ಎತ್ತ ಸಾಗಿದೆ ಈ ಗೀಳು ?

ಸಂದೀಪ್ ಶರ್ಮಾ

ಪ್ರಿವೆಡಿಂಗ್ ಫೋಟೋ ಶೂಟ್ ಎಂಬ ಚಟುವಟಿಕೆ ಇಂದು ಹೆಚ್ಚು ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಪಡೆದಿದೆ. ಆ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಅಪಾಯದ
ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಸಹ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ, ಮದುವೆಯಾಗಲಿರುವ ಜೋಡಿ!

ಉತ್ತರಾಯಣ ಸನ್ನಿಹಿತದಲ್ಲಿದೆ. ಎಂದಿನಂತೆ ಮದುವೆ ಜಂಬರಗಳು ಇನ್ನು ಹೆಚ್ಚು. ಮದುವೆಗು ಮುಂಚೆ ನಡೆಯುವ
ಪ್ರೀ-ವೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಫೋಟೊ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತವೆ. ಅಂತೆಯೇ, ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ಜನರಿಗೆ ಇಂದು ಮದುವೆಯ ಖರ್ಚಿನ ಜೊತೆಗೆ
ಪ್ರಿ-ವೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಫೋಟೊಗಳಿಗಾಗಿಯೂ ಹಣ ವ್ಯಯಿಸಬೇಕಾಗುವುದು ಒಂದು ಸವಾಲಿನ ಮತ್ತು ಗತ್ತಿನ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಉದ್ಭವಿಸು ತ್ತಿದೆ.

ಫೋಟೊಗ್ರಫಿ ದುಬಾರಿಯಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ ಫೋಟೊವೂ ಅಮೂಲ್ಯವಾಗಿತ್ತು. 1980-90 ರಲ್ಲಿ ರೋಲ್ ಮುಗಿದು ಹೋಗುವ ಭೀತಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಸಿಕ್ಕದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುವ ಚಟ ಯಾರಿಗೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಬೇಕಾಗಿಯೋ ಬೇಡದೆಯೋ ವಿವಿಧ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುವ ಚಟ ಹತ್ತಿದೆ. ಮದುವೆಗೂ ಮುಂಚೆ ಫೋಟೋ ತೆಗೆಯುವ ಗೀಳು ಅತಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಇತ್ತೀಚೆಗಿನ ನಡೆದ ಮೂರು ದೃಷ್ಟಾಂತ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಅತಿರೇಕದ ಪರಮಾವಧಿ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಮೊದಲನೆಯದು, ನೀರ ನಡುವೆ ತೆಪ್ಪದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿದ ಭಾವಿ ವಧೂ ವರರು, ದಡದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸುವ ಫೋಟೊಕ್ಕಾಗಿ ಪೋಸ್ ಕೊಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ತೆಪ್ಪ ಮಗುಚಿದ ಕಥೆ. ಮೊಗ್ಗಿನ ಹೂವುಗಳಂತಿದ್ದ ಅರಳಿ ಬಾಳಬೇಕಾದ ಜೋಡಿಯು ಸದಾ ಫೋಟೊಫ್ರೇಮಿನೊಳಗೆ ಉಳಿದುಹೋಗುವಂತಾದ ದುರಂತ ಕಥೆ.

ಎರಡನೆಯದು, ಮದುವೆ ದಿಬ್ಬಣ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ಅಪಘಾತವಾಗಿ ಮುಖ, ತಲೆಯೆಲ್ಲ ರಕ್ತ ಮಯವಾದರೆ ಹೇಗಿರಬಹುದೋ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಗಾಯಗೊಂಡ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ, ಆ ರೀತಿಯ ಮೇಕಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿ ವೆಡಿಂಗ್ ಛಾಯಾಚಿತ್ರಗಳು. ಮೂರನೆಯದು, ಬಿಳಿಯ ಬೆಡ್ ಶೀಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಮೈ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡು ಅರೆನಗ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವಂತಹ ಒಂದಷ್ಟು ಭಾವ ಭಂಗಿಗಳಲ್ಲಿ ತೆಗೆಯಲಾದ ಫೋಟೊಗಳು. ಅದರ ಕುರಿತು ಬಹುಶಃ ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿವರಣೆ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ.

ಎಲ್ಲೆ ಮೀರುತ್ತಿದೆಯೆ ಫೊಟೋ ಚಟ?
ಪ್ರಿ-ವೆಡ್ಡಿಂಗ್ ಫೋಟೊ ಶೂಟಿಂಗ್ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ತಾಳುತ್ತಿರುವ ಸ್ವರೂಪ ಆತಂಕಕಾರಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಅಸಹ್ಯವು ಕೂಡಾ. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಲ್ಬಮ್ಮಿಗಾಗಿ ತೆಗೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಫೋಟೊಗಳು, ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಕುಳಿತು ಹಳೆಯ ನೆನಪು ಗಳನ್ನು ಕೆದಕಲೋಸುಗ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ದಿನಗಳನ್ನು ವ್ಯಯಿಸುವುದಾದರೆ ಸರಿ. ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಬೇಕಾಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ
ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿಯಬಿಡುತ್ತಿರುವವರು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ? ಖಾಸಗಿತನದ ಹಕ್ಕೊಂದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಗತ್ಯ ವಾಗಿ ಬೇಕಾದದ್ದೇ ಆದರೂ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟವರೂ ಪಡದವರೂ ಇವರ ಖಾಸಗಿ ಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಜಾಲಾಡುವಂತಾದರೆ
ಅದಕ್ಕಿಂತ ಘೋರ ಇನ್ನಿಲ್ಲ.

ಸವಿನೆನಪುಗಳಿಗಾಗಿ ತೆಗೆಸಬೇಕಾದ ಫೋಟೊಗಳನ್ನು ಸಿನಿಮಾ ಶೂಟಿಂಗಿನ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ಅಗತ್ಯ ಏನು?
ಹುಡುಗ ಹುಡುಗಿ ಋಷಿ ವಸಿಷ್ಠರು ಹಾಗು ಅರುಂಧತಿಯಂತೆ ದಿರಿಸನ್ನು ಧರಿಸಿ ತನ್ಮಯತೆ, ಮಧುರಾಲಾಪದಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿದಂತೆ, ಹುಡುಗಿ ಎತ್ತರದ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಬೀಳುವಂತೆ, ಹುಡುಗ ಹೀರೊನಂತೆ ಬಂದು ಅವಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವಂತೆಲ್ಲ ಚಿತ್ರೀಕರಣ ಮಾಡ ಹೊರಟು ಎಡವಟ್ಟುಗಳಾದರೆ ಹಿರಿಯರು ಇವರ ಹಿಂದೆ ಓಡಾಡಿ ಕಷ್ಟಪಡಬೇಕೆ? ಇಂದು ಬದುಕಿಗೂ ಸಿನಿಮಾಕ್ಕೂ ನಡುವಿನ ಅಂತರ ತೀರಾ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ.

ಸಂಸ್ಕೃತಿ-ಆಚರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಲಿ, ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮಿಕೆಯ ಕಡೆಗೆ ಜೀವನ ಸಾಗಲಿ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವು ದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿಲ್ಲದಿರಬಹುದು ಆದರೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಬಾರದು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವು ದೇನು? ಬದಲಾವಣೆಯೆಂಬುದು ಸುಧಾರಣೆಯಾದರೆ ಸಂತೋಷ. ಅಧಃಪತನವಾದರೆ ಹೇಗೆ? ಹಿಂದಿನಿಂದ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಬಂದ ಸಂಪ್ರದಾಯಬದ್ಧ ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ಅವುಗಳದೇ ಆದ ಅರ್ಥವಿದೆ. ಆ ಅರ್ಥಕ್ಕೆ ಘಾಸಿಯಾಗಬಾರದು. ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಮೀರಿ ಆಧುನಿಕರೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಭರಾಟೆ ನಮ್ಮೊಳಗಿನ ಮುಗ್ಧತೆಯನ್ನು, ಕುತೂಹಲವನ್ನು, ಆಯಾ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಬದುಕುವ ಸಂತೋಷ ವನ್ನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಸಿದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ.

ಬದುಕು ಅವರವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಯ್ಕೆ, ಹಕ್ಕು ಎಂದೆಲ್ಲ ನಾವು ಮಾತನಾಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಎಲ್ಲರ ಬದುಕು ಹಸನಾಗಬೇಕು ಮತ್ತು ನಾವಿರುವ ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ನಮ್ಮ ಬದ್ಧತೆಯ ಕೆಲವಂಶಗಳು ಸಲ್ಲಬೇಕು ಮತ್ತು ಮಾದರಿಯಾಗಬೇಕು. ಆಗಲೇ ಯಶಸ್ವೀ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಅರ್ಥಕಾಣುವುದು.