ಮತ ಚಲಾಯಿಸದವರ ವೈಚಿತ್ರ್ಯ

ಪ್ರಸ್ತುತ

ಪ್ರಕಾಶ ಹೆಗಡೆ

ಈ ಬಾರಿಯ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಮತ ಚಲಾವಣೆ ಮಾಡಿದವರ ಶೇಕಡಾವಾರು ಸಂಖ್ಯೆ ೨೦೧೯ರ ಚುನಾವಣೆಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳು ತಿಳಿಸುತ್ತಿವೆ.  ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದರೆ ಅನೇಕ ಸತ್ಯಾಂಶಗಳು ಹೊರಬೀಳುತ್ತಿವೆ. ಹಲವಾರು ಮತದಾರರು
ಮತ ಚಲಾಯಿಸಲು ಆಸಕ್ತಿ ತೋರದಿರುವುದೇ ಕಡಿಮೆ ಮತ ಚಲಾವಣೆಯ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವೆಂದು ಜನನ ಕಾಣಬರುತ್ತಿದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಗುಂಪಿನ
ಮತದಾರರ ಬಗೆಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ವಿಷಯಗಳು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ.

ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ಸುಶಿಕ್ಷಿತ ನಿರುದ್ಯೋಗಿ ಅವಿವಾಹಿತ ಭ್ರಮನಿರಸನಗೊಂಡ ಯುವಕರು ಮತ್ತು ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮತ ಚಲಾಯಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಪಡೆದಿರುವ ಹದಿನೆಂಟರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಆಸಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಮತದಾರರು. ಮೊದಲ ಗುಂಪು ಬಹಳ ಅನರ್ಹ ಬ್ಯಾಚುಲರ್‌ ಗಳದ್ದು. ಮೂವತ್ತು ದಾಟಿದ ಪದವೀಧರ, ನಿರುದ್ಯೋಗಿ ಮತ್ತು ಅವಿವಾಹಿತ ಯುವಕ ಯುವತಿಯರ ವಿಚಿತ್ರ ಗುಂಪು. ಅವರಿಗೆ ಪದವಿ ಪಡೆಯುವುದೇ ಅವರ ಯಶಸ್ಸಿನ ಟ್ರೋಫಿಯಾಗಿದೆ. ಉದ್ಯೋಗ ಪಡೆಯಲು ಕೌಶಲ್ಯವು ಅತ್ಯಗತ್ಯ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕೆ ಅರ್ಹರಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಸರಕಾರವು ಅವರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಒಳ್ಳೆಯ ಉದ್ಯೋಗ ಪಡೆಯುವುದು ಮದುವೆಯಾಗಲು ವೀಸಾ ಎಂದೂ ಅವರು ಭ್ರಮನಿರಸದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಲ್ಲು ಕೆಲವರು ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸಿನ
ಯುವತಿಯರು ಉತ್ತಮ ವಿದ್ಯಾವಂತರಾಗಿzರೆ ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಈ ಹುಡುಗಿಯರು ನ್ಯಾಯಸಮ್ಮತವಾಗಿ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕೃಷಿ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರವಾದ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪುರುಷರನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎನ್ನುವುದು ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪದ್ಧತಿ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯುವತಿಯರೂ ಮೂವತ್ತಾದರೂ ಉತ್ತಮ ಕೆಲಸದಲ್ಲದ್ದರೂ ಸರಿಸಮಾನ ಯುವಕ ಸಿಗದಿರುವುದರಿಂದ ಮದುವೆಯಾಗದೇ ಜೀವನ ಸವೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಯುವ ಜನಾಂಗ ಯಾವ ಸರಕಾರ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದರೂ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನ ಬದಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭ್ರಮನಿರಸನದ ಹಂತವನ್ನು ತಲುಪಿದ್ದಾರೆ.

ಪದವಿ ಮತ್ತು ನಿರುದ್ಯೋಗಿ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಈ ನಿರಾಕರಣೆ ಮತ್ತು ಭ್ರಮನಿರಸನದ ಭಾವನೆಯು ಅವರನ್ನು ಮತದಾನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸ ದಿರುವಂತೆ ನಿರಾಶಾದಾಯಕ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತದೆ. ಹರಿಯಾಣ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಈ ಗುಂಪಿನವರು ಒಂದು ಸಂಘ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಸಂಘಟನೆಯ ಹೆಸರು, ಸಮಸ್ತ ಅವಿವಾಹಿತ ಪುರುಷ ಸಮಾಜ ಎಂದು. ಈ ಸಂಘದವರು ವಧು ಇಲ್ಲ, ಮತಪತ್ರವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯರನ್ನು ಮತಚಲಾಯಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳಿಸುವ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು.

ಈ ಅವಿವಾಹಿತರಿಗಾಗಿ ವಧುಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಅವರು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸುವ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಿಂದ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಕೋರುತ್ತಾರೆ. ನಮಗೆ ವಧು ಹುಡುಕಿಕೊಡದಿದ್ದರೆ ಮತ ಕೇಳಬೇಡಿ ಎಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಗುಂಪಿನ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಯೆಂದರೆ ೧೯೯೭ ಮತ್ತು ೨೦೧೦ರ ನಡುವೆ ಜನಿಸಿದ ಜೆನ್ ಝಡ್ ಗೀಕ್ಸ್ ಗಳ ಬಗ್ಗೆ. ಅವರ ನಡವಳಿಕೆಯು ಕುಟುಂಬದ ಹಿರಿಯರನ್ನು ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅವರ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನ, ಅವರ ನಾರ್ಸಿಸಿಸಮ, ಅವರ ಜೀವನದ ಬಗೆಗಿನ ವಿಚಿತ್ರ ಮನೋಭಾವ ಇತ್ಯಾದಿ. ಈ ಗುಂಪಿನ ಜನರು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಡಿಜಿಟಲ್ ವೇದಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಕ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಅವರು ತರ್ಕಬದ್ಧವಾದ ತಾರ್ಕಿಕತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅಪಾಯಕರ ನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು, ಒಳ್ಳೆಯದ್ದೋ ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟದ್ದೋ ಎಂಬುದರ ವಿವೇಚನೆ ಮಾಡದೇ ತಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರ ಗುಂಪುಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವ ಅವರ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ೭೦ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರಕ್ಕೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಯುವ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ಇಂದಿನ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಪ್ರಚೋದನೆಯ ಕೊರತೆಯಿದೆ.

ಇತ್ತೀಚಿನ ಚುನಾವಣಾ ದತ್ತಾಂಶವು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದಂತೆ, ೧೮ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಿನವರಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಒಂದು ಭಾಗ ಮಾತ್ರ ಮತ ಚಲಾಯಿಸಲು ನೋಂದಾಯಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರ ಸ್ವಕೇಂದ್ರಿತ ಗಮನ, ಶಾಲೆ ಮತ್ತು ಅಂತರ್ಜಾಲ ಸಂಬಂಧಿತ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿದೆ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಮತದ ಮೂಲಕ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡುವ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುವುದು ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಯುವಕರನ್ನು ಸರಿಯಾದ ಹಳಿಗಳಿಗೆ ಮರಳಿ ತರಲು ಬ್ರೈನ್ ವಾಶ್ ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರ ದೊಡ್ಡ ಪಾತ್ರದ ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ತರ್ಕಬದ್ಧ ಯೋಜನೆ ಮತ್ತು ಆದ್ಯತೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುವಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರ ಹಾಗೂ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ ಕಾಣಬೇಕಿದೆ.

(ಲೇಖಕರು: ಹವ್ಯಾಸಿ ಬರಹಗಾರರು)