ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಭಡ್ತಿ
ಹೀರೊ, ಹಿರೋಯಿನ್ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದ ಇದೂ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಫಿಲ್ಮಾ?
ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಒಂದ್ಸಾರಿ ನೀವೇ ನೋಡಿ
ಥೂ ನನನಗಂತೂ ಇನ್ನೂ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಬಯ್ಯಕ್ಕೆ ಬರಲ್ಲಪ್ಪ. ಒಂದು ಸಲ ನೋಡಣ ಅಂತ ಹೋದ್ರೆ, ಮನೇಲಲ್ಲ ಮತ್ತೆ ಒಂದ್ಸಲ ಹೋಗಣ ಅಂತ ಹಠ ಮಾಡ್ತಿದಾರೆ. ಹೀಂಗಾದ್ರೆ, ನಾವು ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದವರು ಬಜೆಟ್ ಹೆಂಗ್ ಮಾಡೋದು. ಅವ್ರು ರಗಳೆಗೆ ಈವಾರ ಇನ್ನೊಂದ್ಸಲ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಬಂದುಬಿಡೋಣ ಅನ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ. ಎಷ್ಟಾದ್ರೂ ನಮ್ಮ ಅಣ್ಣಾವ್ರ ಹೆಸರು ‘ರಾಜ್’ ಅಂತಿರೋದು ಇವ್ರ ಹೆಸರಲ್ಲೂ ಇದೆಯಲ್ಲ. ಹಂಗಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಕಲೆ ಬಂದಿರಬೇಕು ಆ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ!
ದೇವ್ರ ಸತ್ಯ ಹೇಳ್ತೆ, ಇದೂ ಒಂದು ಸಿನೇಮಾವ? ಹೀರೋ ಇಲ್ಲ, ಹೀರೋಯಿನ್ ಇಲ್ಲ. ಒಂದೇ ಒಂದು ಎಗರಿ ಬೀಳೋ ಫೈಟಿಂಗ್ ಇಲ್ಲ. ಹೋಗಲಿ ಕಣ್ಣು ತಂಪು ಮಾಡ್ಕೊಳ್ಳೋಣ ಅಂದ್ರೆ ಒಂದೂ ಮರ ಸುತ್ತೋ ಹಾಡಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಔಷಧಿಗೆ ಬೇಕು ಅಂದ್ರೂ ಒಬ್ಳೇ ಒಬ್ಳು ಹುಡುಗಿ ಚಿತ್ರದಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಕಾಣಲ್ಲ.
ಇದೂ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಫಿಲ್ಮಾ? ಅಲ್ಲ, ಈ ಮಂಗಳೂರಿನ ಶೆಟ್ರು ಏನಂದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳು ಅಂದ್ರೆ? ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ ನೋಡ್ತಾರೆ ಅಂತಾನಾ? ಗಾಂಧಿನಗರದಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ರೂಲ್ಸ್ ಇದೆ ಅಲ್ವಾ? ಫಿಲ್ಮ್ ಅಂದ್ರೆ ಮಿನಿಮಮ್ ಇವಿಷ್ಟು ಇರಬೇಕು ಅಂತ; ಅದ್ಯಾವುದೂ ಇಲ್ದೆ ಅದೇನೋ ‘ಗರುಡ ಗಮನ ವೃಷಭವಾಹನ’ ಅಂತ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ರಿಲೀಸ್ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಜನಕ್ಕೂ ಮರುಲಾ ಅಂತ?! ಮೂರು ದಿನದಿಂದ ಕಾಣ್ತಾ ಇದ್ದೆ, ಯಾವ ಟಾಕೀಸಲ್ಲಿ ಕಂಡ್ರೂ ಒಳ್ಳೆ ಜೇನ್ನೊಣ ಕಂಡಂಗೆ ಮತ್ತಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ವಪ್ಪ.
ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆವರೆಗೂ ಹೆಸರೇ ಕೇಳದ ರಾಜ್ ಬಿ. ಶೆಟ್ಟಿ ಅಂತೆ, ಒಂದೆರಡು ಫಿಲ್ಮ್ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೆಲವರಿಂದ ಭೇಷ್ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಂಡ ವೃಷಭ್ ಶೆಟ್ಟಿ ಅಂತೆ. ಇಬ್ರೂ ಸೇರಿ, ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಪಿಚ್ಚರ್ ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ರಿಲೀಸೂ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಚಿತ್ರ ಕಾಣಬೇಕು ನೀವು. ಮಜಾ ಗೊತ್ತಾ, ಕೊನೆಯವರೆಗೆ ನೋಡಿದರೂ ಕಡೀಕೂ ಹೀರೋ ಬರೋದೇ ಇಲ್ಲ.
ಅಯ್ಯಬ್ಬ, ಹೀಂಗೂ ಇರುತ್ತಾ? ಇರೋ ಇಬ್ರೂ ವಿಲನ್ಗಳೇ! ಇಡೀ ಸಿನಿಮಾ ಅಂಡರ್ ವರ್ಲ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಂತಾರೆ, ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಅವರನ್ನು ಕೊಲೆ ಮಾಡಲಾಯ್ತು, ಇವ್ರನ್ನ ಎತ್ತಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ಅಂತ ಡೈಲಾಗ್ ಕೇಳೋದು ಬಿಟ್ರೆ, ಒಂದಷ್ಟು ರಕ್ತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳೋಕೆ, ಸುರಿಯೋ ಮಳೆ ನೀರಿನ ಜತೆ ಕೆಂಪುಕೆಂಪು ತೋರಿಸ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ಕಣ್ಣೆದುರು ಎಲ್ಲೂ ಮಚ್ಚು ಲಾಂಗೂ ಒಂದ್ಸಲನೂ ‘ಕಚಕ್’ ಅಂತ ಮಾತಾಡೋದೇ ಇಲ್ಲ, ಜುಜಬಿ ಇಷ್ಟುದ್ದ ಚೂರೀಲೇ ಎಲ್ಲ ಮುಗಿಸ್ತಾರೆ.
ಒಂದೇ ಒಂದ್ಸಲ ಪಿಸ್ತೂಲ್ ತೋರಿಸೋದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಎಕೆ-47ನಂಥ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಗನ್ಗಳಿವೆ ಯಪ್ಪಾ ಅದ್ಯಾವುದೂ ಇವ್ರಿಗೆ ಸಿಕ್ಕೇ ಇಲ್ವಾ? ಹೋಗ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲಾನಾದ್ರೂ, ಒಬ್ರಾದ್ರೂ ಒಳ್ಳೆ ಕಾಸ್ಟ್ಯೂಮ್ ಹಾಕ್ಕೋಬೇಕಪ್ಪ. ಎಷ್ಟಾದ್ರೂ ಫಿಲ್ಮ್ ಅಲ್ವ. ಅದೊಂಥರಾ ಮಾಯಾ ಜಗತ್ತು. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಮನೇಲಿ ಹೆಂಗಿರ್ತಾರೋ ಹಂಗಂಗೇ, ಅವ್ನು ಶಿವ, ಇವ್ನು ಹರಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ ರವಿಯಣ್ಣ, ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಇನ್ಸಪೆಕ್ಟರ್ರು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಶೂಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಒಂಚೂರಾದ್ರೂ, ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ಮುಖಕ್ಕಾದ್ರೂ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚಬೇಕಲ್ಲ? ಊಹೂಂ.. ಯಾರಿಗೂ ಬಣ್ಣ ಇಲ್ಲ, ಬಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲ ಮಂಗಳೂರು ಕಡೆ ಹೆಂಗಿರ್ತಾರೋ, ಅದೇ ಥರಾ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರಪ್ಪ.
ನನಗನ್ನಿಸೋದು ಇವ್ರ್ಯಾರೂ ನಟರೇ ಅಲ್ವಾ ಅಂತ. ಹೂ ಮಾರೋರು ಬೇಕಾ, ಅಲ್ಲೇ ಮಂಗಳಾದೇವಿ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಎದುರಿರೋ ಒಬ್ಬನ್ನ ಕರಕೊಂಡುಬಂದು ಸೀನ್ ಮುಗ್ಸಿ ದಾರೆ. ಹಾಗೇ ಮೀನು ಹೆಚ್ಚುತಾ ಇರೋ ಹೆಂಗ್ಸನ್ನ ಅವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾಗದಂತೆ ಶೂಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದಾರೆ. ವ್ಯಾನಿಗೆ ಡ್ರೈವರ್ ಬೇಕಾ? ಅಲ್ಲೇ ಡ್ಯೂಟಿ ಮೇಲಿದ್ದ ಪೊಲೀಸ್ ಡ್ರೈವರ್ಗೆ ಒಂಚೂರು ಕೈಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಾಡಿ ವ್ಯಾನ್ ಒಳಗೆ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ!
ಮಂಗಳೂರಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಕ್ರೈಮ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ಓಡಾಡೋರನ್ನೆಲ್ಲ ಹಂಗಂಗೇ ಶೂಟಿಂಗ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಹೆಂಗೂ ಮಂಗಳೂರು ಕಡೆ ಹುಲಿವೇಷ ದಸರಾದಲ್ಲಿ ಇರೋದೆ. ಬಹುಶಃ ರಾಜ್ ಶೆಟ್ಟಿನೂ ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ಆವೇಶ ಬಂದು ಕುಣಿತಾ ಇದ್ರೇನೋ, ಅದನ್ನೇ ಶೂಟ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆದ್ರೂ ಸ್ಲೋಮೋಷನ್ನಲ್ಲಿ ತೋರ್ಸೋ ಆ ಸೀನ್ ಮಾತ್ರ, ಅಬ್ಬಾ ! ಎಂಥದ್ದು ಮರ್ರೆ ಅದು. ಇವರೆಲ್ಲ ಮಾಡಿದ್ದು ಆಕ್ಟಿಂಗಾ ಅಥ್ವಾ ಬಹುಶಃ ಅದೇ ಅವರ ನಿಜವಾದ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ರಾ ಅಂತ. ಅವ್ರನ್ನ ನೋಡಿ ಮಾತಾಡ್ಸಿದವರನ್ನು ಕೇಳಬೇಕಪ್ಪ.
ಇನ್ನು, ಸಾಂಗೂ ಗೀಂಗೂ ಕೇಳಲೇಬೇಡಿ. ಮಧ್ಯದಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ನಮ್ಮ ಬಿಗ್ಬಾಸ್ಗೆ ಬಂದಿದ್ನಲ್ಲ, ಅದೇರಿ, ಗಡ್ಡದ ಹುಡುಗ ವಾಸುಕಿ ವೈಭವ್ ಹಾಡೀ ಹಾಡನ್ನು ಇಡೀ ಫಿಲ್ಮಿಗೂ ಓಡ್ಸಿದಾರೆ. ಬಹುಶಃ ಹಂಗಾಗಿ ಹೊರಗೆ ಬಂದಮೇಲೂ ಕಿವೀಲಿ ಗುಂಯ್ ಅಂತಿ ರುತ್ತೆ. ಅದು ಬಿಟ್ರೆ ಬಾರ್ ಓನರ್ ಸಾಂಗ್ ಹಾಕ್ಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಕೇಳ್ಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದಾರೆ. ಶೂಟಿಂಗ್ ಮಾಡೋವಾಗ ಸುತ್ತ ಇರೋ ಸೌಂಡ್ಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಕ್ಯಾಪ್ಚರ್ ಮಾಡಕೊಂಡು ಓಡ್ಸಿದಾರೆ.
ಅದನ್ನೇ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ ಅಂತ ಟೈಟಲ್ ಕಾರ್ಡಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟಿದಾರೆ. ಎಕ್ಸಟ್ರಾ ಫಿಟ್ಟಿಂಗ್ ಒಂಚೂರೂ ಇಲ್ವಪ್ಪ. ಒಂದರೆಡು ಸಲಾನಾದ್ರೂ ರೌಟಿಗಳ ಫಿಲ್ಮು ಅಂತ ಫೀಲೀಂಗ್ ಬರೋ ಥರಾ ಝೂಮ್, ಕಚಕ್, ಫಳಾರ್.. ಅಂತೆಲ್ಲ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಸೌಂಡ್ ಕೊಟ್ಟು ಹಾಕೋದುಬಿಟ್ಟು! ಅಟ್ ಲಿಸ್ಟ್, ಕೊಲೆ ಮಾಡಬೇಕಾಗಾದ್ರೂ ಒಂದಷ್ಟು ಭಯಂಕರ್ ಸೌಂಡ್ ಎಫೆಕ್ಟ್ ಕೊಡಬಾರ್ದಾ. ಆ ‘ಮೊಟ್ಟೆ’ ಕಾಲಿಗೆ ಹತ್ತು ಸಲ, ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದವ್ರದ್ದು ಬೇರೆಬೇರೆ ಚಪ್ಪಲಿ, ಶೂ ಹಾಕಿಸಿ, ಕೊಲೆ ಆಯ್ತು ಅಂದುಬಿಟ್ಟಿದಾರೆ.
ಹೀರೋ, ಹೀರೋಯಿನ್ನೂ, ಸಾಂಗ್ಸೂ ಇಲ್ಲ ಅಂದಮೇಲೆ ಇಡೀ ಫಿಲ್ಮ್ ಎರಡೂವರೆ ಗಂಟೆ ಹೆಂಗೆ ಓಡ್ಸೋದು. ಅದಕ್ಕೆ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಪಾತ್ರಕ್ಕೂ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಇಂಪಾರ್ಟೆನ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟು ಎಲ್ರೂನೂ ಭಯಂಕರ್ ಆಕ್ಟರ್ ಅನ್ನೋ ಥರ ತೋಸಿದಾರೆ. ಎಲ್ಲ ಕ್ಯಾರೆ ಕ್ಟರ್ರೂ ಮಿಂಚ್ ಬಿಟ್ಟರೆ ನೋಡೀವ್ರಿಗೆ ಕನ್ ಫ್ಯೂಸ್ ಆಗಲ್ವಾ, ನೀವೇ ಹೇಳಿ? ಒಂದೇ ಸೀನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹೋಗವ್ರಿಗೂ ಎಷ್ಟೊ ಹೈಲೈಟ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ, ಈಗ ಬೇಕಾದ್ರೆ ಕೇಳಿ, ಇವ್ರಿವ್ರು ಇಂತಿಂಥವರೇ ಅಂತ ಹೇಳಬಹುದು.
ಬರೀ ಇವ್ರ ಪಿಚ್ಚರಿನಲ್ಲೇ ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಜನರನ್ನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡ್ರೆ, ನಾವೇನು ಬೇರೆ ಫಿಲ್ಮನವರ ಹೆಸರು ಹೇಳೋದೇ ಬೇಡ್ವಾ?
ಏನೇ ಹೇಳಿ ನೀವು, ಈ ಮಂಗಳೂರು ಶೆಟ್ಟಿಗಳದ್ದು ಭಾಳ ಆಯ್ತಪ್ಪ. ಮಾಡೋ ಫಿಲ್ಮ್ ಎಲ್ಲ ಗೆಲ್ಲಬೇಕಾ? ಅವ್ರರವರೇ ಡೈರೆಕ್ಟರು, ಅವ್ರವರೇ ಪ್ರೋಡ್ಯೂಸರ್ಸು, ಅವ್ರರವರೇ ಹೀರೋ, ವಿಲನ್. ಹಂಗಾದ್ರೇ ಬೇರೆಯವರು ಬೆಳೆಯೋದೇ ಬೇಡ್ವಾ? ಎಷ್ಟು ಜನ ಅಪ್ಪನತ್ರ ಹೆಂಗೂ ದುಡ್ಡಿದೆ, ಹೀರೋನೋ, ಹೀರೋಯಿನ್ನೋ ಆಗಬಹುದು ಅಂತ ಕನಸು ಕಾಣ್ತಾ ಇದಾರೆ. ಪಾಪ ಅವರೆಲ್ಲ ಏನಾಗ್ಬೇಡ. ಆಂಕ್ಟಿಂಗ್ ಬರ್ದೇ ಇದ್ರೆ ಏನಾಯ್ತು, ಒಂದಷ್ಟು ಮುಖ ತೋರಸಿನಾದ್ರೂ ಹೋಗ್ತಾರಪ್ಪ.
ಹೆಂಗೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಮೂರು ಫಿಲ್ಮ್ ಬರುತ್ತಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಥಿಯೇಟರ್ ಬೇಡ್ವಾ? ಬರಿ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೆ ಇವ್ರದ್ದೇ ‘ಜಿಜಿವಿವಿ’ ಅಂತ ಇಡೀ ವರ್ಷ ಓಡ್ಸಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಾ? ಕೊನೇಪಕ್ಷ ಆ ‘ಮೊಟ್ಟೆ’ ಹೀರೋ ಇದ್ದಾಂಗಾದ್ರೂ ಇದಾರಾ. ಅಬ್ಬಾ ಆ ಸೊಡ್ಡು ಕಂಡ್ರೆ. ತಲೆಲಿ ಒಂದು ಕೂದ ಲಾದ್ರೂ ಇರಬಾರದಾ ಆ ರಾಜ್ ಶೆಟ್ಟಿಗೆ. ಸಿಕ್ಸ್ ಪ್ಯಾಕ್ ಬಿಡ್ರಿ, ಮೈಯಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಮೂರು ಕೆಜೆ ಮಾಂಸ ಇಲ್ಲ. ಹೋಗ್ಲಿ ಅಂದ್ರೆ ಅವ್ರ ಅಪ್ಪನೋ, ಅಣ್ಣನೋ ಪ್ರೋಡ್ಯೂಸರ್ರೋ, ಹೀರೋನೋ ಆಗಿದ್ರಾದ್ರೂ ಆಗ್ತಿತ್ತು.
ಅದೂ ಇಲ್ದೆ, ಅದ್ಹೆಂಗ್ರಿ ಅವರು ಹೀರೋ ಆಗಿಬಿಟ್ರು!? ಇಂಥವ್ರೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬರೀ ಪ್ರತಿಭೆ ಇದೆ ಅಂಥ ಹೀರೋ ಆಗಿ ಫಿಲ್ಮ್ ಓಡ್ಸೋದಾ? ಮೊದಲೇನೋ ಒಂದುಮೊಟ್ಟೆ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ್ದು, ಅದೇ ಥರಾ ಇದಾರೆ, ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ ಸೂಟ್ ಆಗುತ್ತೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಢಿಫರೆಂಟ್ ಆಗಿತ್ತು ಅಂತ ಜನ ನೋಡಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಇದನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುಬ್ಬಿ ಮೇಲೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರ ಬಿಟ್ರು, ಸೀಡ್ ಇತ್ತು ಓಡ್ತು.
‘ಮಹಿರ’ ಅಂತ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಕಥೆಲಿ ಏನೋ ಕ್ಯೂರಿಯಾಸಿಟಿ ಇದೆ ಅಂತ ಜನ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಹೋದ್ರು, ಫಿಲ್ಮ್ ಮುಗಿದಿದ್ದೇ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ಇದು. ಏನ್ರಿ ಹಿಂಗಾದ್ರೆ ಕನ್ನಡದ ಚಿತ್ರರಂಗದ ಕಥೆ? ಇಂಟರ್ವಲ್ನಲ್ಲಿ ಸೂಸೂಗೆ ಹೋಗಕ್ಕೂ ಬಿಡ್ದೆ ಡ್ಸಿದಾರೆ
ಅಂದ್ರೆ ನೀವೇ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕ್ಕೊಳ್ಳಿ! ಏನು ಕಾಡ್ತಾರೆ ಬ್ಯಾವರ್ಸಿಗಳು, ಎಂಥ ಸಾವು ಮರ್ರೆ!