ಸಂಪಾದಕರ ಸದ್ಯಶೋಧನೆ

ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಭಟ್

ನೀವು ಕನ್ನಡಿಗರ ಬಳಿ, ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿ. ಅವರು ತಮಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಮಾತಾ ಡಲು ಬರದಿದ್ದರೂ, ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿಯೂ ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಹರಕು-ಮುರುಕು ಇಂಗ್ಲಿಷಿನಲ್ಲಿಯೇ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ನೀವು ಒಬ್ಬ ಜಪಾನಿ ಬಳಿ ಇಂಗ್ಲಿಷಿ ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಿ. ತನಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ, ತನ್ನ ಮಾತೃಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮಾತಾ ಡಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ‘ನನಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರೊಲ್ಲ’ ಎಂದು ಧೈರ್ಯವಾಗಿ, ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲದೇ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.

ನಾನು ಟೋಕಿಯೋದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹೋದಾಗ, ಅಲ್ಲಿನ ಮೆನು ಕಾರ್ಡಿನಲ್ಲಿ, ‘ Can you read or speak Japanese? We can't speak English. Menu is in Japanese only ’ ಎಂದು ಬರೆದಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ನನಗೆ ಆ ಕ್ಷಣ ತುಸು ಕಿರಿಕಿರಿಯಾದರೂ, ನಿಜಕ್ಕೂ ಅವರ ಭಾಷಾಭಿಮಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯೆನಿಸಿತು.

ಜಪಾನಿಯರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಭಾಷೆ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಈ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅದು ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯ, ಕಲೆ, ಜೀವನ ಶೈಲಿ, ಆಚರಣೆ, ದೈನಂದಿನ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಎದ್ದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಜಪಾನೀಸ್ ಭಾಷೆ ಪುರಾತನವಾದುದು.

ಜಪಾನೀಸ್ ಭಾಷೆಯ ಆರಂಭವನ್ನು ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮದ ಪ್ರವೇಶ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ದೇಶದ ಸಾಹಿತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಜೋಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಲಿಪಿಗಳು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕಾಂಜಿ, ಹಿರಾ ಗಾನಾ ಮತ್ತು ಕಟಕಾನಾ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರತಿ ಅಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಜಪಾನ್ ದೇಶದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಹುದು. ಕಾಂಜಿ ಚೀನಾದಿಂದ ಬಂದ ಲಿಪಿ. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಪುರಾತನ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಹಿರಾಗಾನಾ ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಸರಳ ಲಿಪಿ. ಕಟಕಾನಾ ವಿದೇಶೀ ಪದಗಳು ಮತ್ತು ವೈeನಿಕ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಬರೆಯಲು ಬಳಸುವ ಸ್ವಚ್ಛ, ಆಧುನಿಕ ಮತ್ತು ನಾವೀನ್ಯದ ಸಂಕೇತ. ಈ ಮೂರೂ ಲಿಪಿಗಳ ವಿನ್ಯಾಸ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಜಪಾನಿಯರ ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಾವನೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.

ಜಪಾನೀಸ್ ಭಾಷೆಯ ಪ್ರೀತಿ ಕೇವಲ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತವಲ್ಲ. ಅದು ವಾಸ್ತವ ವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆತ್ಮೀಯತೆಯನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಗೌರವ ಮತ್ತು ಅರ್ಥಸಂಪತ್ತನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಮೂಲಕ, ಅವರು ತಮ್ಮ ಆತ್ಮ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ‘ಸೊರೇ ಸೊರೇ’ (ತಡೆದಿಡುವ ಪ್ರಯತ್ನ) ಅಥವಾ ‘ವಾಬಿ ಸಾಬಿ’ (ಅಪೂರ್ಣತೆಯ ಸೌಂದರ್ಯ) ಎಂಬ ಪದಗಳು ಕೇವಲ ಶಬ್ದವಲ್ಲ, ಅದು ಒಂದು ಭಾವನೆ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವ.

ತಮ್ಮ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಅವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಭಾಷಾ ಪ್ರೇಮವನ್ನು ಬಿತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಜಪಾನಿನ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ತರಗತಿಗಳಿಂದಲೇ ಕಾಂಜಿ ಮತ್ತು ಹಿರಾಗಾನಾ ಕಲಿಕೆಗೆ ಮಹತ್ವ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೂ ಸುಮಾರು ಎರಡು ಸಾವಿರ ಕಾಂಜಿ ಅಕ್ಷರಗಳ ಅರ್ಥ ಮತ್ತು ಬಳಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿರುತ್ತಾನೆ.

ಮಕ್ಕಳು ಪ್ರೌಢಶಾಲೆ ತಲುಪುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವರ ಪಾಠಗಳಲ್ಲಿ ಪದಸಂಪತ್ತು ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ‘ಜೆನ್ಜಿ ಮೊನೋಗತಾರಿ’ (ಹೆಯನ್ ಕಾಲದ ಕಥೆ) ಅಥವಾ ‘ಹೈಕು’ ಕವಿತೆ ಸೇರಿದಂತೆ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಸಾಹಿತ್ಯಕ, ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕೃತಿ ಗಳನ್ನು ಆಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಜಪಾನಿನ ಕಲೆಯ ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಅವರ ಭಾಷೆಯ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿಸಿದೆ. ಜಪಾನಿನ ಭಾಷಾ ಕೌಶಲ ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಮೆರಗು ನೀಡುವ ಹೈಕು, ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಪ್ರಚಲಿತವಾದ ಕವನಶೈಲಿಯಾಗಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ. ಕೇವಲ 17 ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಅರ್ಥವನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಅದು ಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಜಪಾನಿಯರಿಗೆ ಅವರ ಭಾಷೆ ಕೇವಲ ಮಾತುಕತೆಯ ಸಾಧನವಲ್ಲ, ಅದು ಅವರ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ.

ಇದನ್ನೂ ಓದಿ: Vishweshwar Bhat Column: ಅಪರಿಚಿತ, ಅಬ್ಬೇಪಾರಿ ದೇಶಗಳು !