ರಾನ್ನ ತಿನ್ನುವುದು ಕೂಡ ಅವರಿಗೆ ಅಷ್ಟೇ ಅಸಹಜವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲ ದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ವಿಶ್ವಗುರುವಾಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಾವು ಕೇಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದಿದ್ದೇವೆ.
ವಾಸ್ತವದ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗ ಕೆಲವೊಂದು ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯರು ಬಹಳಷ್ಟು ಮುಂದಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ. ಆ ನಿಟ್ಟಿ ನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಇಲ್ಲಿನ ಜನ ಯಾರನ್ನೂ ಬೇಗ ಜಡ್ಜ್ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಸ್ಪೇನ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ‘ಕಾದ ಉನೊ ಕೊಮೊ ಏಸ್’ ಎನ್ನುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾತು. ಅಂದರೆ, ‘ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅವರವರಂತೆ ಇರುತ್ತಾರೆ’ ಎಂದರ್ಥ. ಅಂದರೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಂತೆ ಒಬ್ಬರಿಲ್ಲ, ಅಂದಮೇಲೆ ನಮ್ಮ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು, ಆಹಾರ, ವಿಚಾರ, ಪದ್ಧತಿಗಳು ಹೇಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಾದೀತು ಅಲ್ಲವೇ? ಅವರವರನ್ನು ಅವರವರ ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬಿಡುವುದು ಲೇಸು.
ದೇಶದ ಸಮಗ್ರತೆಗೆ ಚ್ಯುತಿ ತರುವಂಥ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ರಿಯಾಯಿತಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ. ಉಳಿದಂತೆ ಯಾವುದನ್ನೂ ನಾವು ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ
ನೋಡಿ ‘ಇಷ್ಟೇ ಸರಿ’ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಂಥ ಒಂದಷ್ಟು ವಿಷಯಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ. ಇಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ಸಹಿತ ಯುರೋಪಿನ ಎಲ್ಲಾ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮಗೆ ಪಬ್ಲಿಕ್ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಆಶ್ಚರ್ಯ ಎನ್ನಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಇದು ನಿಜ. ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣ, ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣ, ಸರಕಾರಿ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಈ ಸೌಲಭ್ಯ ನಗರದ ಇತರ ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಹಾಗಾದರೆ, ಶೌಚ ಬಂದರೆ ಏನು ಮಾಡಬೇಕು? ಪ್ರತಿ ಹತ್ತು ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ಸಿಕ್ಕುವ ಕಾಫಿ ಬಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಶೌಚಾಲಯಗಳಿವೆ. ಆದರೆ ಬಹುತೇಕ ಬಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ
‘ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಮಾತ್ರ’ ಎನ್ನುವ ಬೋರ್ಡ್ ತೂಗುಹಾಕಿರುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೀವು ಶೌಚವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಹಣವನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡ ಬೇಕು. ಅಂದರೆ, ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿ ಬಿಡಲಿ ಒಂದು ಕಾಫಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಕಾಫಿ ಬೆಲೆ ಒಂದೂವರೆ ಯುರೋ, ಅಂದರೆ ೧೨೦/ ೧೩೦ ರುಪಾಯಿ. ಹೀಗೆ ನೀವು ಕಾಫಿ ಕೊಂಡರೆ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಅರ್ಹರಾಗುತ್ತೀರಿ.
ಇದಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ಉಪಾಯವೂ ಇಲ್ಲ. ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಮಾಲ್‌ಗಳು ಇದ್ದರೆ ಮತ್ತು ಸುತ್ತಿಬಳಸಿ ಮಾಲ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ತಲುಪುವವರೆಗೆ ತಾಳಿ ಕೊಳ್ಳುವ ತಾಕತ್ತು ನಿಮಗಿದ್ದರೆ ಬೇರೆ ಕಥೆ; ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ವಿಸರ್ಜನೆಗೆ ನೀವು ಹಣ ವ್ಯಯಿಸದೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ, ರೋಮ್, ಫ್ರಾನ್ಸ್, ವ್ಯಾಟಿಕನ್ ಹೀಗೆ ಬಹುತೇಕ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಬೀದಿಬದಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ನೀರು ಸದಾ ಸುರಿಯುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಇವು ಕುಡಿಯಲು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಭಾರತೀಯ ಟೂರಿಸ್ಟ್‌ಗಳು ನೀರಿಗೆ ಹಣವನ್ನು ತೆತ್ತು ಕುಡಿಯುತ್ತಾರೆ, ಅದರ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಖಂಡಿತ ಇಲ್ಲ. ಅಲ್ಲದೆ ಇಲ್ಲಿ ಬಿಯರ್ ಬಾಟಲ್ ನೀರಿಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಪುಕ್ಕಟೆ ಅಥವಾ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಗೆ ಸಿಗುವ ಬಿಯರ್ ಸೇವಿಸಿದ ಮೇಲೆ ವಿಸರ್ಜನೆಗೆ ಮಾತ್ರ ಹಣ ತೆರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಮೊದಲ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ನನಗೆ ಬಹಳ ಆಶ್ಚರ್ಯ ತರಿಸಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿ ಇವರು ಎರಡು ಕಾರ್ಯ ವನ್ನು ಸಿದ್ಧಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು, ನಗರದ ಸ್ವಚ್ಛತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ, ಎರಡು ಸ್ಥಳೀಯ ವ್ಯಾಪಾರದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕೂಡ ಆಯ್ತು. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ‘ಪೇ ಆಂಡ್ ಯೂಸ್’ ತರಹದ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಬಂದಿವೆ.
೨೦೧೪-೨೦೧೬ರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲೇ ಇಟಲಿಯಲ್ಲಿ ಇದೊಳ್ಳೆ ವ್ಯವಹಾರವಾಗಿ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ನೀರನ್ನು ಪುಕ್ಕಟೆ ಅಥವಾ ಸಸ್ತಾ ಕೊಟ್ಟು, ನಂತರ ವಿಸರ್ಜಿಸಲು ಶುಲ್ಕ ಪಡೆಯಲು ಶುರುಮಾಡಿದರೆ ಅದು ಲಾಭದಾಯಕ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಮಾಡೆಲ್ ಆಗದೆ ಇನ್ನೇನಾದೀತು ಅಲ್ಲವೇ? ಒಂದು ನಗರದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ನಗರಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಮೂರು ಆಯ್ಕೆಗಳಿವೆ. ಒಂದು ರೋಡ್, ಬಸ್ ಮೂಲಕ. ಎರಡು, ರೈಲ್ ಮೂಲಕ. ಮೂರು, ವಿಮಾನದ ಮೂಲಕ. ವಿಮಾನ ಅತ್ಯಂತ ಚೀಪ್ ಆಯ್ಕೆ, ನಂತರ ರೈಲು, ನಂತರ ಬಸ್. ವಿಮಾನ ಮತ್ತು ರೈಲಿನಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಬಸ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಸಣ್ಣ ಟಾಯ್ಲೆಟ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅತ್ಯಂತ ಶೀತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೀರು ಮಂಜುಗಡ್ಡೆ ಕಟ್ಟುವ ಕಾರಣ ಇವುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಇಂಥ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ತಂಗುದಾಣ ಬರುವವರೆಗೆ ನೀವೆಷ್ಟೇ ಜಪ್ಪಯ್ಯ ಎಂದರೂ ಡ್ರೈವರ್ ಬಸ್ ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆದಂತೆ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡುವುದು ಕನಸಿನ ಮಾತು. ಹೀಗಾಗಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಈ ಅಂಶವನ್ನು ಕೂಡ ಗಮನದಲ್ಲಿ ರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಉತ್ತಮ. ಹೀಗೆ ತಮ್ಮ ನಗರವನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ತವಕ, ಉಮೇದಿನ ಕಾಲುಭಾಗ ಕೂಡ ಕೆಟ್ಟ ವಲಸಿಗರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿನ ಜನಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲದಿರುವುದು ನನ್ನ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಕೌತುಕವಾಗೇ ಉಳಿದಿದೆ.
೨೦೦೩-೨೦೦೪ರ ನಂತರ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ನಗರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಇಲ್ಲೀಗಲ್ ಇಮಿಗ್ರಂಟ್‌ಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಬಂದವರಿಗೆ ಭಾಷೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೊಟ್ಟೆ ಕೇಳಬೇಕಲ್ಲ? ಹೀಗೆ ಕಾನೂನುಬಾಹಿರವಾಗಿ ವಲಸೆ ಬಂದವರಲ್ಲಿ ಮೊರೊಕ್ಕಿ ಜನ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನೀಯರು, ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರು ಮತ್ತು ರೊಮೇನಿಯನ್ನರು ಬಹಳವಿದ್ದರು. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಈ ಪಟ್ಟಿಗೆ ಆಫ್ರಿಕನ್ ವಲಸಿಗರು ಕೂಡ ಸೇರಿದ್ದಾರೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನೀಯರು ಇಂದಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಪೇರಿ, ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿ, ಮಾಂಸದ ಅಂಗಡಿ ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರು ಕೂಲಿ ಜತೆಗೆ ಹೋಟೆಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಆಫ್ರಿಕನ್ ವಲಸಿಗರು ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಇಮಿಟೇಷನ್ ಬ್ರಾಂಡೆಡ್ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾರುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಮೊರೊಕ್ಕಿಗಳು ಮತ್ತು ರೊಮೇನಿಯನ್ನರು ಮಾತ್ರ ವಲಸಿಗರಿಗೆಲ್ಲಾ ಕೆಟ್ಟ ಹೆಸರು ತರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ನಗರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಪ್ರವಾಸಿಗರ ದೃಷ್ಟಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಅತ್ತಿತ್ತವಾದರೂ ಸಾಕು, ಅವರ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಬ್ಯಾಗ್ ಮತ್ತಿತರೆ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಕ್ಷಣಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕದ್ದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ಜನದಟ್ಟಣೆಯಿರುವ ರಸ್ತೆಗಳು, ಮೆಟ್ರೋ, ಬಸ್‌ಗಳು ಇವರ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸುಲಭ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಪ್ರವಾಸಿಗರ ಮುಖಭಾವ, ಅವರ ನೋವು, ಇಡೀ ಪ್ರವಾಸವನ್ನೇ ಹಾಳುಮಾಡಿದ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವವನ್ನು ವಿವರಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ನೀವು ಪ್ಯಾರಿಸ್, ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ, ಇಟಲಿಯ
ಹಲವು ನಗರಗಳಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗುವವರಿದ್ದರೆ ಹುಷಾರು. ಏಕೆಂದರೆ ನೀವೆಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಿಯಿಲ್ಲ. ಪಿಕ್‌ಪಾಕೆಟ್ ಇಲ್ಲಿ ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಬೇಜಾರು ಮಾಡಿಸುವ ಸಂಗತಿ ಏನೆಂದರೆ, ನೀವು ಪೊಲೀಸು ಕಂಪ್ಲೇಂಟ್ ಕೊಡಲೇಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿಮ್ಮ
ಕಳೆದುಹೋದ ಪಾಸ್‌ಪೋರ್ಟ್ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಇಲ್ಲಿನ ಪೊಲೀಸರು ಬಹಳ ಒಳ್ಳೆಯವರು, ನಿಮಗೆ ಯಾವುದೇ ತರಹದ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವ ವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಆದರೆ ಇವರೆಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯವರು ಎಂದರೆ, ನಿತ್ಯದ ಗೋಳಾದ ಇಂಥ ಕಳ್ಳರನ್ನು ಹಿಡಿಯುವ ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ದಂಡಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾತ್ರ ಮಾಡುವು ದಿಲ್ಲ. ಈ ಕಳ್ಳರು ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತರು, ಕದ್ದ ಮರುಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅದು ಕೈಯಿಂದ ಕೈಗೆ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಒಬ್ಬ ಕಳ್ಳನನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು ಕೂಡ ಅದರಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ, ಅವರ ಬಳಿ ಏನೂ ಸಿಕ್ಕುವುದಿಲ್ಲ. ಪೊಲೀಸರು ಕೂಡ ಇವರನ್ನು ಹೊಡೆಯುವುದು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಇವರದು ನಿತ್ಯಕಾಯಕ. ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ಇದು ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ತಲೆನೋವಿನ ವಿಷಯ. ಹೀಗಾಗಿ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ, ಪ್ಯಾರಿಸ್ ನಂಥ ದೊಡ್ಡ ಮತ್ತು ಹೆಸರುವಾಸಿ ನಗರಗಳನ್ನು ಭೇಟಿಮಾಡುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಎಚ್ಚರವಿರಲಿ. ರೊಮೇನಿಯನ್ನರು ಮತ್ತು ಮೊರೊಕ್ಕಿಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಈ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಗಣ್ಯರು.
ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ಹೊಸತರಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಸಂಯಮದಿಂದ ವರ್ತಿಸುವ ವಲಸಿಗರು, ದಿನಗಳೆದಂತೆ ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ ಮತ್ತು ಪ್ರವಾಸಿಗರಿಗೆ ತಲೆನೋವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೂ ಇಲ್ಲಿನ ಸರಕಾರ ಮತ್ತು ಜನತೆ ಇವರನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲೇ ಹೇಳಿದಂತೆ ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ತೀರ್ಪನ್ನು ನೀಡಲು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ದೊಡ್ಡ ಉಪಲಬ್ಧಿ ಅದೇ- ಯಾರನ್ನೂ, ಯಾವುದನ್ನೂ ಇಷ್ಟೇ ಎಂದು ತೀರ್ಪು ಕೊಡದೆ ಇರುವುದು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅವರವರ ಜೀವನದ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಹೂವಿದೆಯೋ ಮುಳ್ಳಿದೆಯೋ
ಬಲ್ಲವರಾರು? ಆದರೂ ವಲಸಿಗರು ತಾವು ವಲಸೆ ಬಂದ ನೆಲದ ಬಗ್ಗೆ ಗೌರವವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಅಲ್ಲಿನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ಬದುಕುವ ರೀತಿಯನ್ನು ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಷ್ಟಾದರೆ ಉಳಿದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟವೇ ನಿಲ್ಲ. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷರು ಬಹಳ ಉದಾರಿಗಳು. ಇಡೀ ಯುರೋಪಿನಲ್ಲೇ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ ನಗರಕ್ಕೆ ವಿಚಿತ್ರ ಕಳೆಯಿದೆ. ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಚರಿತ್ರೆ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿ ಈಗಲೂ ತನ್ನ ಮೂಲಬೇರುಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡದೆ ಹೊಸ ಜಗತ್ತಿನ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತಿದೆ. ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ವರ್ತಮಾನಕ್ಕೆ ಜಿಗಿಯುವ ಈ ನಗರಕ್ಕೆ ಮೆಡಿಟರೇನಿಯನ್ ಸಮುದ್ರ ಮೂಕಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಅದರ ಕಿರುನಗೆಗೆ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಾ.
ಸ್ಪೇನ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಕತಲುನ್ಯ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡದೆ, ಆಧುನಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಿಗೆ ಮುಖ ಮಾಡಿರುವ ಈ ನಗರವನ್ನು ಶತಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಆಳಿದ್ದುಂಟು. ಆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಸಹಿಸುತ್ತಲೇ ದಾಪುಗಾಲು ಹಾಕುತ್ತ ನಗರ ಬೆಳೆಯಿತು. ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಅನಾವರಣಗೊಳ್ಳುವ ಗೋತಿಕ್ ಶೈಲಿಯ ಚರ್ಚುಗಳಿದ್ದರೂ, ಕ್ಯಾಥೊಲಿಕ್ ಪಂಥದ ಭದ್ರಬುನಾದಿಯ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದಿದ್ದರೂ ಬಾರ್ಸಿಲೋನಿಯನ್ನರು ಲಿಬರಲ್ ಸ್ವಭಾವದವರು.
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಮ್ಯೂಸಿಯಂ, ಪಾರ್ಕು, ಶಿಲ್ಪಕಲೆಯಿಂದ ಹೊಸರೂಪ ಪಡೆದ ಈ ನಗರದಲ್ಲಿ ಪುತ್ಥಳಿಗಳೇ ರೂಪದರ್ಶಿಗಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಪಾದಚಾರಿಗಳೇ ಇಲ್ಲಿ ಗೌರವಾನ್ವಿತ ನಾಗರಿಕರು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿರುವ ಈ ನಗರ, ನೂರು ಚದರ ಕಿಲೋಮೀಟರು ಹಬ್ಬಿರಬಹುದು ಅಷ್ಟೇ.
ಇನ್ನು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಹದಿನೇಳು ಲಕ್ಷ ಮೀರಿಲ್ಲ. ಅದ್ಭುತ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿ ಗೌದಿಯ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅರಳಿರುವ ಕಲಾಕೃತಿಗಳೆಷ್ಟೊ? ಸಗ್ರದಾ ಫೆಮಿಲಿಯ ಎಂಬ ಸ್ಮಾರಕ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಇಪ್ಪತ್ತು ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ, ಭಾರತದಿಂದ ಯುರೋಪ್ ಪ್ರವಾಸ ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಬಹುತೇಕ ಪ್ರವಾಸಿಗರು ಸ್ಪೇನ್ ಹೊರತು ಉಳಿದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಮಾವಿನಹಣ್ಣಿನ ತಿರುಳನ್ನಷ್ಟೇ ತಿಂದರೆ ಸಾಕೇ? ಓಟೆ ಚೀಪುವ ಅನುಭವ ಬೇಡವೇ?
