ಸಂಪಾದಕರ ಸದ್ಯಶೋಧನೆ
ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್
ಕೆಲವು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನಗಳು ನಿರಂತರ 17-18 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಹಾರುತ್ತವೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಐನೂರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಯಾಣಿಕರಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ಸೂಟ್‌ಕೇಸುಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಕೊಂಡು, ಅವರಿಗೆ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಮೂರು ಹೊತ್ತು ಊಟ-ಉಪಾಹಾರ, ನೀರು, ಪಾನೀಯವನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಬೇಕಾದ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಹೊತ್ತು ಹಾರುತ್ತದೆ. ಆ ವಿಮಾನ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾರುವ ಹೋಟೆಲ್ ಇದ್ದಂತೆ.
ಅಂಥ ದೈತ್ಯ ವಿಮಾನ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ಜನರನ್ನು, ಅಷ್ಟೊಂದು ಭಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹಾರುತ್ತದಲ್ಲ, ಅದರ ಇಂಧನ ನಿರ್ವಹಣೆ ಏನು? ಹೇಗೆ? ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಧನವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಪ್ರಮಾಣವು ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ ಅಂಶವಾಗಿದ್ದು, ಅದು ವಿಮಾನದ ಮಾದರಿ, ಉದ್ದೇಶ ಹಾಗೂ ಹಾರಾಟದ ಅಂತರದ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಬೋಯಿಂಗ್ 747 ಮತ್ತು ಏರ್‌ಬಸ್ ಎ-380 ಮುಂತಾದ ದೊಡ್ಡ ವಿಮಾನ ಗಳು ಸುಮಾರು 2 ಲಕ್ಷದಿಂದ 3 ಲಕ್ಷ ಲೀಟರ್‌ಗಳಷ್ಟು ಇಂಧನವನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ (ನಮ್ಮ ಕಾರಿನ 40-50 ಲೀಟರ್ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಟ್ಯಾಂಕಿಗೂ ವಿಮಾನದ ಟ್ಯಾಂಕಿಗೂ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ).
ಇವನ್ನು ದೂರದ ಹಾರಾಟಕ್ಕಾಗಿ ವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ. ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳು ವಿಭಿನ್ನ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ವಿಭಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಪಕ್ಕದ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅತಿರಿಕ್ತ
ಕಂಟೈನರ್‌ಗಳು ಇಂಧನ ಸಂಗ್ರಹಣೆಗಾಗಿ ಇರುತ್ತವೆ. ಇಲ್ಲಿ ವಿಮಾನದ ತೂಕ ವನ್ನು ಸಮತೋಲಗೊಳಿಸುವ ಸಂಗತಿ ಯನ್ನೂ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಿಮಾನವು ಕ್ರಮಿಸುವ ದೂರದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಇಂಧನ ಲೋಡ್
ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕಿರು- ದೂರದ ಹಾರಾಟಗಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇಂಧನವನ್ನು ತುಂಬಲಾಗುತ್ತದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ದೀರ್ಘ-ದೂರದ ಹಾರಾಟಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಇಂಧನವನ್ನು ತುಂಬ ಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾರಾಟದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ತುರ್ತು ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಹವಾಮಾನ, ತಾಂತ್ರಿಕ ತೊಂದರೆ ಅಥವಾ ವಿಮಾನತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆ ಇದ್ದರೆ, ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಇಂಧನವನ್ನು ಕೂಡ ಭದ್ರತೆಗಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನ ತುಂಬಿದ ತೂಕವು ವಿಮಾನದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಮತ್ತು ಇಂಧನ ಉಳಿತಾಯದ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಹಾರಾಟದ ವಿಮಾನ ಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ‘ಜೆಟ್ ಎ’ ಅಥವಾ ‘ಜೆಟ್ ಎ-1’ ಎಂಬ ಇಂಧನವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಶುದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಥತೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇಂಧನವನ್ನು ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ತಾಂತ್ರಿಕತೆ, ತಪಾಸಣೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಣಾ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಧನ ಟ್ಯಾಂಕ್‌ಗ ಳಲ್ಲಿ ಉಂಟಾಗಬಹುದಾದ ಯಾವುದೇ ಸೋರಿಕೆ, ತಾಂತ್ರಿಕ ತೊಂದರೆ ಗಳನ್ನು ತಕ್ಷಣ ತಡೆಗಟ್ಟಲು ಯಂತ್ರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಲಾ ಗುತ್ತದೆ.
ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾಹನಗಳಿಗೆ ಬಳಸುವ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಅನ್ನು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ. ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಜೆಟ್ ಇಂಧನ ಅಥವಾ ಏವಿಯೇಷನ್ ಟರ್ಬೈನ್ ಫ್ಯುಯೆಲ್ (ATF) ಎಂದು ಕರೆಯುವ
ಇಂಧನವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ವಾಣಿಜ್ಯ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಧನದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಅಳತೆ ಮಾಡುವುದು ಮುಖ್ಯವಾದ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಯಾಗಿದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾಹನಗಳಂತೆ ಟ್ಯಾಂಕ್‌ನಲ್ಲಿ ನೇರವಾಗಿ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಅಥವಾ ಜೆಟ್ ಇಂಧನದ ಲೀಟರ್‌ಗಳನ್ನು ಅಳತೆ ಮಾಡಲಾಗು ವುದಿಲ್ಲ.
ಬದಲು, ಈ ಅಳತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ನಿಖರವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ವಿಭಿನ್ನ ವಿಧಾನ ಗಳು ಮತ್ತು ಸಂವೇದಕಗಳನ್ನು (Sensors) ಬಳಸಲಾಗು ತ್ತದೆ. ಆಧುನಿಕ ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಫ್ಲೈಟ್ ಮ್ಯಾನೇಜ್ಮೆಂಟ್ ಸಿಸ್ಟಮ್ (Flight Management
System- FMS) ಮತ್ತು ಇಂಧನ ನಿರ್ವಹಣಾ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ಗಳ ಮೂಲಕ ಇಂಧನದ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಕಣ್ಗಾವಲು ಮಾಡಲಾ ಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗಳು, ಸಂವೇದಕಗಳಿಂದ ಡೇಟಾ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ನಿಯಂತ್ರಣ ಮಂಡಳಿಯಲ್ಲಿ ಪೈಲಟ್‌ಗಳಿಗೆ ನಿಖರವಾದ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡುತ್ತವೆ.
ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Vishweshwar Bhat Column: ವಿಮಾನ ಮತ್ತು ಎತ್ತರದ ಹಾರಾಟ
