ಶ್ರೀಧರ ಎಸ್‌.ಸಿದ್ದಾಪುರ ಬೀಳುವಾಗಲೂ ಘನತೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಜಲಪಾತವೊಂದೇ ಇರಬೇಕು. ಮುಗಿಲಿನಿಂದ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ ಇಳೆಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವ ಹೊತ್ತು. ಭುವಿಗೆ ಛತ್ರಿ ಹಿಡಿದಂತಿರುವ ಮಂಜನ್ನು ಸೀಳುವ ಚುಕ್ ಬುಕ್ ಬಂಡಿ, ನೆಲದೊಡಲಿನಿಂದಲೂ ಕಿವಿಯ ಕುಹರ ತುಂಬುವ ಚುಕ್ ಬುಕ್ ಸದ್ದು. ಮಲಗಿದ ನೂರಾರು ಭತ್ತದ ಗದ್ದೆಗಳನ್ನು ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಬ್ಬಿಸುವ ಸೂರ್ಯನೇಳುವ ಮುನ್ನ, ದೂದ್ ಸಾಗರವೆಂಬ ಅಗಾಧ ಜಲರಾಶಿ ಎಡೆಗೆ ರೈಲು ಬೆಳಗಾವಿಯಿಂದ ಹೊರಟಿತ್ತು. ರೈಲು ಲೋಂಡ ಜಂಕ್ಷನ್ನಲ್ಲಿ ಟಿಫಿನ್ ಮಾಡತೊಡಗಿತ್ತು. ನಾವೂ ಕೂಡ. ಹಿಮ್ಮುಖವಾಗಿ ಎಳಿಯುತ್ತಿದ್ದ ರೈಲು ಮುಂದೆ ಚಲಿಸಲು ತೊಡಗಿತ್ತು. ಬೆಳಗಾವಿಯಿಂದ ಬಂಡಿಯ ಜೊತೆಯಲಿ ಸರಿಗಮ... ಸದಾ ಖಾಸಗೀತನ ಬಯಸುವ ನನ್ನಂತವರಿಗೆ ಇದು ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಿದ ಪ್ರಯಾಣ, ದಿವ್ಯ ಏಕಾಂತ. ವೇಗದ ವ್ಯಾಧಿಗೆ ಅಂಟದೇ ಇರುವ ಸಹನಶೀಲ ಬಂಡಿ, ಏಕಾಂತದಲಿ ಬೆರೆತ ಪ್ರಕೃತಿ, ಸ್ವಾಗತಕಾರ ರಂತೆ ನಿಂತ ಸಾಲು ಮರಗಳು, ಹೃದಯದ ಏರಿಳಿತ ಗಳನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಬಲ್ಲ ಅಗಾಧ ಪ್ರಕೃತಿ. ಮನದ ಕಾನನದಿ ಸೈಕೊ ಸೆಲ್ ಶಬ್ದ ಚುಕ್ ಬುಕ್, ಚುಕ್ ಬುಕ್. ರೈಲೊಳಗೂ ನುಗ್ಗಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒದ್ದೆ ಮಾಡಿ, ಮೆತ್ತಗೆ ಮಾಡುವ ಸೂಜಿ ಮಳೆ ಬೆಳಗಿನಿಂದಲೂ ಜೋಗುಳ ಹಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರಕೃತಿ ‘ಆನಂದ ಮಯ ಈ ಜಗ ಹೃದಯ’ ಎನ್ನುವ ಗೀತೆಯನ್ನು ಹಾಡುತ್ತಿರುವಂತಹ ಅನುಭೂತಿ. ಎಲ್ಲೂ ನೀರ ಸಂಗೀತ ಮಂಜಿನ ತಂಪಾದ ರಗ್ ಹೊದ್ದ ಪ್ರಕೃತಿ ಅತಿ ರಮ್ಯ. ಅಪೂರ್ವ ಏಕಾಂತ. ಇಲ್ಲಿನ ಗುಡ್ಡದ ತುಂಬಾ ನೆಕ್ಲೆಸ್ ನಡುವಿನ  ವಳದಂತೆ ಹರವಿನಿಂತ ಹೂಗಳು. ನನ್ನ ಕಂಡು ಕ್ರೀಮು ಬಳಿದುಕೊಂಡಂ ತಿರುವ ಗುಡ್ಡಗಳು ಹಲ್ಕಿರಿದು ನಕ್ಕವು. ಗುಡ್ಡದ ತುಂಬಾ ನೀರ ಹನಿಗಳು. ಸಂಪಿಗೆ ಮೂಗಿನ ಸುಂದರಿ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರ ತೊಟ್ಟಂತೆ ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುತಲಿದೆ. ಮನಸ್ಸಿನ ಏಕಾಂತಕ್ಕೆ ಸಾತ್ ನೀಡುವ ರೈಲಿನ ಸದ್ದು. ಗುಡ್ಡಗಾಡಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡ ಬಾರದೆಂದು ಸೂರ್ಯ ರಜೆ ಮೇಲಿದ್ದ. ಇಲ್ಲಿನ ಪ್ರತೀ ಸುರಂಗವೂ ಹೆಬ್ಬಾವಿನ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊಕ್ಕು ಬಂದಂತಹ ಅನುಭವ. ಕಾತರಕ್ಕೊಂದು ಕಾವ್ಯ ತೆರೆ ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳ ಹಾದು ಜಲಪಾತದ ಸನಿಹಕೆ ಬಂದಿದೆ ಬಂಡಿ. ರೈಲಿನೊಳ ಗಿರುವವರ ಎದೆಯಲಿ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಚಾರ, ಈ ಅಗಾಧ ಜಲರಾಶಿಯನ್ನು ಕಣ್ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳುವ ತವಕ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ರಲೂ. ಜಲರಾಶಿ, ರೈಲು, ಹೃದಯದ ಶಬ್ದಗಳ ಕಲಸು ಮೇಲೋ ಗರ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಸುಗ್ಗಿ, ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಿಹಿ ಹುಗ್ಗಿ. ಮಂಜಿನ ರಗ್‌ನಿಂದ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುವಂತೆ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುತ್ತಿದೆ ಹಾಲೊರೆ! ಅಬ್ಬಾ, ಎಂತಹ ಸುಮನೋಹರ ದೃಶ್ಯ ಆ ನಡುವೆ, ಒಂಟಿ ಮರವೊಂದು ಕಾಲಾತೀತ ಆನಂದದಲಿ ಜಲಪಾತದ ನಡುವಿನಲಿ ರಕ್ಷಕನಂತೆ ಸಂಭ್ರಮದಿ ನಿಂತೇ ಇದೆ. ನಮ್ಮ ನಡುವಿನ ಎಳೆಯ ಎದೆಗಳಿಂದ ‘ವಾವ್’ ಎಂಬ ಹರ್ಷೋದ್ಗಾರ. ಕೆಲವರು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತ, ರೈಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ವಿದ್ಯುತ್ ಸಂಚಾರ, ಇಣುಕಿ ನೋಡಿದಷ್ಟೂ ಮುಗಿಯದ ತವಕ. ಎಲ್ಲವೂ ವಿಸ್ಮಯವಿಲ್ಲಿ. ನೋಟಕನ ದೃಷ್ಟಿ ಗಮ್ಯವಾದುದಿಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಅತಿ ರಮ್ಯ! ನಾನಿಂತ ಬಾಗಿಲ ತುದಿಗೆ ಒಬ್ಬ ವೃದ್ಧ ಮಹಿಳೆ, ಪದೇ ಪದೇ ಓಡೋಡಿ ಬಂದು ಪ್ರಕೃತಿಯ ರಮಣೀಯತೆ ಸವಿದು, ಪುನಃ ತನ್ನ ಆಸನಕ್ಕೆ ವಾಪಸು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು! ಅವಳ ಉತ್ಸಾಹ ಕಂಡು ಬೆರಗಾದೆ. ಚಾರಣದ ಸಂತೆಯಲಿ ಬೆರಗಾಗಿ ಎಲ್ಲೋ ಜಿನುಗಿದ ಹನಿಯೊಂದು ನದಿ ಸೇರುವಂತೆ ಸೇರುವ ಚಾರಣಿಗರ ಹಿಂಡು. ಹೃದಯದ ಕವಾಟ ತರವ ನೋಟ, ಎಲ್ಲಾ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸುಖ ದುಃಖ ಕರಗುವ ಏಕೈಕ ಪ್ಲಾಟ್ ಪಾರಂ. ದುಃಖಗಳೆ ಕರಗಿ ನೀರು ಕೆಂಪಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವುದೋ ಎಂಬಂತೆ ಭಾಸ, ಮೈ ಕೈಗಳಲ್ಲೆ ನೀರ ಕಾರು ಬಾರು. ಅದರ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಬೋರ್ಗರೆಯುತಾ ನಡುವಿನಲಿ ನಯವಾಗಿ ನುಗ್ಗುವ ದೂದ್ ಸಾಗರದ ರಮ್ಯತೆ ಅಪಾರ. ನಿರ್ಭಾವುಕವಾಗಿ ಚಲಿಸುವ ರೈಲು ಮಳೆಯ, ಮಂಜಿನ ಚಾದರಕ್ಕೆ ಮೆತ್ತಗಾಗಿದೆ. ಜಾರದಂತೆ ಜಾಗರೂಕವಾಗಿ ಚಲಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಿರ್ಭಾವುಕ ಕಣ್ಣುಳ್ಳ ತಮ್ಮ ತುತ್ತಿನ ಬುತ್ತಿ ಅರಸಿ ಹೊರಟ ಕೆಲವು ಅರಸಿಕರು ಹೊರಗೆ ಇಣುಕದೆ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರು! ಅವರನ್ನೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹೊಟ್ಟೆ ಉಬ್ಬರಿಸಿದಂತೆ ಬೆಟ್ಟಗುಂಟೆ ಪ್ರಯಾಣ ಹೊರಟ ಬಂಡಿ, ಮನಸ್ಸು ಸುರಿವ ಮಳೆಗೆ ಜಲಪಾತದ ಅಬ್ಬರಕ್ಕೆ ತೊಯ್ದು ತೊಪ್ಪೆ ಯಾಗಿತ್ತು. ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದ ಪೊಲೀಸರು! ರೈಲ್ವೆ ಇಲಾಖೆ ಇಂತಹ ದುರ್ಗಮ ದಾರಿಯಲೂ ಅತ್ಯಂತ ಸುರಕ್ಷಿತವಾದ ಹಾದಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಕತೆ ರೋಚಕ. ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟವನ್ನು ಸೀಳಿಕೊಂಡು ದಾರಿ ಮಾಡುವುದು ಅಪಾರ ಪರಿಶ್ರಮದ ಕೆಲಸ. ರೈಲು ಬಲಕ್ಕೆ ಹೊರಳಿ ಆ ಮಹಾ ರುದ್ರ ರಮಣೀಯ ದೃಶ್ಯ ವನ್ನು ನಮಗೆ ಉಣಬಡಿಸಿ, ಸೋನಾಲಿಮ್ ಸ್ಟೇಷನ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಚಲವಾಯಿತು. ಈ ಅಮೋಘ ಜಲದ ಓಘಕ್ಕೆ ಮನಸೋತ ಗೆಳೆಯ, ಮಧ್ಯ ರೈಲಿನಿಂದ ಜಿಗಿಯಲು ತಯಾರಾಗಿದ್ದ, ಅವನನ್ನು ತಡೆದೆ. ಸೋನಾಲಿಮ್ ಬರುತ್ತಲೇ ರೈಲಿನಿಂದ ಜಿಗಿದು ಜಲಪಾತದತ್ತ ಹೊರಟೆವು. ಅ ನಿಂತಿದ್ದ ಪೋಲಿಸರು ಉಗ್ರಗಾಮಿಗಳನ್ನು ಕಂಡವರಂತೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಏನೋ ಕದ್ದವರಂತೆ ಓಡುತ್ತಾ ಬಂದು ರೈಲು ಹತ್ತಿದೆವು. ಲಾಠಿ ಬೀಸುತ್ತಲೇ ಕರಗಿದ ನಮ್ಮ ಅಹಂಕಾರ ನೀರಿನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ನೀರೂ ತನ್ನ ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸಿದೆ. ಎಷ್ಟು ಸುರಿದರೂ ತಣಿಯದ ಹಾಲ್ನೊರೆ ಯಾರ ಕರುಣೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿದೆಯೋ? ಜಲಪಾತ್ರೆಯ ಕೆಳಗೆ ತಿನ್ನಲು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಎರಡು ವಡಾಪಾವ್ ಪೊಲಿಸರನ್ನು ಕಂಡಾಗಲೇ ಹಣಕಿ ಹಾಕಿ ನಗತೊಡಗಿತು. ಸೊನಾಲಿಮ್‌ನಿಂದ ಜಲಪಾತ ಹತ್ತು ಹಾಡಿನ ದೂರ. ಸನಿಹಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ನೋಡದಷ್ಟು ಕಡಕ್ ಇದೆ, ಅಲ್ಲಿನ ಖಾಕಿ. ಇಂತಹ ಅತಿ ರಮ್ಯ ಜಲಪಾತಕ್ಕೆ ಬೇಲಿ ಹಾಕಿದ್ದು ಬೇಸರ ತರಿಸಿತು. ಇದ್ಯಾವುದನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೇ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಹೋದವರು ಪೊಲೀಸರ ಅತಿಥಿ ಯಾದರು. ಡಕ್ ವಾಕ್ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡು ಜಲಪಾತದಿಂದ ಕುಲಮ್ ರೈಲ್ವೆ ಸ್ಟೇಷನ್ ವರೆಗೆ ಎಂಟು ಕಿ.ಮೀ. ವರೆಗೆ ಪಾದ ಸೇವೆಗೈದರು. ಬಂದವರೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ರೈಲಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಲಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಕರಗತೊಡಗಿದರು. ಇವರನ್ನೆ ಮಳೆ ತನ್ನ ಜೋಗುಳದಲ್ಲಿ ಜೀಕತೊಡಗಿತು. ಬೀಳುವಾಗಲೂ ಘನತೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಜಲಪಾತವೊಂದೇ ಇರ ಬೇಕು. ಬಿದ್ದಾಗಲೇ ಘನತೆ. ಇದ ಇದ್ದರೆ ಘನತೆ ಎಲ್ಲಿ? ‘ಬೀಳುವಾಗಲೂ ನೀವು ಘನತೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ’ ಎಂದು ವಿನಂತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಗಾಂಭೀರ್ಯದಿಂದಲೇ ಧುಮುಕುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಎಷ್ಟೊಂದು ಬೆಸೆದ ಜೀವಗಳನ್ನು ಕಂಡಿತೋ ಅದು, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಇವರೆಲ್ಲರ ಬೆಸುಗೆ ಕಾಣಲು ಧುಮುಕುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ವಡಾಪಾವ್ ಮಾರುವವನಿಗೆ ನಾಲ್ಕು ಕಾಸು ಆಗುವುದು ಇ. ಜಲಪಾತ ಬಿದ್ದಾಗಲೇ ಅವನ ಜೀವನದ ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಜಲಪಾತದಂತೆ ಇವನಿಗೂ ಬಹಳ ಅವಸರ. ಅವನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾರಿದ್ದಾರೋ! ನಿಶ್ಚಲವಾದ ಸನ್ಯಾಸಿಯಂತಹ ಕನಸಿನ ಕುಲಮ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಊಟ ಹೊಸ ಚೈತನ್ಯ ತುಂಬಿ, ಹೊರ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಕಾಲಿಡುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಕ್ಷಮಿಸಲಾರೆಯ ಧರೆಯೆ, ಪ್ರಕೃತಿಯ ಋಣಭಾರ ನನ್ನೆದೆಯಲಿ ಹಾಗೇ ಉಳಿಯಿತು. ತೀರಿಸುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆ. ಆದರೆ ನೀರ ಸೆರಗಿನಲಿ ಉಳಿದ ನನ್ನಣ್ಣಂದಿರು ಎಸೆದ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಇನ್ನೂ ಅಣಕಿಸುತ್ತಲೇ ಸಮುದ್ರ ಸೇರುವ ತವಕದಲ್ಲಿದೆ. ಕುಲೆಮ್ ರೈಲು ನಿಲ್ಯಾಣ ಮತ್ತು ಜಲಪಾತಕ್ಕೆ ‘ಮಿಸ್‌ಯು’ ಎಂದೆನ್ನುತ್ತಾ ಮತ್ತೆ ಬರುವ ಭರವಸೆಯನ್ನಿತ್ತು ಬಾಯ್ ಬಾಯ್ ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ನಿಂತೆವು.